Το ελληνικό 1864

Ενα διεθνές συνέδριο στη Σορβόννη για τα 150 χρόνια της ένωσης των Επτανήσων με την Ελλάδα, με ιδιαίτερη έμφαση στα γράμματα και στις τέχνες

αναδημοσίευση απο http://www.tovima.gr/

Η ένωση των Επτανήσων με την Ελλάδα σε γκραβούρα της εποχής

Μεταξύ των εκδηλώσεων που τίμησαν τα 150 χρόνια από την ένωση της Επτανήσου με την Ελλάδα, η Σορβόννη, με τη στήριξη του Ελληνικού Κέντρου Πολιτισμού Γαλλίας, πραγματοποίησε στις 14 και 15 Νοεμβρίου επιστημονικό συνέδριο στην αίθουσα τελετών του Ινστιτούτου Ανατολικών Γλωσσών του Παρισιού. Το ιστορικό μέγαρο κοντά στον Σηκουάνα, όπου το 1801 ιδρύθηκε η πρώτη νεοελληνική ακαδημαϊκή έδρα στον κόσμο, ενώ η Ελλάδα ήταν ακόμη τμήμα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, άνοιξε για δύο ημέρες τις πύλες του στο επτανησιακό ζήτημα: δώδεκα ανακοινώσεις διαφορετικών ειδικοτήτων και προσανατολισμών διερεύνησαν τις συνέπειες της εκχώρησης του βρετανικού προτεκτοράτου στην Ελλάδα για τα γράμματα και τις τέχνες. Τα Επτάνησα εξετάστηκαν όχι μόνο ως επαρχία της ελληνικής επικράτειας, αλλά και ως διαμεσολαβητικός κόμβος της Ανατολικής Μεσογείου, ενώ το ελληνικό 1864, που αναφέρεται συχνά ανώδυνα στις υποσημειώσεις της εθνικής Ιστορίας, βρέθηκε στο επίκεντρο του διεθνούς ενδιαφέροντος.

Η Μαϊτέ Μπουισί (Σορβόννη) ανέδειξε την ιστορική στιγμή της Ενωσης στο γενικότερο πλαίσιο προσαρμογής του πατριωτικού εθνισμού στον αποικιοκρατικό φιλελευθερισμό. Η παράδοση του ελληνικού θρόνου στη δυναστεία των Γλύξμπουργκ μετά την έξωση του Οθωνα αποζημίωσε κάπως τη Δανία για την αιματηρή γερμανική εισβολή που είχε υποστεί, ενώ η κατάργηση της δουλείας από τον Λίνκολν πολλαπλασίαζε τις υπερατλαντικές συγκρούσεις. Ο ιστορικός Νίκιας Λούντζης (Μουσείο Σολωμού και Επιφανών Ζακυνθίων) εξήγησε τις πολιτικές ζυμώσεις της ελληνικής συνείδησης στα Επτάνησα, αλλά και τον ταξικό αποχρωματισμό του ριζοσπαστισμού. Σε συνδυασμό με το αίτημα για εθνική ελευθερία, η απαξίωση των Επτανήσων ως διαμετακομιστικών σταθμών της ιστιοφόρου ναυσιπλοΐας μετά την καθιέρωση της ατμοκίνησης εξηγεί την παραίτηση των Βρετανών, που σχεδιάζουν την απόκτηση της Κύπρου και δυσχεραίνουν το αίτημα της Κρήτης για εθνική ανεξαρτησία. Ο βαλκανολόγος Μπερνάρ Λορί (INALCO) ανέδειξε, τέλος, την επτανησιακή παρουσία στον κοινωνικό βίο των οθωμανικών ηγεμονιών και στον μοναστικό βίο του Αγίου Ορους.

Οσον αφορά τη λογοτεχνία, ο Κυριάκος Παπουλίδης (Πανεπιστήμιο Βρότσλαβ) διερεύνησε την επτανησιακή διαδρομή του πολωνού εθνικού ποιητή Γιούλιους Σλοβάτσκι, που επισκέφθηκε την Κέρκυρα και συνταξίδεψε πιθανότατα με τον Σολωμό στο Ιόνιο πέλαγος, ενώ ο Μάρκο Χίλμαν (Πανεπιστήμιο Βερολίνου) προσέγγισε τον διαμεσολαβητικό ρόλο του Κεφαλλήνα Θεαγένη Λιβαδά, διευθυντή του περιοδικού Κλειώστην Τεργέστη, προσκείμενου στους αθηναϊκούς κύκλους.

Η Σαντρίν Μοφρουά (Σορβόννη) πραγματεύτηκε τη συμβολή των επτανησίων διανοουμένων όπως ο Μουστοξύδης στη συλλογή, καταγραφή και δημοσίευση των ελληνικών δημοτικών τραγουδιών στην Ευρώπη και η γράφουσα έδειξε την εντατική προσπάθεια που κατέβαλε γύρω από την Ενωση το αθηναϊκό κέντρο, για να περιορίσει ή να οικειοποιηθεί τη δόξα του Σολωμού. Παρά τον αποφασιστικό ρόλο της πολυλαϊκής έκδοσης των Ευρισκομένων, ο παλαμικός επαναπροσδιορισμός της επτανησιακής σχολής αποχρωματίζει και περιθωριοποιεί τον πηγαίο της ρομαντισμό, υποβαθμίζοντας τελικά τη νεοελληνική κουλτούρα ως ουραγό της Εσπερίας.

Συνδιοργανωτής του συνεδρίου με τη Σαντρίν Μοφρουά και τη γράφουσα, ο Στεφάν Σαβάς(INALCO) έδειξε πως η μουσική της Επτανήσου συγχρονίζεται απόλυτα με τις πρώτες εθνικές ευρωπαϊκές σχολές. Ο Μάντζαρος συνεργάζεται με τον Σολωμό ήδη πριν από το 1830, όπως ο Πούσκιν με τον Γκλίνκα, για την αφομοίωση λαϊκών στοιχείων στην έντεχνη δημιουργία, αφοσιώνεται δε στην ανάπτυξη της μουσικής παιδείας όπως ο Σοπέν, ενώ ο Ιωσήφ Λιβεράλης συνθέτει Το Ξύπνημα του κλέφτη, ραψωδία ελληνική, απόλυτα σύγχρονη με τις ουγγρικές του Λιστ. Ταυτόχρονα με τις άλλες εθνικές μουσικές σχολές, η επτανησιακή διαθέτει επίσης συνοχή, σε αντίθεση με την «εθνική» αθηναϊκή σχολή του επόμενου αιώνα, που αποτελεί χαρακτηρισμό εξίσου παράδοξο με αυτόν του ευφυούς αλλά αντιρομαντικού Ραγκαβή ως πατέρα του ελληνικού ρομαντισμού. Ο παιγνιώδης «κλασσικορρωμαντισμός» του τελευταίου, εκλαμβάνεται εκβιαστικά σχεδόν ως αισθητικός χαρακτηρισμός και η αποδοχή ποικίλων ελληνικών «ρομαντισμών» δεν αποτελεί παρά ελιγμό για την ομαλή ενδοελληνική διαχείριση της λογοτεχνικής παράδοσης. Η φιλολογική και ιστορική πια σήμερα αξία του Σούτσου και του Παράσχου, του Βασιλειάδη και του Βαλαωρίτη, δεν μπορεί να σταθεί ισότιμα δίπλα στον Μπάιρον και τον Ουγκό, όπως μπορούν οι κάλβειες ωδές και τα σολωμικά σπαράγματα, που διαγράφονται ήδη προ του 1830.

Ιστορικοί της τέχνης, της αρχιτεκτονικής και της αρχαιολογίας παρουσίασαν, τέλος, νέα στοιχεία για την ενετική και βρετανική Κέρκυρα (Γκουίντο Τζουκόνι, Πανεπιστήμιο Βενετίας) ή για τις μεσοπολεμικές τύχες του ιδιότυπου μεταρομαντικού «Αχιλλείου» της αυτοκράτειρας Ελισάβετ της Αυστρίας που, σε συνδυασμό με τις αρχαιολογικές έρευνες, διαμόρφωσε ο Γουλιέλμος Β' ως προθήκη της μεσογειακής του πολιτικής (Ντανιέλ Μπαρίκ, Πανεπιστήμιο Τουρ). Η δραστηριότητα του κερκυραίου ζωγράφου και πολεοδόμου Σταμάτη Βούλγαρη στη Γαλλία ή του Γιώργου Γαλάνη στην Κέρκυρα κατά τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο, που συνδέονται άμεσα με την παρουσία του γαλλικού στρατού στα Επτάνησα, απασχόλησαν, τέλος, τον Αγγελο Δρακο-γιώργο (Πανεπιστήμιο Βουργουνδίας).

Ιστορικά πρότυπα και αισθητικές αξίες
Η ανάδειξη και η συντήρηση της επτανησιακής κληρονομιάς ήταν το θέμα της ομιλίας τουΠερικλή Παγκράτη, προέδρου της Εταιρείας Κερκυραϊκών Σπουδών και αντιπροέδρου της Αναγνωστικής Εταιρείας Κερκύρας (αρχαιότερου νεοελληνικού πνευματικού ιδρύματος), με την οποία έκλεισε το συνέδριο. Ανθρώπινες και φυσικές καταστροφές (εκατόν ενενήντα τρεις βομβαρδισμοί μόνο στην Κέρκυρα κατά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, σεισμοί και πυρκαγιές με αποκορύφωμα το 1953, άγνοια ή επιλεκτική προβολή, αλλά και περιφρόνηση εκ μέρους του νεοελληνικού κέντρου), συνευθύνονται για την εγκατάλειψη και σε μεγάλο βαθμό την απώλεια των στοιχείων που αναδεικνύουν τον επτανησιακό πλούτο του 19ου αιώνα, του οποίου ο πρωτότυπος ρομαντισμός ορίζεται ήδη από τον Πολυλά το 1859 ως ανατολικός και διεκδικεί τη θέση του στην Ελληνική Γραμματεία ταυτόχρονα με τα άλλα μεγάλα ευρωπαϊκά ρεύματα.

Παρά τις διώξεις των ριζοσπαστών από τη βρετανική προστασία, η ένωση της Επτανήσου με την Ελλάδα μοιάζει σχεδόν αναίμακτη στο γενικότερο πλαίσιο αναδιάταξης της Νοτιοανατολικής Ευρώπης παράλληλα με τη διάλυση της Οθωμανικής αυτοκρατορίας: κύριο θύμα της είναι ο πολιτισμός της Επτανήσου. Το Κέντρο Μικρασιατικών Σπουδών που ανέλαβε τη διάσωση της μνήμης της μεγαλύτερης τραγωδίας του νεότερου ελληνισμού, αποτέλεσε άλλωστε πρότυπο για την αναστήλωση του σπιτιού του Σολωμού στην Κέρκυρα και την ίδρυση της Εταιρείας Κερκυραϊκών Σπουδών: από τα χρόνια του Ομήρου, τα συμβάντα του Αιγαίου έχουν άμεση ανταπόκριση στο Ιόνιο πέλαγος και αντίστροφα, καθώς η Ελλάδα αποτελεί, όχι μόνο τμήμα της Νοτιοανατολικής Ευρώπης, αλλά και κόμβο των θαλασσίων οδών της Μεσογείου.

Η ταχύτητα όμως με την οποία αναπτύσσονται οι πολιτικοί ελιγμοί υπερβαίνει απειλητικά την ωρίμαση του στοχασμού και της φαντασίας. Γι' αυτό χρειάζεται ενίοτε ανανέωση των ιστορικών προτύπων και προσαρμογή των αισθητικών αξιών του ελληνισμού στα νεότερα δεδομένα.

Η κυρία Μαρία Τσούτσουρα ήταν η  συνδιοργανώτρια του Συνεδρίου μαζί με το Πανεπιστήμιο της Σορβόννης.

ΕΚΘΕΣΗ ΖΩΓΡΑΦΙΚΗΣ Σπύρος Βασιλείου, η ποίηση της ζωής

• 

Η Αθήνα πρωταγωνιστεί σε μεγάλο αριθμό έργων του Σπύρου Βασιλείου: λεπτομέρεια από χαρακτηριστικό πίνακά του.

Μια επιλογή από τα έργα του ζωγράφου Σπύρου Βασιλείου παρουσιάζει το Atelier Spyros Vassiliou στο ξενοδοχείο Radisson Blu Park Hotel στη Λεωφόρο Αλεξάνδρας, σε επιμέλεια Ελένης Αθανασίου. Εχει γίνει μια αντιπροσωπευτική επιλογή από τα αγαπημένα θέματα του ζωγράφου, όπως είναι τα καΐκια και οι μεταμορφώσεις της θάλασσας, η θέα της Αθήνας και του Υμηττού, ο κόσμος στο Ζάππειο, το ηλιοβασίλεμα στον Κορινθιακό, ο χαμηλός ορίζοντας της Ερέτριας, η Θεσσαλονίκη και τα τραπεζάκια της παραλίας, οι συγκεντρωμένοι άνθρωποι, τα αντικείμενα εσωτερικών χώρων, η όψη της πόλης με τις στριφτές μεταλλικές σκάλες των χαμηλών σπιτιών και πολλά ακόμη που έκαναν το έργο του τόσο δημοφιλές. Η έκθεση εγκαινιάζεται την προσεχή Τετάρτη (3/12) από την υπουργό Τουρισμού, Ολγα Κεφαλογιάννη, και θα διαρκέσει έως τις 31 Ιανουαρίου.

​​Εγκαίνια Τετάρτη 3 Δεκεμβρίου, 8 μ.μ. Radisson Blu Park Hotel, Λεωφ. Αλεξάνδρας 10. Διάρκεια έως 31 Ιανουαρίου 2015

αναδημοσίευση από http://www.kathimerini.gr/

„Heritage Management in Central Europe- New Approaches“

ΑΙΓΙΝΗΤΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΦΙΛΩΝ ΖΙΤΣΑΣ ΤΗΣ ΗΠΕΙΡΟΥ

Εχτές Παρασκευή 28 Νοεμβρίου πραγματοποιήθηκε στη γεμάτη αίθουσα του ισογείου του Ιστορικού και Λαογραφικού Μουσείου Αίγινας η ομιλία του Γιατρού - Λογοτέχνη κ. Μιχ. Ν. Γύρα με θέμα: "Η περιοδεία του 20χρονου Λόρδου Βύρωνα στην Ζίτσα της Ηπείρου 1809-1810". 
Ο κύριος Γύρας μας παρουσίασε μέσα απο πλούσιο φωτογραφικό υλικό τη ζωή, τους έρωτες και το  ταξίδι του Λόρδου Βύρωνα στην Ήπειρο. Μάθαμε για το έργο του καθώς και για τον πρόωρο θάνατο του από ελονοσία.
Κυρίως όμως διακρίναμε την αγάπη του Γιατρού για την ιδιαίτερη πατρίδα του και τις ομορφιές της. Μάθαμε για τη δημιουργία ενός νέου συλλόγου που ετοιμάζεται, τον "Αιγινήτικο Σύλλογο Φίλων Ζίτσας της Ηπείρου". 
Σκοπός του συλλόγου είναι η τουριστική προβολή της Ζίτσας της Ηπείρου. Όσοι ήθελαν έκαναν αίτηση για να γίνουν μέλη. Ενα στοιχείο που θα πρέπει να αναφέρουμε είναι ότι τα μέλη του συλλόγου θα μπορούν να μένουν δωρεάν στο σπίτι του κυρία Γύρα στη Ζίτσα, σε ομάδες 4 έως 10 ατόμων.
Την εκδήλωση τίμησαν με την παρουσία τους: O  Δήμαρχος κ.Δ. Μούρτζης, ο Αντιδήμαρχος οικονομικων κ. Δέδες, συνάδερφοι του κ. Γύρα από τον ιατρικό κόσμο, τα μέλη του Δ.Σ του συλλόγου "Οι Φίλοι του Λαογραφικού Μουσείου Αίγινας" και πλήθος φίλων του κ. Γύρα που τον θαυμάζουν ως γιατρό αλλά και σαν λογοτέχνη και άνθρωπο. Την ομιλία προλόγισε ο κύριος Κωνσταντίνος Γαλάνης, πρόεδρος του συλλόγου "Οι Φίλοι του Λαογραφικού Μουσείου Αίγινας".
Τέλος αξίζει να πούμε πως ο κ. Γύρας πρόσφερε προς πώληση δύο βιβλία του (την ποιητική του συλλογή Ζωή-Ερωτας-Θανατος και τη Φανταστική Νουβέλα το Αρπακτικό) τα έσοδα των οποίων ήταν για τη συντήρηση το Λαογραφικού Μουσείου Αίγινας.

@Πυξίδα Πολιτισμού

A Visual Journey into the Olive Groves of Crete

πηγη www.http://www.yatzer.com/

''The Olive Tree Will Always Be Here'' film still, © Indigo View & GAEA.

In the well-known ancient myth about how the Athenians chose their patron deity, the Greek goddess Athena won the sympathy of the city’s people by offering them the olive tree as a gift. This myth, placing the origin of the olive tree in the hands of the goddess of wisdom sometime in a very distant past, is but one of many stories about how important the olive tree is for the Greeks and the Mediterranean in general, from Palestine to Portugal and Tunis to Trieste. For example, on the island of Crete, the largest and most populous of the Greek islands, the production of olive oil dates back to the Minoan kingdoms (i.e. around 4,000 years ago); some of the island’s olive groves are actually thousands of years old, having grown under the care of countless generations of Cretans.

''The Olive Tree Will Always Be Here'' film still, © Indigo View & GAEA.

Honouring the ancient tradition of extracting the precious oil from the olive tree's fruit, Greek food brandGAEA specialises in producing and exporting fine olive oil and related products. By establishing exclusive collaborations with farmers and producers, GAEA ensures for some of the finest olive oil that Greek olive groves can offer. A captivating visual journey that conveys these and more interesting facts about the culture of olive oil farming, together with a truly heartfelt story about an old man from Crete who literally spent his entire life amongst the olive trees, are part of a short film produced by Indigo View for GAEA which celebrates the values and tradition surrounding the olive trees and the people who take care of them on Crete.

http://vimeo.com/yatzer/gaea-olive-oil

''The Olive Tree Will Always Be Here'' film still, © Indigo View & GAEA.

''The Olive Tree Will Always Be Here'' film still, © Indigo View & GAEA.

''The Olive Tree Will Always Be Here'' film still, © Indigo View & GAEA.

GAEA is an international brand that exports its fine food goods all over the world. The brand has released in tandem with the short film a limited edition luxurious black & white gift box especially for the Chinese market, with an impeccable design in par with its outstanding contents, namely select extra virgin olive oil from Kritsa in Crete and superior quality barrel-aged vinegar from Assyrtico grapes from the island of Santorini. The design of this special double gift box was assigned to the team of Athens-based design studio mousegraphics, who came up with a minimal, perfume-like carton case that tastefully merges elements of western and eastern culture: abstract drawings of an olive and a grape berry decorate the black and white glass bottles of the olive oil and vinegar respectively, evoking a yin-yang relationship between the two. 

The precious gift box is available for sale here.

GAEA Black & White Gift Box (Chinese packaging). Photo © mousegraphics.

GAEA Black & White Gift Box. Photo © mousegraphics.

Apart from the Chinese version, a limited-edition international gift box has also been released.
GAEA Black & White Gift Box (International packaging). Photo © mousegraphics.

GAEA Black & White Gift Box (Chinese packaging). Photo © mousegraphics.

''The Olive Tree Will Always Be Here'' film still, © Indigo View & GAEA.

Short Film Credits
Direction: Theo Papadoulakis
Screenplay: Panagiotis Papoutsakis
DoP: Kostas Nikolopoulos

Production Manager: Dimitris Xenakis
Sound Design: Anastasis Efentakis

Casting Director: Archontissa Kokotsaki

Wardrobe: Xanthi Kontou
Art Director: Douglas Foote

Editor: Allan Michael
Cast: Dimitris Mpoumpouralakis, Despina Tsafaraki, Giorgos Kiminoulakis, Konstantina Koskina, Artemis Skouloudi, Manolis Poulis, Vagelis Vasilakis, Katerina Vasilaki, Giorgos Stentoumis, Nasos Stentoumis, Giorgos Vlachakis, Ivan, Giorgos Galanos, Pantelis Iliakakis, Vaso Psarianou.

sources:

Όταν έχεις φίλους με ταλέντο είσαι πολύ τυχερός γιατί μαθαίνεις από αυτούς...!!!! :)

O δικός μου φίλος, ο Τάσος Μαργέλος εκτός από τη μεγάλη του αγάπη που είναι η διδασκαλία, γράφει καταπληκτικά παιδικά παραμύθια.....( εκδότες ακούτε;;;), με έμαθε να αγαπώ το the game of thrones και μου έχει μεταδώσει μία διάθεση τρελή για να επισκεφτώ το νησί που κατοικεί τα τελευταία χρόνια, τη Τζιά η οποία πρέπει να είναι μαγική σύμφωνα με τα λεγόμενα του!!!
Του αρέσει πολύ ο κινηματογράφος και κάνει πάντα επιτυχημένη κριτική στις ταινίες, ότι μας έχει προτείνει είναι αξιόλογο.
Από δω και στο εξής μπορείτε και εσείς να πληροφορείστε για τις καλύτερες ταινίες και οχι μόνο στο blog που φιλοξενεί τα άρθρα του http://book-tour.webnode.gr/

Διαβάστε λίγα λόγια για τον Τάσο εδώ http://book-tour.webnode.gr/news/%CE%BB%CE%AF%CE%B3%CE%B1-%CE%BB%CF%8C%CE%B3%CE%B9%CE%B1-%CE%B3%CE%B9%CE%B1-%CF%84%CE%BF%CE%BD-%CF%84%CE%AC%CF%83%CE%BF%E2%80%A6/

και ποιές ταινίες μας προτείνει να δούμε αυτό το μήνα;

http://book-tour.webnode.gr/news/%CF%83%CE%B9%CE%BD%CE%B5%CF%86%CE%B9%CE%BB-%CE%B5%CF%80%CE%B9%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%B5%CF%83-%CE%BD%CE%BF%CE%B5%CE%BC%CE%B2%CF%81%CE%B9%CE%BF%CF%85-%28ida-2-%CE%BC%CE%AD%CF%81%CE%B5%CF%82%2c-1-%CE%BD%CF%8D%CF%87%CF%84%CE%B1%29/

@ Πυξίδα Πολιτισμού

Τα έργα του Μόραλη σάρωσαν τo Greek Sale στο Λονδίνο

 αναδημοσίευση από  www.lifo.gr

2.190.000 ευρώ ο τζίρος της δημοπρασίας του Βοhnams

  «Πανσέληνος Λ», Γιάννης Μόραλης  


 Τα έργα του Γιάννη Μόραλη ήταν οι απόλυτοι πρωταγωνιστές της καθιερωμένης ετήσιας δημοπρασίας του οίκου Βοhnams στο Λονδίνο. Οι πίνακες του «Πανσέληνος Λ» και το «Επιθαλάμιο» πουλήθηκαν 333.125 και 153.125 ευρώ αντίστοιχα. Τρίτο έργο η «Ύδρα: Σύνθεση σε μαύρο / Hydra, Composition in black» του Νίκου Χατζηκυριάκου-Γκίκα το οποίο πουλήθηκε έναντι 123,125.   Το φετινό Greek Sale σημείωσε συνολικό τζίρο 2.190.000 ευρώ και πέτυχε να πουλήσει το 60% των έργων σε αξία και το 61% σε όγκο. Χαρακτηριστικό της δημοπρασίας ήταν ότι πουλήθηκαν όλα τα έργα του Γιάννη Μόραλη και σε τιμές αρκετά υψηλότερες από αυτές της αρχικής εκτίμησης.


   «Επιθαλάμιο» Γιάννης Μόραλης.  

 Η εκπρόσωπος της Art Expertise κυρία Τερψιχόρη Αγγελοπούλου δήλωσε πως τα αποτελέσματα της δημοπρασίας αντικατοπτρίζουν την προσπάθεια σταθεροποίησης της αγοράς τέχνης, σε μια εποχή που χαρακτηρίζεται από ρευστότητα και διακυμάνσεις. Χαρακτηριστικό παράδειγμα της τάσης αυτής είναι όπως αναφέρει η επίδοση της γενιάς του '30, με τις αποκλίσεις των τιμών του Γκίκα και του Τσαρούχη και παράλληλα η μεγάλη ανταπόκριση για έργο του Μόραλη με υψηλές τιμές και 100% πωληθέντα έργα του.

   «Ύδρα: Σύνθεση σε μαύρο», Νίκος Χατζηκυριάκος Γκίκας. Απούλητα ωστόσο παρέμειναν τα ακριβά και σημαντικά έργα των Γκίκα και Τσαρούχη, όπως το «Σκοτεινό μεσημέρι / Dark noon», ένα από τα σημαντικά έργα νεοελληνικής τέχνης του 20ού αιώνα που έχουν περιληφθεί ποτέ σε δημοπρασία και είχε τιμή εκκίνησης τις 250.000 λίρες.

Ενα ταξίδι που θα ήθελα πολύ να κανω.....

http://vimeo.com/110030826
Από τη Μόσχα στο Πεκίνο μέσω Μογγολίας, διανύοντας 7.622 χλμ. με τον εμβληματικό υπερσιβηρικό σιδηρόδρομο!!!! 

ΛΙΝΑ ΜΠΟΓΡΗ ΠΕΤΡΙΤΟΥ : Νέα στήλη με λαογραφικά στοιχεία στη σελίδα του Ιστορικού και Λαογραφικού Μουσείου Αίγινας.

Οσοι φίλοι διατηρείτε προφίλ στο μέσο κοινωνικής δικτύωσης facebook θα μπορείτε από εδώ και πέρα να επισκέπτεστε τη σελίδα του Ιστορικού και Λαογραφικού Μουσείου Αίγινας.
Εκεί υπάρχουν πληροφορίες για το ωράριο λειτουργίας, τις συλλογές και τους χώρους του μουσείου, φωτογραφικό υλικό που συνεχώς εμπλουτίζεται, ενημέρωση για τις εκδηλώσεις που λαμβάνουν χώρα εκεί.
Από χτες εγκαινιάστηκε και μία νέα στήλη με ιστορίες και λαογραφικά στοιχεία από την κυρία Λίνα Μπόγρη-Πετρίτου για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νέοι.
Η Πυξίδα Πολιτισμού φιλοξενεί σήμερα το πρώτο αυτό άρθρο και αργότερα θα μπορείτε να διαβάζετε περισσότερα μόνο στη σελίδα του μουσείου πατώντας τον παρακάτω σύνδεσμο.
https://www.facebook.com/laografikomouseioaiginas
Μελλοντικά θα υπάρξουν και άλλες συνεργασίες.

@ΠΥΞΙΔΑ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ                

====================================================================

 Η Παναγίτσα  

           Ο σημερινός ναός των Εισοδίων της Παναγίας, (η γνωστή σε όλους μας παραλιακή εκκλησία), είναι χτισμένος επάνω στα θεμέλια μιας μεγάλης πρωτοχριστιανικής βασιλικής του 5ου αιώνα μ.Χ. από την οποία, στις αρχές του 20ου αι. σωζόταν ένα μέρος από το ψηφιδωτό δάπεδο και ως τα μέσα  του ίδιου αιώνα , διακρινόταν η μεγάλη αψίδα του Ιερού που έφτανε ως τα απέναντι σπίτια. Έπειτα  με τις επισκευές και το στρώσιμο των δρόμων τα ίχνη αυτά καταστράφηκαν.

                   Όταν τον 9ο με 10ο αιώνα μ.Χ. οι Αιγινήτες αναγκάσθηκαν να εγκαταλείψουν την παραλία και να χτίσουν την μεσαιωνική πρωτεύουσα, τη σημερινή Παλιαχώρα, η εκκλησία  εγκαταλείφθηκε και σιγά  σιγά ερειπώθηκε . Στη θέση της χτίστηκε κατά τους μεσαιωνικούς χρόνους  ένα μικρό ξωκλήσι σε σχήμα  μονόκλιτης μικρής βασιλικής. Το ξωκλήσι  φαίνεται πως ήταν πολύ παλιό, αναφέρεται  από τον Γάλλο διπλωμάτη Ιω. Ζιρώ  στα 1673. Ο Ζιρώ είναι ο πρώτος  που περιγράφει συστηματικά την Αίγινα και τα μνημεία της.

                    Η εκκλησία λεγόταν «Παναγίτσα» ή «Μικρά Παναγία» και ανήκε φαίνεται στην οικογένεια Μοίρα, που ήταν πλούσιοι πρόκριτοι του νησιού.

Τον Δεκέμβριο 1826 η εκκλησία παραχωρήθηκε από την κυβέρνηση στους πρόσφυγες, (Ψαριανούς, Χιώτες, Στερεοελλαδίτες, Μοσχονησιώτες, Αΐβαλιώτες)  για να εκκλησιάζονται.

                      Μια συγκινητική σκηνή διαδραματίζεται μπροστά από την μικρή εκκλησία (αναφέρεται στη Γεν. Εφημ. και στα Γ.Α.Κ.),του Αγ. Μηνά στις 11 Νοεμβρίου 1826, μόλις ακούγεται η είδηση της άφιξης της Διοικητικής Επιτροπής με τους πληρεξούσιους για τις εργασίες της Γ΄Εθνοσυνέλευσης. Η λειτουργία μένει στη μέση, το εκκλησίασμα έξω  ζητωκραυγάζει και ο παπάς  ευλογεί. Είναι η αγωνία και η ελπίδα μαζί, αυτού του λαού, να τους δει ενωμένους για «…να φροντίσουν για τα μεγάλα του έθνους συμφέροντα…». Από εκείνους «…προσμένει η πατρίς τέλος ευτυχές του πολυχρονίου και βαρέος, άλλ’ ενδόξου και δικαίου αγώνος…» (από τη διακήρυξη του προέδρου Πανούτζου Νοταρά), όταν επέλεξαν την Αίγινα «…ως τόπον ατάραχον και πλησίον εις το ειρημένον θέατρον του πολέμου κείμενον, όθεν δύναται να εφορά πλησιέστερον τα του πολέμου και να ενεργεί εντονώτερον».

                    Η ιστορία βέβαια μας πληροφορεί ότι και τότε δεν φτάσαμε στην τελική συμφωνία για τον τόπο της  Γ΄Εθνοσυνέλευσης, που άλλαξε και έγινε τελικά τον Μάϊο του 1827 στην Τροιζήνα.

Η λαϊκή μούσα, για τη διαφωνία και την τελική επικράτηση (θρίαμβος Κολοκοτρώνη), έδωσε την έμπνευση για ένα περιπαιχτικό τραγούδι που το τραγουδούσαν τον Απρίλη του 1827 στο στρατόπεδο του Καραϊσκάκη και σε όλη την επαναστατημένη Ελλάδα:

                  Εν Αιγίνη δεν θα γίνει.

                  Στην Ερμιόνη τελειώνει.

                  Στο Δαμαλά (Τροιζήνα) πάει καλά.

                  Εκεί θα τελειωθεί και η Ελλάδα θα σωθεί.

                   Μετά την επανάσταση η εκκλησία εγκαταλείφθηκε . Στα 1841 όμως οι πολίτες ζήτησαν να «ανοιχθεί» η «Μικρά Παναγία» ως ενορία .

  Στις αρχές του 1900 χτίστηκε η νέα εκκλησία και το μικρό παλαιό ξωκλήσι καταστράφηκε.

(Οι πληροφορίες είναι από το βιβλίο της ιστορικού Γεωργίας Κουλικούρδη ΑΙΓΙΝΑ ΙΙΙ, από την Γεν. Εφημερίδα και τα Γ.Α.Κ.)

                                                                                          Λίνα Μπόγρη - Πετρίτου

Το «Εδιμβούργο» της οδού Πειραιώς

αναδημοσίευση απο http://www.kathimerini.gr/

ΝΙΚΟΣ ΒΑΤΟΠΟΥΛΟΣ

• 

Πειραιώς και Μενάνδρου. Οικία Τσοποτού. Κατεδαφίστηκε το 1964.

ΕΤΙΚΕΤΕΣ:ΠΤΥΧΕΣ

Πολλές φορές παρατηρώ τα κάποτε «νέα» κτίρια που αντικατέστησαν τα ιστορικά κτίσματα του 19ου αιώνα. Και κάθε φορά που περνάω από την οδό Πειραιώς, αναζητώ τη γωνία με την οδό Μενάνδρου.

Η Πειραιώς σε όλο το τμήμα της προς την Ομόνοια έχει μια σύμμειξη των ελάχιστων παλαιών κτισμάτων που της έδιναν την αστική φυσιογνωμία της και των κτιρίων της περιόδου 1960-1980 που εκβαρβάρισαν (πλην ελαχίστων εξαιρέσεων) το ύφος του δρόμου. Τις προάλλες που παρατηρούσα ένα νεοκλασικό σπίτι με ρόδινο χρώμα απέναντι από την πλατεία Κουμουνδούρου, με ανοιγμένη τη στέγη και επί της ουσίας καρατομημένο, το σκέφτηκα σαν κατοικία στον πρώτο όροφο, με μαγαζιά κάτω (αλλά μπορεί και όχι). Τα χρόνια που θα χτίστηκε αυτό το σπίτι που έβλεπα αντίκρυ μου, ο άξονας της οδού Πειραιώς ήταν μια περιοχή για να μένεις. Είχε σπίτια.

Η αστική γεωγραφία της Αθήνας έχει πάντα ενδιαφέρον, και είναι ωραίο να σκέφτεται κανείς τις αλλαγές. Τα χρόνια που δεν είχε χτιστεί καλά το Κολωνάκι ή η Πατησίων, πολλές αστικές οικογένειες έμεναν στην Πειραιώς και στις παρόδους, στις οδούς Σωκράτους, Βούλγαρη, Αγησιλάου... Ετσι, απέκτησε τόσο όμορφα σπίτια η πλατεία Κουμουνδούρου και μέσα σε αυτό το κλίμα γεννήθηκε, γύρω στο 1870, ένα από τα πιο όμορφα και παράξενα σπίτια της περιοχής, η οικία Τσοποτού, στη γωνία με τη Μενάνδρου (αρχικά ως κατοικία του γιατρού Ιωάννου). Το σπίτι που αντέγραφε το Μνημείο του Λυσικράτη. Εβλεπα το κτίριο που έχει πάρει εδώ και χρόνια τη θέση του, άχαρο και ογκώδες, χωρίς να μπορεί ποτέ να αποκτήσει πατίνα.

Είχε πέσει στα χέρια μου ένα δημοσίευμα που υπέγραφε η Μαρία Καραβία το 1964, όταν είχε αρχίσει η κατεδάφιση αυτού του σπιτιού. Είχε περιέλθει σε ερειπώδη κατάσταση και ήδη γύρω είχαν χτιστεί ψηλά κτίρια. Δεν υπήρχε εκείνη την εποχή η σκέψη (ή η τεχνογνωσία) επισκευής και αποκατάστασης μικρών ιδιωτικών κατοικιών του 19ου αιώνα, οπότε το τέλος ήταν λίγο-πολύ αναπόφευκτο. Το σπίτι απλώς χάθηκε.

Ηταν το μοναδικό ίσως που αντέγραφε τόσο γοητευτικά το χορηγικό μνημείο του Λυσικράτη, με τις κορινθιακές κολόνες στο περιστύλιό του. Στο νεοκλασικό Εδιμβούργο, που πήρε όχι αδίκως τον τίτλο της Αθήνας του Βορρά, υπάρχουν δύο θαυμάσιες απομιμήσεις του μνημείου του Λυσικράτη, το μνημείο Dugald Stewart, έμβλημα της πόλης από τον λόφο Calton (σχεδιασμένο από τον William Henry Playfair), και το ταφικό μνημείο του ποιητή Ρόμπερτ Μπερνς (σχεδιασμένο από τον Τόμας Χάμιλτον). Αίφνης, είδα αυτή τη ρομαντική οδό της φαντασίας που για κάποια χρόνια συνέδεε τη Σκωτία με την οδό Πειραιώς, μέσα από μια θερμή κοιλότητα ακαδημαϊσμού και μορφοκρατίας, αλλά και τρυφερής αναπόλησης με γνήσια ανάγκη ομορφιάς.

Την οικία Τσοποτού δεν ξέρουμε ποιος την έχτισε. Ισως και κάποιος ταλαντούχος εμπειρικός, αν και στα χρόνια του δογματισμού του Μοντέρνου Κινήματος, το σπίτι αυτό είχε κατηγορηθεί για κακοτεχνία, μεγαλοϊδεατισμό και υπερβολή. Από τότε που γκρεμίστηκε, όμως, πήρε τη θέση του σε ένα ουτοπικό πάνθεον της Αθήνας. Ζωγραφισμένο από τον Τσαρούχη και τον Τέτση, φωτογραφημένο από τον Στέλιο Σκοπελίτη, το σπίτι αυτό με το κοκκινωπό του χρώμα έχει αφήσει τη σκιά του.

Έντυπη

«Ρεσιτάλ Πιάνου» Ντόρα Μπακοπούλου

ΦΙΛΟΛΟΓΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ

ΠΑΡΝΑΣΣΟΣ
                                                                                        «Ρεσιτάλ Πιάνου»
Ντόρα Μπακοπούλου
Παρασκευή 28 Νοεμβρίου 2014
Ώρα 20:30


Με όχημα το πιάνο και οδηγό τις εξαιρετικές της ερμηνείες, η η διακεκριμένη πιανίστα Ντόρα Μπακοπούλου παρουσιάζει ένα μοναδικό ρεσιτάλ στην αίθουσα του Φιλολογικού Συλλόγου Παρνασσός την Παρασκευή 28 Νοεμβρίου 2014 και ώρα 20:30, με έργα των Frédéric Chopin, Alexander Scriabin και Sergei Rachmaninoff, ολοκληρώνοντας το μουσικό της ταξίδι με την “Ερημιά” του Μάνου Χατζιδάκι. 

Προπώληση εισιτηρίων: 210 7234567

http://www.ticketservices.gr/en/events/?eventid=1387


Πρόγραμμα

Frédéric Chopin (1810 - 1849)
Πολωνέζα σε Ντο ελάσσονα, έργο 40, αρ.2
Βαλς σε Λα ύφεση μείζονα, έργο 42
Νυχτερινό σε Σι μείζονα, έργο 62, αρ.1
Μαζούρκα σε Ντο μείζοντα, εργο 24, αρ.2
Νυχτερινό σε Μι ύφεση μείζονα, έργο 55, αρ.2
Βαλς σε Ντο δίεση ελάσσονα, έργο 64, αρ.2

Διάλειμμα

Alexander Scriabin (1872-1915)
Vers la flame (Προς τη φλόγα), έργο 72

S.Rachmaninoff (1873 – 1943)
Πρελούδιο σε Σι ελάσσονα, έργο 32, αρ.10
Etude tableaux (Σπουδή), σε Μι ύφεση ελάσσονα, έργο 39, αρ.5

Μ.Χατζιδάκις (1925 – 1994)
Ερημιά, σουίτα για πιάνο, έργο 10, από το ομώνυμο μπαλέτο
Το παιδί και το κορίτσι του
Ο χορός των περιστεριών
Το παιδί και η μητέρα του
Ο χορός τού χαρταετού

Τιμές εισιτηρίων: 12€ (Κανονικό), 10€ (Φοιτητικό, Ανέργων, ΑΜΕΑ)

Προπώληση εισιτηρίων: 210 7234567
www.ticketservices.gr

Αίθουσα Συναυλιών Φιλολογικού Συλλόγου Παρνασσός
Πλατεία Αγίου Γεωργίου Καρύτση 8, 10561 Αθήνα

Διοργάνωση: ARTE ATENE

Βιογραφικό Ντ. Μπακοπούλου:

Η Ντόρα Μπακοπούλου γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε πιάνο, με την προτροπή και την ενθάρρυνση του μαέστρου Δ. Μητροπούλου, που την άκουσε μικρή να παίζει στη Νέα Υόρκη. Σε ηλικία 17 ετών αποφοίτησε από το Ωδείο Αθηνών (Α΄ βραβείο) με καθηγήτρια τη M. Παπαϊωάννου. Συνέχισε τις σπουδές της στο Conservatoire της Γενεύης κοντά στον L. Hiltbrand από όπου και αποφοίτησε (Α΄ βραβείο Δεξιοτεχνίας με διάκριση). Μελέτησε με τον N. Magalof, με τον Fr. Gulda στο Σάλτσμπουργκ και με τους P. Badura Skoda και A. Brendel στη Βιέννη, όπου και βραβεύτηκε. Επίσης έχει βραβευθεί στους διεθνείς διαγωνισμούς του Μονάχου (Γερμανία) και Vercelli (Ιταλία). Έχει δώσει ρεσιτάλ στην Ελλάδα και στο εξωτερικό (Λονδίνο, Βαρσοβία, Βουκουρέστι, Σόφια, Γρανάδα, Λευκωσία, Λεμεσό, Παρίσι, Μόσχα, Αγία Πετρούπολη, Νέα Υόρκη, Λουγκάνο). Έχει περιοδεύσει στη Γερμανία και έχει παίξει για τα Ηνωμένα Έθνη. Εμφανίστηκε στο Ηρώδειο ως σολίστ στο πλαίσιο των εκδηλώσεων «Αθήνα Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης» και έχει εκπροσωπήσει την Ελλάδα σε πολιτιστικές εκδηλώσεις στο εξωτερικό. Έχει συνεργαστεί με τους Y. Menuhin, Μ. Χατζιδάκι, Δ. Χωραφά, Β. Κολάση, Μ. Θεοδωράκη, Γ. Δεμερτζή, Α. Κοντογεωργίου, Τ. Χριστογιαννόπουλο, Μ. Φαραντούρη, Ελλη Πασπαλά, Δ. Πάτρα, C.Mirosnikof, Martha Argerich, κ.α. Έχει υπάρξει συνεργάτης παραγωγής του 3ου Προγράμματος της Ελληνικής ραδιοφωνίας. Έχει ηχογραφήσει έργα του κλασικού ρεπερτορίου (Bach, Beethoven, Brahms, Chopin, Ravel, Scriabin, Rachmaninov) και έργα Ελλήνων συνθετών (κυρίως Μ. Χατζιδάκι και Μ. Θεοδωράκη). Η Ακαδημία Αθηνών την έχει τιμήσει για τη μουσική της προσφορά με το βραβείο Μοντσενίγου. Ζει στην Ελλάδα όπου έχει δώσει μεγάλο αριθμό ατομικών ρεσιτάλ και έχει συμμετάσχει ως σολίστ σε εκδηλώσεις με τις Ελληνικές Κρατικές Ορχήστρες. Τρέφει μεγάλη αγάπη για τη μουσική δωματίου, καθώς και για τη συνοδεία ελληνικών και ξένων τραγουδιών. Είναι καλλιτεχνική διευθύντρια του Διεθνούς Μουσικού Φεστιβάλ Αίγινας.

Cycladic Art Museum / Πρόγραμμα Κυριακής

Cycladic Art Museum / Πρόγραμμα Κυριακής

Η τέχνη των μουσείων βγαίνει στον δρόμο

αναδημοσίευση από http://grekamag.gr/ και http://www.outings-project.org/

Ένα project που στόχο έχει να ομορφύνει τους δρόμους του κόσμου.

 

Share on email

Share on facebookShare on twitterShare on pinterest_shareShare on email

Σε αυτό το project καθένας μπορείς να συμμετάσχει. Αρκεί να φωτογραφίσει ανώνυμα έργα μουσείων τέχνης, να τα τυπώσει και να τα κολλήσει στους δρόμους της πόλης του. Για περισσότερες πληροφορίες, δες εδώ.

Η διαδικασία:
Βαρκελώνη

Βαρκελώνη

Dijon

Λονδίνο

Λονδίνο

Μαδρίτη

Dijon

Παρίσι

Παρίσι

Λονδίνο

Παρίσι

Παρίσι

Παρίσι

Λονδίνο

Παρίσι

Πηγή