πηγή http://www.iefimerida.gr/
Το σύμπαν του ήταν φτιαγμένο από γεύσεις και μυρωδιές και υφές τροφών, τα κείμενά του για την γαστρονομία διαμόρφωσαν το ελληνικό κοινό και δημιούργησαν μια μοναδική σχολή. Ο σπουδαίος κριτικός εστιατορίων, φιλόσοφος της γαστρονομίας Επίκουρος που χάθηκε πρόσφατα βυθίζοντας στο πένθος όσους τον γνώρισαν μέσω των κειμένου του, αποκαλύπτεται μέσω της αυτοβιογραφίας του «Η γεύση της μνήμης – Αναμνήσεις και εξομολογήσεις ενός κριτικού εστιατορίων» που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Ικαρος.
Ως Αλβέρτος Αρούχ, αλλά και ως Επίκουρος -δρόμοι παράλληλοι, που όμως τέμνονται-, ο συγγραφέας αφήνεται στις γεύσεις της ζωής του να τον οδηγήσουν να αφηγηθεί την ιστορία του. Κι αυτή ζωντανεύει, ζωντανεύοντας μαζί της και τη γεύση της μνήμης.
Γεύση και μνήμη. Η μία μπλέκεται με την άλλη, την ανασύρει, την προκαλεί. Το νήμα μιας ολόκληρης ζωής ξετυλίγεται ακολουθώντας γεύσεις και μυρωδιές, αποτυπώματα ανεξίτηλα μέσα στον χρόνο, ίχνη που μεταξύ τους ενώνονται και ξεχωρίζουν για να συναντηθούν ξανά. Τα παιδικά χρόνια στη Θεσσαλονίκη έχουν γεύση από τσούσκες καυτερές κι από τον μπακαλιάρο του Αρίστου στα Λαδάδικα. Νεανικοί έρωτες κρυμμένοι στις στρώσεις του μουσακά· ένα ψωμί ζυμωτό με φρέσκια μυζήθρα, κάτω από τον καυτό ήλιο, γεύμα χαραγμένο στο μυαλό για πάντα. Ανάμεσα από πάπιες ψητές, τζιγεροσαρμάδες και εξαίρετα κρασιά, από φοιτητικές εστίες στο Εδιμβούργο και εστιατόρια του Παρισιού, ένας κόσμος ξεπροβάλλει στο φως και ζωντανεύει.
Κάθε νέα μπουκιά ανασύρει από τη μνήμη ήχους, πρόσωπα, χρώματα, τοπία, συναισθήματα, κι όλα αυτά μαζί ξαναφέρνουν στο νου τις γεύσεις που τα συνόδευαν. Κι η ζωή προχωράει. Η αφήγηση και το συναίσθημα συναντώνται.
Ποιός ήταν ο Αλβέρτος Αρούχ, ο δικός μας Επίκουρος
Ο Αλβέρτος Αρούχ (1950-2014) έγινε γνωστός ως κριτικός εστιατορίων και συγγραφέας, με το ψευδώνυμο Επίκουρος. Συνεργάστηκε με τα περιοδικά ΒΗΜΑGourmet, Harper's Bazaar, Ε και Gourmet της Κυριακάτικης Ελευθεροτυπίας, View της Κυριακάτικης Καθημερινής, Status, Men και Ευ Ζην, τις εφημερίδες City Press και Κέρδος, και το φιλοσοφικό περιοδικό Cogito.
Το συγγραφικό του έργο περιλαμβάνει τα βιβλία: «Comedo Ergo Sum: Δέκα διάλογοι για το πνεύμα του φαγητού» (Νόβολι, 2011), «Art Cuisine: Το φαγητό ως τέχνη» (Imako, 2006) το οποίο κέρδισε το πρώτο παγκόσμιο βραβείο στην κατηγορία Food Literature των Gourmand World Cookbook Awards 2007, «Κριτική του γευστικού λόγου» (Κέδρος, 2006), «Γεύσεις από Σεφαραδίτικη Θεσσαλονίκη» (Φυτράκης, 2002), και τους οδηγούς εστιατορίων Αθήνας: «Only the Best» (Axon Εκδοτική, 2001) και «Οδηγός εστιατορίων 2011 Αθήνας και Πειραιά» (ειδική έκδοση της Κυριακάτικης Ελευθεροτυπίας). Κείμενό του για τον μοντερνισμό στη γαστρονομία δημοσιεύθηκε στη συλλογή «Το μοντέρνο στη σκέψη και τις τέχνες του 20ού αιώνα» (Αλεξάνδρεια, 2013).
Από τις εκδόσεις Ίκαρος κυκλοφόρησε το προτελευταίο βιβλίο του, «Η Νέα Ελληνική Κουζίνα: Περί της ελληνικότητας του μουσακά, της γαστρονομικής μας ταυτότητας και της ανανέωσής της» (2012), ενώ κείμενό του περιλαμβάνεται στην επετειακή έκδοση «Για μια επέτειο» (2013).
Ως Αλβέρτος Αρούχ, αλλά και ως Επίκουρος -δρόμοι παράλληλοι, που όμως τέμνονται-, ο συγγραφέας αφήνεται στις γεύσεις της ζωής του να τον οδηγήσουν να αφηγηθεί την ιστορία του. Κι αυτή ζωντανεύει, ζωντανεύοντας μαζί της και τη γεύση της μνήμης.
Γεύση και μνήμη. Η μία μπλέκεται με την άλλη, την ανασύρει, την προκαλεί. Το νήμα μιας ολόκληρης ζωής ξετυλίγεται ακολουθώντας γεύσεις και μυρωδιές, αποτυπώματα ανεξίτηλα μέσα στον χρόνο, ίχνη που μεταξύ τους ενώνονται και ξεχωρίζουν για να συναντηθούν ξανά. Τα παιδικά χρόνια στη Θεσσαλονίκη έχουν γεύση από τσούσκες καυτερές κι από τον μπακαλιάρο του Αρίστου στα Λαδάδικα. Νεανικοί έρωτες κρυμμένοι στις στρώσεις του μουσακά· ένα ψωμί ζυμωτό με φρέσκια μυζήθρα, κάτω από τον καυτό ήλιο, γεύμα χαραγμένο στο μυαλό για πάντα. Ανάμεσα από πάπιες ψητές, τζιγεροσαρμάδες και εξαίρετα κρασιά, από φοιτητικές εστίες στο Εδιμβούργο και εστιατόρια του Παρισιού, ένας κόσμος ξεπροβάλλει στο φως και ζωντανεύει.
Κάθε νέα μπουκιά ανασύρει από τη μνήμη ήχους, πρόσωπα, χρώματα, τοπία, συναισθήματα, κι όλα αυτά μαζί ξαναφέρνουν στο νου τις γεύσεις που τα συνόδευαν. Κι η ζωή προχωράει. Η αφήγηση και το συναίσθημα συναντώνται.
Ποιός ήταν ο Αλβέρτος Αρούχ, ο δικός μας Επίκουρος
Ο Αλβέρτος Αρούχ (1950-2014) έγινε γνωστός ως κριτικός εστιατορίων και συγγραφέας, με το ψευδώνυμο Επίκουρος. Συνεργάστηκε με τα περιοδικά ΒΗΜΑGourmet, Harper's Bazaar, Ε και Gourmet της Κυριακάτικης Ελευθεροτυπίας, View της Κυριακάτικης Καθημερινής, Status, Men και Ευ Ζην, τις εφημερίδες City Press και Κέρδος, και το φιλοσοφικό περιοδικό Cogito.
Το συγγραφικό του έργο περιλαμβάνει τα βιβλία: «Comedo Ergo Sum: Δέκα διάλογοι για το πνεύμα του φαγητού» (Νόβολι, 2011), «Art Cuisine: Το φαγητό ως τέχνη» (Imako, 2006) το οποίο κέρδισε το πρώτο παγκόσμιο βραβείο στην κατηγορία Food Literature των Gourmand World Cookbook Awards 2007, «Κριτική του γευστικού λόγου» (Κέδρος, 2006), «Γεύσεις από Σεφαραδίτικη Θεσσαλονίκη» (Φυτράκης, 2002), και τους οδηγούς εστιατορίων Αθήνας: «Only the Best» (Axon Εκδοτική, 2001) και «Οδηγός εστιατορίων 2011 Αθήνας και Πειραιά» (ειδική έκδοση της Κυριακάτικης Ελευθεροτυπίας). Κείμενό του για τον μοντερνισμό στη γαστρονομία δημοσιεύθηκε στη συλλογή «Το μοντέρνο στη σκέψη και τις τέχνες του 20ού αιώνα» (Αλεξάνδρεια, 2013).
Από τις εκδόσεις Ίκαρος κυκλοφόρησε το προτελευταίο βιβλίο του, «Η Νέα Ελληνική Κουζίνα: Περί της ελληνικότητας του μουσακά, της γαστρονομικής μας ταυτότητας και της ανανέωσής της» (2012), ενώ κείμενό του περιλαμβάνεται στην επετειακή έκδοση «Για μια επέτειο» (2013).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου