Anonymous Architect Magazine

Mία πολυπολιτισμική ομάδα ταλαντούχων νέων πίσω από ένα καινοτόμο project  (μέρος δεύτερο)

 Aφορμή για τη συνάντηση με την ομάδα που βρίσκεται πίσω από το project Αnonymous Architect Magazine είναι η συμμετοχή τους στην 8η έκθεση "Design For Life". Λίγο πριν τα εγκαίνια της έκθεσης που πραγματοποιήθηκαν την Παρασκευή 10 Μαΐου βρεθήκαμε στην είσοδο του Ιταλικού Μορφωτικού Ινστιτούτου όπου και είχαμε μία ενδιαφέρουσα συνομιλία.

Η "ομάδα κρούσης" του περιοδικού αποτελείται (με αλφαβητική σειρά) από τη Βανέσα, την Κάτια, τον Μπlackmess και το Σίμο. Ας τους γνωρίσουμε καλύτερα!

@Πυξίδα Πολιτισμού : Πόσο καιρό συνεργάζεσαι Βανέσα με την ομάδα του περιοδικού και τι κάνεις;

Βανέσα Σπυριδέλης : Ξεκινήσαμε τη συνεργασία μας τρεις μήνες πριν. Είμαι φωτογράφος. Ψάχνω για δημιουργικά πράγματα και για χώρους που δεν έχουν κατασκευαστεί από επαγγελματίες σχεδιαστές και αρχιτέκτονες. Πιστεύω πως θα πρέπει να εστιαστούμε σε ανθρώπους που βρίσκονται έξω από αυτό τον τομέα, στα ενδιαφέροντα τους, στο πως ζουν τη ζωή τους και πως αλληλεπιδρούν με το περιβάλλον τους. 

@Πυξίδα Πολιτισμού : Πες μας λιγα λόγια για σένα Βανέσα, από που είσαι;

Βανέσα Σπυριδέλης : Eίμαι απο τη Νέα Υόρκη και μόλις τελείωσα το δεύτερο μου Mεταπτυχιακό (MA Culture, Criticism and Curation) στο Central Saint Martins στο Λονδίνο. Eίμαι mixed media artist. Mixed media art αναφέρεται σε μια μορφή εικαστικής τέχνης που συνδυάζει μια ποικιλία μέσων σε ένα ενιαίο έργο τέχνης. Έτσι μπορώ να συνδυάσω φωτογραφία, παραγωγή ταινίας, ζωγραφική, συγγραφή. Συνδυάζω και ταιριάζω πράγματα. Πιστεύω πως ο καθένας έχει το δυναμικό να γίνει δημιουργικός και να εκφράζεται μέσα από διαφορετικούς τρόπους και αυτή είναι και η φιλοσοφία του project για το οποίο μιλάμε. 

@Πυξίδα Πολιτισμού : Εσύ Κάτια είσαι επίσης φωτογράφος στο Anonymous Architect Magazine. Πες μας λίγα λόγια για σένα ;

Κάτια Σταντζούρη : Nαι είμαι ερασιτέχνης φωτογράφος και κατάγομαι από το Γαλαξίδι που είναι μία ναυτική πολιτεία με ιδιαίτερη αρχιτεκτονική, ένας διατηρητέος οικισμός, με 1500 περίπου κατοίκους και χαίρομαι που μεγάλωσα εκεί. Γνωριζόμαστε με τη Στέβη από μικρές. Σπουδάζω ψυχολογία και σκέφτομαι να ασχοληθώ με παιδιά. Όσον αφορά στο project εγώ συμμετείχα στο πρώτο τεύχος. 

@Πυξίδα Πολιτισμού : Κάτια πρόκειται να συμμετέχεις και στο τρίτο τεύχος ;

Κάτια Σταντζούρη : Ενδεχομένως. Μου αρέσει πολύ αυτο το project γιατί προσεγγίζει ανθρώπους στο χώρο τους οι οποίοι δεν είναι επαγγελματίες, αλλά μόνο με την προσωπική τους αισθητική, με την αγάπη τους για το χώρο τους, δίνουν αυτή την ιδιαίτερη πινελιά που για μένα αυτό εκτιμάται. Ότι είναι προκάτ δε μπορεί να μεταφέρει κανένα συναίσθημα. Ότι βγαίνει αυθόρμητα και δημιουργικά είναι καλύτερο. 

@Πυξίδα Πολιτισμού : Γειά σου Μπlackmess. Ποιά είναι η σχέση σου με το περιοδικό;

Μπlackmess : Γνωρίστηκα με τη Στέβη μέσω των αδερφών της. Με ρώτησε αν ασχολούμαι με τη γραφιστική και επειδή όντως ασχολούμαι δοκίμασα και έκανα στο πρώτο τεύχος γραφιστική επιμέλεια, έκανα και την επιμέλεια των κειμένων. Στη συνέχεια έφτιαξα την αφίσα και το flyer. Σπουδάζω γραφιστική στο τμήμα Γραφιστικής, της Σχολής Καλλιτεχνικών Σπουδών του Πανεπιστήμιου Δυτικής Αττικής.

@Πυξίδα Πολιτισμού : Πως σου φαίνεται αυτό το project ; 

Μπlackmess : Ενδιαφέρον εννοείται, και το θέμα με το οποίο καταπιάνεται και ο τρόπος με τον οποίο γίνεται από θέμα σχέσεων, πρόκειται κυρίως για εγχείρημα. Δεν πρόκειται για μία εταιρεία αλλά για απλούς ανθρώπους οι οποίοι στηρίζουν μία ιδέα όπως μπορούν και προσπαθούν να την πραγματώνουν νομίζω κάθε φορά και καλύτερα.

Εμείς ως @Πυξίδα Πολιτισμού θα θέλαμε να συμπληρώσουμε πως ο Μπlackmess γεννήθηκε στην Αθήνα το 1995 και πέρα του graphic design ασχολείται με τη ζωγραφική  σε διαφόρων ειδών επιφάνειες. Έχει συμμετάσχει σε 3 τοπικές εκθέσεις ζωγραφικής και γλυπτικής. Υπήρξε σπουδαστής στον καλλιτεχνικό κύκλο του τέως καθηγητή της Καλών Τεχνών του Καζακστάν, Λάζαρου Ξενίδη. 

@Πυξίδα Πολιτισμού: Eσύ Σίμο πως νιώθεις που συμμετέχεις στη δημιουργία του περιοδικού Αnonymous Architect Magazine;
Σίμο Χάτζη : Mου αρέσει που συμμετέχω, είναι ένα πολύ καλό project.  Βγάζω φωτογραφίες και ασχολούμαι και με το οργανωτικό κομμάτι αυτό σημαίνει πως είμαι υπεύθυνος οργάνωσης φωτογραφικού υλικού, βίντεο, επικοινωνίας και εξωφύλλου. Μου αρέσει που κάνουμε ταξίδια με την ομάδα του περιοδικού και γνωρίζουμε καινούριους ανθρώπους. Συμμετέχω με την καρδιά μου στο όλο εγχείρημα διότι μου αρέσει η τέχνη. Ήμουν ο πρώτος φωτογράφος του περιοδικού, συνεργάζομαι με τη Στέβη από την αρχή.

@Πυξίδα Πολιτισμού: Από που είσαι Σίμο;

Σίμο Χάτζη : Γεννήθηκα το 1990 στο Χαλέπι της Συρίας. Με την οικογένεια μου φύγαμε και πήγαμε στο Ιρακ εκεί εργάστηκα πρώτη φορά ως φωτογράφος σε πάρτυ, γάμους κλπ. Όταν ήρθα στην Ελλάδα γοητεύτηκα από τα ωραία τοπία και το ελληνικό φως και αποφάσισα πως θα έπρεπε οπωσδήποτε να ασχοληθώ με την φωτογραφία στη χώρα αυτή. Ασχολούμαι επαγγελματικά με τη φωτογραφία από το 2013 και τον Ιανουάριο του 2017 έκανα την πρώτη μου έκθεση φωτογραφίας στο φουαγιέ του αυτοδιαχειριζόμενου θεάτρου ΕΜΠΡΟΣ με ασπρόμαυρα θέματα εσωτερικής διαρρύθμισης. 

@Πυξίδα Πολιτισμού: Σας ευχαριστώ πολύ παιδιά για το χρόνο σας. Καλή επιτυχία στην έκδοση του τρίτου τεύχους του Anonymous Architect Magazine.

@Πυξίδα Πολιτισμού

Anonymous Architect Magazine

Mία πολυπολιτισμική ομάδα ταλαντούχων νέων πίσω από ένα καινοτόμο project  (μέρος πρώτο)

 Aφορμή για τη συνάντηση με την ομάδα που βρίσκεται πίσω από το project Αnonymous Architect Magazine είναι η συμμετοχή τους στην 8η έκθεση "Design For Life". Λίγο πριν τα εγκαίνια της έκθεσης που πραγματοποιήθηκαν την Παρασκευή 10 Μαΐου βρεθήκαμε στην είσοδο του Ιταλικού Μορφωτικού Ινστιτούτου όπου και είχαμε μία ενδιαφέρουσα συνομιλία.

@Πυξίδα Πολιτισμού: Στέβη Λύτρα είσαι η δημιουργός του περιοδικού Αnonymous Architect Magazine και το άτομο που έφερε κοντά όλους αυτούς τους εξαιρετικά ταλαντούχους νέους ανθρώπους με αποτέλεσμα την παρουσίαση του δεύτερου τεύχους στην έκθεση σήμερα. Πως προέκυψε ο τίτλος του περιοδικού και ποια είναι η φιλοσοφία πίσω από αυτό; 

Στέβη Λύτρα: Το κύριο θέμα του περιοδικού έχει να κάνει με την ανώνυμη αρχιτεκτονική. Εάν το πάρουμε συνειρμικά υπάρχουν πολλοί μελετητές όπως ο αρχιτέκτονας Αρης Κωνσταντινίδης που έχουν ασχοληθεί με αυτόν τον τομέα πριν από εμάς και έχουν κάνει πολλές έρευνες. 
Ένα παράδειγμα είναι τα μαντριά που υπάρχουν διάσπαρτα σε όλο τον ελληνικό χώρο. Το μαντρί είναι ένας τύπος ανώνυμης αρχιτεκτονικής, είναι ένα κτίσμα δηλαδή το οποίο δεν έχει κάποιον επώνυμο αρχιτέκτονα αλλά κρύβει την ανθρώπινη αταβιστική γνώση πάνω σε αυτό.
 Ουσιαστικά δηλαδή εμείς με τον τίτλο θέλουμε να δείξουμε ότι ο καθένας μέσα του κρύβει μία γνώση για τον τρόπο που θα φτιάξει το κατάλυμα του. Όπως γνωρίζουμε ο καθένας μπορεί να μαγειρέψει κάτι για να φάει,  έτσι μπορεί να χτίσει το σπίτι του ή να διαμορφώσει αντίστοιχα το χώρο που θα μείνει ανάλογα με την πνευματική του κατάσταση και διάθεση. Anonymous Architect στα αγγλικά γιατί πλέον τώρα έχουμε γίνει "international" και προσπαθούμε και εμείς όσο μπορούμε να απευθυνόμαστε σε όλους, να μη κλειστούμε σε ένα χώρο αλλά με τον καιρό να προωθήσουμε το περιοδικό και προς τα έξω θεωρώντας ότι θα βρούμε μια καλή ανταπόκριση. 

@Πυξίδα Πολιτισμού: Πως επιλέγετε τα θέματα που παρουσιάζετε;

Στέβη Λύτρα: Κυρίως επιλέγουμε κτίσματα, τα οποία δεν είναι δημιουργημένα από επαγγελματίες αρχιτέκτονες ή διακοσμητές αλλά οι ίδιοι οι άνθρωποι που έχουν δημιουργήσει το χώρο έχουν αποτυπώσει σε αυτόν, στο εσωτερικό του, όλη τους την ψυχική κατάσταση. Και λέω κτίσματα, γιατί μπορεί να ασχοληθούμε από ένα δενδρόσπιτο ή καλύβι μέχρι και ένα ξενοδοχείο. Δεν ξέρουμε τι μπορεί να είναι αυτό που θα μας τραβήξει την προσοχή.  Εμάς μας ενδιαφέρει να φωτογραφίζουμε και να εισχωρούμε μέσα σε χώρους οι οποίοι είναι πραγματικά η ψυχή των ανθρώπων. 

@Πυξίδα Πολιτισμού: Πως προέκυψε η ιδέα για το περιοδικό;

Στέβη Λύτρα: Τα πρώτα άρθρα ήταν στη Δωδώνη, στα Ιωάννινα. Είχα πάει να επισκεφτώ την αδερφή μου σε μία εκδρομή που κάναμε σχεδόν όλη η μετέπειτα ομάδα του περιοδικού και με το που είδα τον ξενώνα Ανδρομάχη αποφάσισα ότι αυτό ήταν! Κλωθογύριζε στο μυαλό μου από καιρό, απλά αποφάσισα ότι εκείνη τη στιγμή θα το ξεκινούσα, ήταν μία ευκαιρία γιατί εμπνεύστηκα πραγματικά από το χώρο! 
Πήγαμε δύο περίπου χιλιόμετρα από το χωριό Δωδωνούπολη και Δωδώνη, δίπλα στο αρχαίο θέατρο. Καθώς πλησιάζαμε στην τοποθεσία, ανάμεσα στα βουνά, ήταν τόσο μαγευτικά που αμέσως νοιώσαμε ότι μεταφερθήκαμε κάπου αλλού, σα να είμαστε στις Άλπεις. Από τα μεγάφωνα του ξενώνα ακουγόταν κλασική μουσική. Μου άρεσε ο συνδυασμός που είχε κάνει αυτό το νέο παιδί. Η επιθυμία του για αποκέντρωση τον έκανε φύγει από την πόλη με σκοπό να απομονωθεί δημιουργώντας παράλληλα το δικό του χώρο με τη δική του αισθητική συλλέγοντας παραδοσιακά κομμάτια. Η νεανική πινελιά μέσα σε αυτό το χώρο δεν λείπει και οι επισκέπτες αμέσως αισθάνονται πάρα πολύ οικεία με την παράδοση, από την οποία όλοι σιγά σιγά απομακρυνόμαστε, οι πιο νέοι κυρίως. 

@Πυξίδα Πολιτισμού:Υπάρχει πρωτοπορία στην εποχή μας δηλαδή πάντρεμα πραγμάτων, κινημάτων, τάσεων όπως αυτό που προανέφερες για  την παράδοση, ο συνδυασμός του παλιού με το καινούριο;

Στέβη Λύτρα: Κατά  την ταπεινή μου άποψη πλέον δεν υπάρχει πρωτοπορία, πρωτοτυπία και κάτι καινούριο αλλά μία βαρετή επανάληψη των πραγμάτων. Όμως εμείς κάνουμε το ρεπορτάζ για να ανακαλύψουμε ακριβώς αυτό. Διότι θεωρώ πως πιο πιθανό είναι από έναν ερασιτέχνη να βρω κάτι πρωτότυπο παρά από έναν επαγγελματία που επαναλαμβάνει ότι του διδάσκουν στις σχολές. 

 @Πυξίδα Πολιτισμού:  Στέβη πες μας λίγα λόγια για τους συνεργάτες  σου, πως έχει επιλεγεί η ομάδα; 

Στέβη Λύτρα: Η ομάδα είναι πολυπολιτισμική.  Είμαι πολύ χαρούμενη που συνεργάζομαι μαζί τους γιατί ο καθένας έχει ένα μοναδικό ταλέντο σε κάτι και πραγματικά δίνουν όλοι από ένα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό. Πέρα από συνεργάτες είμαστε φίλοι δηλαδή κάθε ρεπορτάζ είναι για μας μία εξόρμηση. Οπότε όλη αυτή η ενέργεια αποτυπώνεται σίγουρα στο χαρτί και είναι καλό να δουλεύεις με κάποιον και να περνάς πάρα πολύ ωραία και ευχάριστα. 

@Πυξίδα Πολιτισμού : Αυτό πραγματικά βγαίνει προς τα έξω. Υπάρχει στα σκαριά κάτι για το επόμενο βήμα, το επόμενο τεύχος;  (να σημειώσουμε εδώ πως πρόκειται για μία εξάμηνη έκδοση)

Στέβη Λύτρα: Ήδη έχουμε κάνει έξι άρθρα για το τρίτο τεύχος,  προχωράμε και προσπαθούμε να είμαστε συνεπείς και να το κλείσουμε τέλος Ιουνίου για να το παραδώσουμε το καλοκαίρι στο κοινό που το περιμένει. Απλά είναι λίγο δύσκολα τα πράγματα αυτή την εποχή εξαιτίας της οικονομικής κρίσης. 

@Πυξίδα Πολιτισμού : Μιλώντας για κρίση μία τελευταία ερώτηση. Είναι η παγκόσμια οικονομική κρίση μια ευκαιρία για όλους μας να ξανασκεφτούμε τους τρόπους με τους οποίους σχεδιάζουμε και κατασκευάζουμε τα κτίρια και το περιβάλλον μας γενικότερα; 

Στέβη Λύτρα: Εάν δεις την κρίση σαν μια ευκαιρία και όχι σαν μια ατυχία είσαι ένας πάρα πολύ έξυπνος άνθρωπος γιατί καταλαβαίνεις ότι μπορείς πραγματικά μέσα σ αυτό το "χαμό" να ξαναχτίσεις σχέσεις, σπίτια και δουλειές . Και όπως λέει και  ένας σοφός μουσικός από τα διαμάντια δε βγαίνει τίποτα αλλά από τις ακαθαρσίες βγαίνουν λουλούδια. 

@Πυξίδα Πολιτισμού:  Τελειώνοντας τη συνομιλία μας θα ήθελα να παρουσιάσω το βιογραφικό σου στους αναγνώστες μας, για να σε γνωρίσουν καλύτερα, γιατί πιστεύω πως η σκληρή δουλειά που κάνεις, η επιμονή σου, η ποιότητα αλλά και η συνεχής δίψα για την ανακάλυψη καινούριων πραγμάτων θα σε οδηγήσουν σε ένα εξαιρετικό αποτέλεσμα. Αυτός ο συνδυασμός δεν θα πρέπει να περάσει απαρατήρητος και θα είμαστε σε επαφή για την ανάδειξη κάθε προσπάθειας που θα κάνεις.

Γεννημένη στο Αμαρούσιο Αττικής το 1986 και μεγαλωμένη στην κωμόπολη ιτέα Φωκίδας  η  Στέβη (Σταυρούλα) Λύτρα σπούδασε Γλώσσα και κουλτούρα στο Ιταλικό και Μορφωτικό Ινστιτούτο Αθηνών (istittuto italiano di Atene) και έπειτα από υποτροφία, σπούδασε εσωτερική αρχιτεκτονική και διακόσμηση στο UNITI CITY COLLEGE συνεχίζοντας έτσι με διαφορετικό τρόπο τις σπουδές της.

Με κύρια ενασχόληση την κατασκευή διακοσμητικών αντικειμένων από φυσικά υλικά και ανακυκλώσιμες ύλες το 2011 ανοίγει το πρώτο επιδοτούμενο από τη Ε.Ε. εργαστήριο μεταποίησης διακοσμητικών αντικειμένων στην Ιτέα Φωκίδας ενώ παράλληλα διατηρεί atelier σχεδιασμού στην Αθηνά όπου ζει και εργάζεται.

Τα έργα της φιλοξενούνται τόσο σε ιδιωτικούς χώρους όσο και σε δημοσίους ενώ  απαριθμεί εκθέσεις και δράσεις σε διαφορετικές πόλεις της Ελλάδας μερικές από αυτές είναι: Ιτέα , Άμφισσα , Δελφοί , Αθήνα, Χρισσό , Γαλαξίδι.

Στο παρελθόν έλαβε ενεργά μέρος ως επικεφαλής θεραπείας τέχνης σε ομάδα ατόμων με περιορισμένες δυνατότητες διδάσκοντας την κατασκευή αντικειμένων από φυσικά υλικά .Η δράση έλαβε χώρο στην μονάδα Σακελαρόπουλου στην Άμφισσα στα πλαίσια προγράμματος στήριξης ψυχικής υγείας .

Η Στέβη συνεργάζεται με τη μη κερδοσκοπική Εταιρία MONUMENTA οπού αντικείμενο αυτής είναι η προστασία μνημείων , η ανάδειξη και καταγραφή κτιρίων του 19 ου αιώνα καθώς και η προστασία τους. 

Από τα τέλη του 2014, οργάνωσε τις γνώσεις της και παραδίδει σεμινάρια εναλλακτικής διακόσμησης. To 2015 κυκλοφόρησε το πρώτο της βιβλίο, μια μελέτη για την αισθητική αντίληψη των άχρηστων αντικειμένων στην τέχνη και τη διακόσμηση  με τίτλο : un libro con l’ arte dei rifiuti ελεύθερη μετάφραση Το βιβλίο της τέχνης των σκουπιδιών  που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Andy’s Publisher & co .

Το 2016 εργάστηκε ως επιμελήτρια σκηνογραφίας κατά τη διάρκεια μουσικών παραστάσεων στην Αθηναίδα ενώ το 2017 ως σκηνογράφος σε μιούζικαλ δωματίου στο σύγχρονο Θέατρο και στο γυάλινο μουσικό θέατρο. 

Στις αρχές του 2018 πραγματοποίησε την έκδοση του πρωτου τεύχους του περιοδικού Anonymous Architect Magazine και παράλληλα μέχρι σήμερα παρακολουθεί το εργαστήρι σκηνογραφίας της σχολής Βακαλό. 

Μπορείτε να επικοινωνήσετε με τη Στέβη στο email: anonymous.architect@outlook.com.gr
Mπορείτε να δείτε τη δουλειά της Στέβης στην ιστοσελίδα της http://stevysstudio.com/

Ακολουθεί το δεύτερο μέρος του άρθρου με συνεντεύξεις της Βανέσας, της Κάτιας, του Μπlackmess και του Σίμου. Πρόκειται για την "ομάδα κρούσης" του Αnonymous Architect Magazine που αξίζει να τους γνωρίσετε.

@Πυξίδα Πολιτισμού 

Google will help preserve endangered historical sites in virtual reality

4

Google is partnering with 3D laser-scanning nonprofit CyArk to build VR representations of world wonders

By Nick Statt@nickstatt  Apr 16, 2018, 1:00pm EDT

Image: Google

Google has partnered with 3D laser scanning nonprofit CyArk to help preserve historical sites around the world that are at risk of irreversible damage or total erasure due to human conflict and natural disasters. The joint effort, called the Open Heritage project, will use CyArk’s laser-scanning technology to capture all the relevant data at a historical site needed to re-create it virtually, so it can be preserved and explored online either on a computer, through a mobile device, or while wearing a virtual reality headset.

“With modern technology, we can capture these monuments in fuller detail than ever before, including the color and texture of surfaces alongside the geometry captured by the laser scanners with millimeter precision in 3D,” Chance Coughenour, a digital archaeologist and program manager with the Google Arts and Culture division, said in a press release. “These detailed scans can also be used to identify areas of damage and assist restoration efforts.” Google Arts & Culture, which first went live back in 2011, is the company’s platform for helping preserve and make accessible art from around the world. The division started with a focus on partnering with museums to bring art works online alongside Street View-style walk-throughs of famous museums. It has since expanded its focus to many different types of art and culture, as well as interactive media like VR tours and other educational tools.

CyArk, an Oakland, California-based nonprofit, was founded in 2003 as a humanitarian and cultural outlet for technology that creator Ben Kacyra developed as co-founder and CEO of Cyra Technologies, a Bay Area company that makes a laser mapping, modeling, and CAD product used by architects, engineers, and construction firms. Kacyra says he was inspired to create CyArk using Cyra’s laser-mapping technology after seeing the Taliban destroy 1,500-year-old Buddhist statues in Bamiyan, Afghanistan, back in 2001.

Image: Google

It’s that type of destruction of ancient culture that Kacyra is concerned about, and CyArk’s mission is to capture historical monuments and sites before they befall a similar type of tragedy. The company does so by using more advanced versions of the original laser-scanning system Kacyra helped pioneer at Cyra, as well as high-resolution photography captured by drones and DSLR cameras.

One such site is the Ananda Ok Kyaung temple in Bagan, Myanmar, which suffered damage during an earthquake in 2016. CyArk managed to laser map the site prior to the disaster, and now an interactive 3D tour through the temple serves as one of the experiences it’s launching with alongside Google with the Open Heritage initiative. Alongside the Ananda Ok Kyuang temple are 24 other locations from 18 countries around the world. Other locations include the Al Azem Palace in Damascus, Syria and the ruins of the Mayan city of Chichen Itza in Mexico.

“For many of the sites, we also developed intricate 3D models that allow you to inspect from every angle, using the new Google Poly 3D viewer on Google Arts & Culture,” writes Coughenour. “Over the past seven years, we’ve partnered with 1,500 museums from over 70 countries to bring their collections online and put more of the world’s culture at your fingertips. This project marks a new chapter for Google Arts & Culture, as it is the first time we’re putting 3D heritage sites on the platform.”

Image: Google

Google and CyArk are also planning to release the source data of the models. Researchers and other interested parties will be able to apply to download the data to build applications or to analyze it for ways to help preserve and restore the real-life monuments and sites. The Open Heritage models will be available online and on the Google Arts and Culture mobile apps for iOS and Android. Those mobile apps will also support the VR tours through Google’s Daydream platform.

αναδημοσίευση από www.theverge.com/