Mία πολυπολιτισμική ομάδα ταλαντούχων νέων πίσω από ένα καινοτόμο project (μέρος πρώτο)
Aφορμή για τη συνάντηση με την ομάδα που βρίσκεται πίσω από το project Αnonymous Architect Magazine είναι η συμμετοχή τους στην 8η έκθεση "Design For Life". Λίγο πριν τα εγκαίνια της έκθεσης που πραγματοποιήθηκαν την Παρασκευή 10 Μαΐου βρεθήκαμε στην είσοδο του Ιταλικού Μορφωτικού Ινστιτούτου όπου και είχαμε μία ενδιαφέρουσα συνομιλία.
@Πυξίδα Πολιτισμού: Στέβη Λύτρα είσαι η δημιουργός του περιοδικού Αnonymous Architect Magazine και το άτομο που έφερε κοντά όλους αυτούς τους εξαιρετικά ταλαντούχους νέους ανθρώπους με αποτέλεσμα την παρουσίαση του δεύτερου τεύχους στην έκθεση σήμερα. Πως προέκυψε ο τίτλος του περιοδικού και ποια είναι η φιλοσοφία πίσω από αυτό;
Στέβη Λύτρα: Το κύριο θέμα του περιοδικού έχει να κάνει με την ανώνυμη αρχιτεκτονική. Εάν το πάρουμε συνειρμικά υπάρχουν πολλοί μελετητές όπως ο αρχιτέκτονας Αρης Κωνσταντινίδης που έχουν ασχοληθεί με αυτόν τον τομέα πριν από εμάς και έχουν κάνει πολλές έρευνες.
Ένα παράδειγμα είναι τα μαντριά που υπάρχουν διάσπαρτα σε όλο τον ελληνικό χώρο. Το μαντρί είναι ένας τύπος ανώνυμης αρχιτεκτονικής, είναι ένα κτίσμα δηλαδή το οποίο δεν έχει κάποιον επώνυμο αρχιτέκτονα αλλά κρύβει την ανθρώπινη αταβιστική γνώση πάνω σε αυτό.
Ουσιαστικά δηλαδή εμείς με τον τίτλο θέλουμε να δείξουμε ότι ο καθένας μέσα του κρύβει μία γνώση για τον τρόπο που θα φτιάξει το κατάλυμα του. Όπως γνωρίζουμε ο καθένας μπορεί να μαγειρέψει κάτι για να φάει, έτσι μπορεί να χτίσει το σπίτι του ή να διαμορφώσει αντίστοιχα το χώρο που θα μείνει ανάλογα με την πνευματική του κατάσταση και διάθεση. Anonymous Architect στα αγγλικά γιατί πλέον τώρα έχουμε γίνει "international" και προσπαθούμε και εμείς όσο μπορούμε να απευθυνόμαστε σε όλους, να μη κλειστούμε σε ένα χώρο αλλά με τον καιρό να προωθήσουμε το περιοδικό και προς τα έξω θεωρώντας ότι θα βρούμε μια καλή ανταπόκριση.
@Πυξίδα Πολιτισμού: Πως επιλέγετε τα θέματα που παρουσιάζετε;
Στέβη Λύτρα: Κυρίως επιλέγουμε κτίσματα, τα οποία δεν είναι δημιουργημένα από επαγγελματίες αρχιτέκτονες ή διακοσμητές αλλά οι ίδιοι οι άνθρωποι που έχουν δημιουργήσει το χώρο έχουν αποτυπώσει σε αυτόν, στο εσωτερικό του, όλη τους την ψυχική κατάσταση. Και λέω κτίσματα, γιατί μπορεί να ασχοληθούμε από ένα δενδρόσπιτο ή καλύβι μέχρι και ένα ξενοδοχείο. Δεν ξέρουμε τι μπορεί να είναι αυτό που θα μας τραβήξει την προσοχή. Εμάς μας ενδιαφέρει να φωτογραφίζουμε και να εισχωρούμε μέσα σε χώρους οι οποίοι είναι πραγματικά η ψυχή των ανθρώπων.
@Πυξίδα Πολιτισμού: Πως προέκυψε η ιδέα για το περιοδικό;
Στέβη Λύτρα: Τα πρώτα άρθρα ήταν στη Δωδώνη, στα Ιωάννινα. Είχα πάει να επισκεφτώ την αδερφή μου σε μία εκδρομή που κάναμε σχεδόν όλη η μετέπειτα ομάδα του περιοδικού και με το που είδα τον ξενώνα Ανδρομάχη αποφάσισα ότι αυτό ήταν! Κλωθογύριζε στο μυαλό μου από καιρό, απλά αποφάσισα ότι εκείνη τη στιγμή θα το ξεκινούσα, ήταν μία ευκαιρία γιατί εμπνεύστηκα πραγματικά από το χώρο!
Πήγαμε δύο περίπου χιλιόμετρα από το χωριό Δωδωνούπολη και Δωδώνη, δίπλα στο αρχαίο θέατρο. Καθώς πλησιάζαμε στην τοποθεσία, ανάμεσα στα βουνά, ήταν τόσο μαγευτικά που αμέσως νοιώσαμε ότι μεταφερθήκαμε κάπου αλλού, σα να είμαστε στις Άλπεις. Από τα μεγάφωνα του ξενώνα ακουγόταν κλασική μουσική. Μου άρεσε ο συνδυασμός που είχε κάνει αυτό το νέο παιδί. Η επιθυμία του για αποκέντρωση τον έκανε φύγει από την πόλη με σκοπό να απομονωθεί δημιουργώντας παράλληλα το δικό του χώρο με τη δική του αισθητική συλλέγοντας παραδοσιακά κομμάτια. Η νεανική πινελιά μέσα σε αυτό το χώρο δεν λείπει και οι επισκέπτες αμέσως αισθάνονται πάρα πολύ οικεία με την παράδοση, από την οποία όλοι σιγά σιγά απομακρυνόμαστε, οι πιο νέοι κυρίως.
@Πυξίδα Πολιτισμού:Υπάρχει πρωτοπορία στην εποχή μας δηλαδή πάντρεμα πραγμάτων, κινημάτων, τάσεων όπως αυτό που προανέφερες για την παράδοση, ο συνδυασμός του παλιού με το καινούριο;
Στέβη Λύτρα: Κατά την ταπεινή μου άποψη πλέον δεν υπάρχει πρωτοπορία, πρωτοτυπία και κάτι καινούριο αλλά μία βαρετή επανάληψη των πραγμάτων. Όμως εμείς κάνουμε το ρεπορτάζ για να ανακαλύψουμε ακριβώς αυτό. Διότι θεωρώ πως πιο πιθανό είναι από έναν ερασιτέχνη να βρω κάτι πρωτότυπο παρά από έναν επαγγελματία που επαναλαμβάνει ότι του διδάσκουν στις σχολές.
@Πυξίδα Πολιτισμού: Στέβη πες μας λίγα λόγια για τους συνεργάτες σου, πως έχει επιλεγεί η ομάδα;
Στέβη Λύτρα: Η ομάδα είναι πολυπολιτισμική. Είμαι πολύ χαρούμενη που συνεργάζομαι μαζί τους γιατί ο καθένας έχει ένα μοναδικό ταλέντο σε κάτι και πραγματικά δίνουν όλοι από ένα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό. Πέρα από συνεργάτες είμαστε φίλοι δηλαδή κάθε ρεπορτάζ είναι για μας μία εξόρμηση. Οπότε όλη αυτή η ενέργεια αποτυπώνεται σίγουρα στο χαρτί και είναι καλό να δουλεύεις με κάποιον και να περνάς πάρα πολύ ωραία και ευχάριστα.
@Πυξίδα Πολιτισμού : Αυτό πραγματικά βγαίνει προς τα έξω. Υπάρχει στα σκαριά κάτι για το επόμενο βήμα, το επόμενο τεύχος; (να σημειώσουμε εδώ πως πρόκειται για μία εξάμηνη έκδοση)
Στέβη Λύτρα: Ήδη έχουμε κάνει έξι άρθρα για το τρίτο τεύχος, προχωράμε και προσπαθούμε να είμαστε συνεπείς και να το κλείσουμε τέλος Ιουνίου για να το παραδώσουμε το καλοκαίρι στο κοινό που το περιμένει. Απλά είναι λίγο δύσκολα τα πράγματα αυτή την εποχή εξαιτίας της οικονομικής κρίσης.
@Πυξίδα Πολιτισμού : Μιλώντας για κρίση μία τελευταία ερώτηση. Είναι η παγκόσμια οικονομική κρίση μια ευκαιρία για όλους μας να ξανασκεφτούμε τους τρόπους με τους οποίους σχεδιάζουμε και κατασκευάζουμε τα κτίρια και το περιβάλλον μας γενικότερα;
Στέβη Λύτρα: Εάν δεις την κρίση σαν μια ευκαιρία και όχι σαν μια ατυχία είσαι ένας πάρα πολύ έξυπνος άνθρωπος γιατί καταλαβαίνεις ότι μπορείς πραγματικά μέσα σ αυτό το "χαμό" να ξαναχτίσεις σχέσεις, σπίτια και δουλειές . Και όπως λέει και ένας σοφός μουσικός από τα διαμάντια δε βγαίνει τίποτα αλλά από τις ακαθαρσίες βγαίνουν λουλούδια.
@Πυξίδα Πολιτισμού: Τελειώνοντας τη συνομιλία μας θα ήθελα να παρουσιάσω το βιογραφικό σου στους αναγνώστες μας, για να σε γνωρίσουν καλύτερα, γιατί πιστεύω πως η σκληρή δουλειά που κάνεις, η επιμονή σου, η ποιότητα αλλά και η συνεχής δίψα για την ανακάλυψη καινούριων πραγμάτων θα σε οδηγήσουν σε ένα εξαιρετικό αποτέλεσμα. Αυτός ο συνδυασμός δεν θα πρέπει να περάσει απαρατήρητος και θα είμαστε σε επαφή για την ανάδειξη κάθε προσπάθειας που θα κάνεις.
Mπορείτε να δείτε τη δουλειά της Στέβης στην ιστοσελίδα της http://stevysstudio.com/
Ακολουθεί το δεύτερο μέρος του άρθρου με συνεντεύξεις της Βανέσας, της Κάτιας, του Μπlackmess και του Σίμου. Πρόκειται για την "ομάδα κρούσης" του Αnonymous Architect Magazine που αξίζει να τους γνωρίσετε.
Aφορμή για τη συνάντηση με την ομάδα που βρίσκεται πίσω από το project Αnonymous Architect Magazine είναι η συμμετοχή τους στην 8η έκθεση "Design For Life". Λίγο πριν τα εγκαίνια της έκθεσης που πραγματοποιήθηκαν την Παρασκευή 10 Μαΐου βρεθήκαμε στην είσοδο του Ιταλικού Μορφωτικού Ινστιτούτου όπου και είχαμε μία ενδιαφέρουσα συνομιλία.
@Πυξίδα Πολιτισμού: Στέβη Λύτρα είσαι η δημιουργός του περιοδικού Αnonymous Architect Magazine και το άτομο που έφερε κοντά όλους αυτούς τους εξαιρετικά ταλαντούχους νέους ανθρώπους με αποτέλεσμα την παρουσίαση του δεύτερου τεύχους στην έκθεση σήμερα. Πως προέκυψε ο τίτλος του περιοδικού και ποια είναι η φιλοσοφία πίσω από αυτό;
Στέβη Λύτρα: Το κύριο θέμα του περιοδικού έχει να κάνει με την ανώνυμη αρχιτεκτονική. Εάν το πάρουμε συνειρμικά υπάρχουν πολλοί μελετητές όπως ο αρχιτέκτονας Αρης Κωνσταντινίδης που έχουν ασχοληθεί με αυτόν τον τομέα πριν από εμάς και έχουν κάνει πολλές έρευνες.
Ένα παράδειγμα είναι τα μαντριά που υπάρχουν διάσπαρτα σε όλο τον ελληνικό χώρο. Το μαντρί είναι ένας τύπος ανώνυμης αρχιτεκτονικής, είναι ένα κτίσμα δηλαδή το οποίο δεν έχει κάποιον επώνυμο αρχιτέκτονα αλλά κρύβει την ανθρώπινη αταβιστική γνώση πάνω σε αυτό.
Ουσιαστικά δηλαδή εμείς με τον τίτλο θέλουμε να δείξουμε ότι ο καθένας μέσα του κρύβει μία γνώση για τον τρόπο που θα φτιάξει το κατάλυμα του. Όπως γνωρίζουμε ο καθένας μπορεί να μαγειρέψει κάτι για να φάει, έτσι μπορεί να χτίσει το σπίτι του ή να διαμορφώσει αντίστοιχα το χώρο που θα μείνει ανάλογα με την πνευματική του κατάσταση και διάθεση. Anonymous Architect στα αγγλικά γιατί πλέον τώρα έχουμε γίνει "international" και προσπαθούμε και εμείς όσο μπορούμε να απευθυνόμαστε σε όλους, να μη κλειστούμε σε ένα χώρο αλλά με τον καιρό να προωθήσουμε το περιοδικό και προς τα έξω θεωρώντας ότι θα βρούμε μια καλή ανταπόκριση.
@Πυξίδα Πολιτισμού: Πως επιλέγετε τα θέματα που παρουσιάζετε;
Στέβη Λύτρα: Κυρίως επιλέγουμε κτίσματα, τα οποία δεν είναι δημιουργημένα από επαγγελματίες αρχιτέκτονες ή διακοσμητές αλλά οι ίδιοι οι άνθρωποι που έχουν δημιουργήσει το χώρο έχουν αποτυπώσει σε αυτόν, στο εσωτερικό του, όλη τους την ψυχική κατάσταση. Και λέω κτίσματα, γιατί μπορεί να ασχοληθούμε από ένα δενδρόσπιτο ή καλύβι μέχρι και ένα ξενοδοχείο. Δεν ξέρουμε τι μπορεί να είναι αυτό που θα μας τραβήξει την προσοχή. Εμάς μας ενδιαφέρει να φωτογραφίζουμε και να εισχωρούμε μέσα σε χώρους οι οποίοι είναι πραγματικά η ψυχή των ανθρώπων.
@Πυξίδα Πολιτισμού: Πως προέκυψε η ιδέα για το περιοδικό;
Στέβη Λύτρα: Τα πρώτα άρθρα ήταν στη Δωδώνη, στα Ιωάννινα. Είχα πάει να επισκεφτώ την αδερφή μου σε μία εκδρομή που κάναμε σχεδόν όλη η μετέπειτα ομάδα του περιοδικού και με το που είδα τον ξενώνα Ανδρομάχη αποφάσισα ότι αυτό ήταν! Κλωθογύριζε στο μυαλό μου από καιρό, απλά αποφάσισα ότι εκείνη τη στιγμή θα το ξεκινούσα, ήταν μία ευκαιρία γιατί εμπνεύστηκα πραγματικά από το χώρο!
Πήγαμε δύο περίπου χιλιόμετρα από το χωριό Δωδωνούπολη και Δωδώνη, δίπλα στο αρχαίο θέατρο. Καθώς πλησιάζαμε στην τοποθεσία, ανάμεσα στα βουνά, ήταν τόσο μαγευτικά που αμέσως νοιώσαμε ότι μεταφερθήκαμε κάπου αλλού, σα να είμαστε στις Άλπεις. Από τα μεγάφωνα του ξενώνα ακουγόταν κλασική μουσική. Μου άρεσε ο συνδυασμός που είχε κάνει αυτό το νέο παιδί. Η επιθυμία του για αποκέντρωση τον έκανε φύγει από την πόλη με σκοπό να απομονωθεί δημιουργώντας παράλληλα το δικό του χώρο με τη δική του αισθητική συλλέγοντας παραδοσιακά κομμάτια. Η νεανική πινελιά μέσα σε αυτό το χώρο δεν λείπει και οι επισκέπτες αμέσως αισθάνονται πάρα πολύ οικεία με την παράδοση, από την οποία όλοι σιγά σιγά απομακρυνόμαστε, οι πιο νέοι κυρίως.
@Πυξίδα Πολιτισμού:Υπάρχει πρωτοπορία στην εποχή μας δηλαδή πάντρεμα πραγμάτων, κινημάτων, τάσεων όπως αυτό που προανέφερες για την παράδοση, ο συνδυασμός του παλιού με το καινούριο;
Στέβη Λύτρα: Κατά την ταπεινή μου άποψη πλέον δεν υπάρχει πρωτοπορία, πρωτοτυπία και κάτι καινούριο αλλά μία βαρετή επανάληψη των πραγμάτων. Όμως εμείς κάνουμε το ρεπορτάζ για να ανακαλύψουμε ακριβώς αυτό. Διότι θεωρώ πως πιο πιθανό είναι από έναν ερασιτέχνη να βρω κάτι πρωτότυπο παρά από έναν επαγγελματία που επαναλαμβάνει ότι του διδάσκουν στις σχολές.
@Πυξίδα Πολιτισμού: Στέβη πες μας λίγα λόγια για τους συνεργάτες σου, πως έχει επιλεγεί η ομάδα;
Στέβη Λύτρα: Η ομάδα είναι πολυπολιτισμική. Είμαι πολύ χαρούμενη που συνεργάζομαι μαζί τους γιατί ο καθένας έχει ένα μοναδικό ταλέντο σε κάτι και πραγματικά δίνουν όλοι από ένα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό. Πέρα από συνεργάτες είμαστε φίλοι δηλαδή κάθε ρεπορτάζ είναι για μας μία εξόρμηση. Οπότε όλη αυτή η ενέργεια αποτυπώνεται σίγουρα στο χαρτί και είναι καλό να δουλεύεις με κάποιον και να περνάς πάρα πολύ ωραία και ευχάριστα.
@Πυξίδα Πολιτισμού : Αυτό πραγματικά βγαίνει προς τα έξω. Υπάρχει στα σκαριά κάτι για το επόμενο βήμα, το επόμενο τεύχος; (να σημειώσουμε εδώ πως πρόκειται για μία εξάμηνη έκδοση)
Στέβη Λύτρα: Ήδη έχουμε κάνει έξι άρθρα για το τρίτο τεύχος, προχωράμε και προσπαθούμε να είμαστε συνεπείς και να το κλείσουμε τέλος Ιουνίου για να το παραδώσουμε το καλοκαίρι στο κοινό που το περιμένει. Απλά είναι λίγο δύσκολα τα πράγματα αυτή την εποχή εξαιτίας της οικονομικής κρίσης.
@Πυξίδα Πολιτισμού : Μιλώντας για κρίση μία τελευταία ερώτηση. Είναι η παγκόσμια οικονομική κρίση μια ευκαιρία για όλους μας να ξανασκεφτούμε τους τρόπους με τους οποίους σχεδιάζουμε και κατασκευάζουμε τα κτίρια και το περιβάλλον μας γενικότερα;
Στέβη Λύτρα: Εάν δεις την κρίση σαν μια ευκαιρία και όχι σαν μια ατυχία είσαι ένας πάρα πολύ έξυπνος άνθρωπος γιατί καταλαβαίνεις ότι μπορείς πραγματικά μέσα σ αυτό το "χαμό" να ξαναχτίσεις σχέσεις, σπίτια και δουλειές . Και όπως λέει και ένας σοφός μουσικός από τα διαμάντια δε βγαίνει τίποτα αλλά από τις ακαθαρσίες βγαίνουν λουλούδια.
@Πυξίδα Πολιτισμού: Τελειώνοντας τη συνομιλία μας θα ήθελα να παρουσιάσω το βιογραφικό σου στους αναγνώστες μας, για να σε γνωρίσουν καλύτερα, γιατί πιστεύω πως η σκληρή δουλειά που κάνεις, η επιμονή σου, η ποιότητα αλλά και η συνεχής δίψα για την ανακάλυψη καινούριων πραγμάτων θα σε οδηγήσουν σε ένα εξαιρετικό αποτέλεσμα. Αυτός ο συνδυασμός δεν θα πρέπει να περάσει απαρατήρητος και θα είμαστε σε επαφή για την ανάδειξη κάθε προσπάθειας που θα κάνεις.
Γεννημένη στο Αμαρούσιο Αττικής το 1986 και μεγαλωμένη στην κωμόπολη ιτέα Φωκίδας η Στέβη (Σταυρούλα) Λύτρα σπούδασε Γλώσσα και κουλτούρα στο Ιταλικό και Μορφωτικό Ινστιτούτο Αθηνών (istittuto italiano di Atene) και έπειτα από υποτροφία, σπούδασε εσωτερική αρχιτεκτονική και διακόσμηση στο UNITI CITY COLLEGE συνεχίζοντας έτσι με διαφορετικό τρόπο τις σπουδές της.
Με κύρια ενασχόληση την κατασκευή διακοσμητικών αντικειμένων από φυσικά υλικά και ανακυκλώσιμες ύλες το 2011 ανοίγει το πρώτο επιδοτούμενο από τη Ε.Ε. εργαστήριο μεταποίησης διακοσμητικών αντικειμένων στην Ιτέα Φωκίδας ενώ παράλληλα διατηρεί atelier σχεδιασμού στην Αθηνά όπου ζει και εργάζεται.
Τα έργα της φιλοξενούνται τόσο σε ιδιωτικούς χώρους όσο και σε δημοσίους ενώ απαριθμεί εκθέσεις και δράσεις σε διαφορετικές πόλεις της Ελλάδας μερικές από αυτές είναι: Ιτέα , Άμφισσα , Δελφοί , Αθήνα, Χρισσό , Γαλαξίδι.
Στο παρελθόν έλαβε ενεργά μέρος ως επικεφαλής θεραπείας τέχνης σε ομάδα ατόμων με περιορισμένες δυνατότητες διδάσκοντας την κατασκευή αντικειμένων από φυσικά υλικά .Η δράση έλαβε χώρο στην μονάδα Σακελαρόπουλου στην Άμφισσα στα πλαίσια προγράμματος στήριξης ψυχικής υγείας .
Η Στέβη συνεργάζεται με τη μη κερδοσκοπική Εταιρία MONUMENTA οπού αντικείμενο αυτής είναι η προστασία μνημείων , η ανάδειξη και καταγραφή κτιρίων του 19 ου αιώνα καθώς και η προστασία τους.
Από τα τέλη του 2014, οργάνωσε τις γνώσεις της και παραδίδει σεμινάρια εναλλακτικής διακόσμησης. To 2015 κυκλοφόρησε το πρώτο της βιβλίο, μια μελέτη για την αισθητική αντίληψη των άχρηστων αντικειμένων στην τέχνη και τη διακόσμηση με τίτλο : un libro con l’ arte dei rifiuti ελεύθερη μετάφραση Το βιβλίο της τέχνης των σκουπιδιών που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Andy’s Publisher & co .
Το 2016 εργάστηκε ως επιμελήτρια σκηνογραφίας κατά τη διάρκεια μουσικών παραστάσεων στην Αθηναίδα ενώ το 2017 ως σκηνογράφος σε μιούζικαλ δωματίου στο σύγχρονο Θέατρο και στο γυάλινο μουσικό θέατρο.
Στις αρχές του 2018 πραγματοποίησε την έκδοση του πρωτου τεύχους του περιοδικού Anonymous Architect Magazine και παράλληλα μέχρι σήμερα παρακολουθεί το εργαστήρι σκηνογραφίας της σχολής Βακαλό.
Μπορείτε να επικοινωνήσετε με τη Στέβη στο email: anonymous.architect@outlook.com.grMπορείτε να δείτε τη δουλειά της Στέβης στην ιστοσελίδα της http://stevysstudio.com/
Ακολουθεί το δεύτερο μέρος του άρθρου με συνεντεύξεις της Βανέσας, της Κάτιας, του Μπlackmess και του Σίμου. Πρόκειται για την "ομάδα κρούσης" του Αnonymous Architect Magazine που αξίζει να τους γνωρίσετε.
@Πυξίδα Πολιτισμού
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου