Το blog Αίγινα και θέματα πολιτιστικής διαχείρισης συνεχίζει την πορεία του και μετατρέπεται σε Πυξίδα Πολιτισμού.
Art Cultural Management και Πυξίδα Πολιτισμού λοιπόν από εδώ και στο εξής μεταξύ άλλων θα αναζητούμε τα καλύτερα άρθρα για τον Πολιτισμό σε ελληνικές και ξενόγλωσσες ιστοσελίδες
06.04.201719:00Πνευματικό κέντρο Δήμου Αθηναίων - Αμφιθέατρο 'Αντώνης Τρίτσης'
Το Ελληνικό Ινστιτούτο Αρχιτεκτονικής (Ε.Ι.Α.), στο πλαίσιο του 14ου κύκλου διαλέξεων, παρουσιάζει στο Πνευματικό Κέντρο του Δήμου Αθηναίων, την Πέμπτη 6 Απριλίου 2017 στις19:00 τον αρχιτεκτονικό διαγωνισμό για τον ανασχεδιασμό του υπάρχοντος αποθηκευτικού σταθμού σιτηρών (SILO) και του περιβάλλοντος χώρου του σε μουσείο ενάλιων αρχαιοτήτων.
Εισαγωγή: Ανδρέας Γιακουμακάτος, αρχιτέκτων, Καθηγητής ΑΣΚΤ
Παρουσίαση του γενικού σκεπτικού | πλαισίου του διαγωνισμού: Γιώργος Αραχωβίτης, αρχιτέκτων, πρώην υπέυθυνος ανάπτυξης πολιτιστικής ακτής του ΟΛΠ
Τον Μάρτιο του 2012 προκηρύχθηκε από τον ΟΛΠ και το ΥΠΠΟΤ, διεθνής ανοιχτός αρχιτεκτονικός διαγωνισμός με θέμα “Ανασχεδιασμός του υπάρχοντος κτιρίου του αποθηκευτικού σταθμού σιτηρών (SILO) και του περιβάλλοντος χώρου του σε Μουσείο Ενάλιων Αρχαιοτήτων και Ανάπλαση παράκτιας ζώνης του Οργανισμού Λιμένος Πειραιώς και μετατροπή της σε ελεύθερο ανοικτό χώρο υπαίθριας ψυχαγωγίας”.
Για την μετατροπή του αποθηκευτικού σταθμού σιτηρών (SILO) του Πειραιά σε Μουσείο Ενάλιων Αρχαιοτήτων, προβλέφθηκε ένα κτιριολογικό πρόγραμμα 13.000μ², εντός των ορίων του οικοπέδου του, έκτασης 9 στρεμμάτων. Η επανάχρηση (σύμφωνα με τη μουσειολογική προμελέτη του ΥΠΠΟΤ) προβλέπει την παράλληλη ανάπτυξη δύο μουσειακών θεματικών με διαφορετικές απαιτήσεις, καθώς η διατήρηση-ανάδειξη του κτιρίου ως βιομηχανικό μνημείο συνυπάρχει με τη φιλοξενία του αρχαιολογικού μουσείου. Επιπλέον του Μουσείου, ο διαγωνισμός περιλάμβανε και την ανάπλαση της παράκτιας ζώνης πέριξ του Σιλό, επιφάνειας 90 στρεμμάτων.Ο διαγωνισμός έληξε τον Οκτώβριο του 2012, με την τελική συμμετοχή 89 προτάσεων,εκ των οποίων το 40% ήταν αλλοδαποί μελετητές. Η κριτική επιτροπή, αποτελούμενη από 7 αρχιτέκτονες, (πανεπιστημιακούς, μέλη του ΣΑΔΑΣ και του ΥΠΠΟΤ) και με πρόεδρο τον ομότιμο καθηγητή του Α.Π.Θ. Δημήτρη Φατούρο, απένειμε 5 βραβεία και 9 εξαγορές. Το πρώτο βραβείο κέρδισε η πρόταση έξι ελλήνων μελετητών (Βαγγέλης Αντωνόπουλος, Θάλεια Βέττα, Γιώργος Γαβαλάς, Μαρία Πυλαρινού, Μάρω-Κυριακή Ρήγα και Αναστασία Σταμούλη), που συγκρότησαν μια ομάδα σε ισότιμη βάση, για να αντιμετωπίσουν τις αυξημένες απαιτήσεις αυτού του μεγάλου (σε εύρος και δυσκολία αντικειμένου) διαγωνισμού.Όλες οι κατατεθειμένες προτάσεις παρουσιάστηκαν σε έκθεση που οργάνωσε ο ΟΛΠ τον Μάρτιο του 2013, ενώ οι βραβευθείσες μελέτες συμμετείχαν τον Μάιο του 2013 στην έκθεση “Βιομηχανική κληρονομιά: αναβίωση και βιωσιμότητα” που οργάνωσε το Ελληνικό Ινστιτούτο Αρχιτεκτονικής στο Μουσείο Μπενάκη της οδού Πειραιώς. Η μελέτη πήρε τον Δεκέμβριο του 2013 την έγκριση του Κεντρικού Συμβουλίου Μουσείων του ΥΠΠΟΤ και έκτοτε δεν υπάρχει καμία εξέλιξη προς την κατεύθυνση της υλοποίησης του έργου.Στη διάλεξη αυτή, οι μελετητές θα παρουσιάσουν την βραβευθείσα με το πρώτο βραβείο αρχιτεκτονική πρόταση, εστιάζοντας παράλληλα στην προβληματική της ομάδας πάνω στα ευρύτερα ζητήματα της διαχείρισης κτιρίων-μνημείων, τα αμφιλεγόμενα όρια της αρχιτεκτονικής παρέμβασης και την επίδραση αυτής στην παγιωμένη εικόνα ενός δεδομένου αστικού τοπίου. Θα παρουσιαστεί η συνθετική αποτύπωση του μορφολογικού και εννοιολογικού μετασχηματισμού ενός κτιρίου με την εισαγωγή αλλότριας της αρχικής χρήσης. Και τέλος το αίτημα της ανάδειξης του Μουσείου ως ζωντανού χώρου όπου εκτυλίσσεται η αλληλεπίδραση μεταξύ ιδιωτικού και δημόσιου, προσωπικών και συλλογικών ταυτοτήτων, ένα πεδίο διαρκούς διαλόγου της μνήμης με την ιστορία.
Γεννήθηκε το 1806.Η καταγωγή της οικογένειας ήταν από τη Βαλύρα της Πελοποννήσου.
Ο Γιωργάκης (Τσελεπής) Αιγινήτης, ευπατρίδης όπως γράφει το 1834 ο Διονύσιος Σουρμελής, πριν από την επανάσταση βρισκόταν στην αυλή του Αλή Πασά. Ήταν γνωστός για τη γενναιότητα, τον πατριωτισμό, την πραότητα, την πειθαρχία στους στρατιώτες του. Ξόδεψε όλη την περιουσία του για τις ανάγκες του στρατού και δε λογάριαζε το θάνατο.
Ήταν αξιωματικός ΣΤ' οπλαρχηγός του στρατού της Αίγινας. Πήρε μέρος σε όλες τις επιχειρήσεις όπου πολέμησαν οι Αιγινήτες. Έγινε χιλίαρχος το 1824. Πολέμησε επικεφαλής των Αιγινητών στην πρώτη πολιορκία της Ακρόπολης. Διακρίθηκε στους ακροβολισμούς στην Αττική και στη μάχη του Μαραθώνα. Πάντα επικεφαλής των Αιγινητών εκστράτευσε στα Δερβένια το 1824, στην Κόρινθο, στις μάχες κατά του Δράμαλη στη Στυλίδα-Αγία Μαρίνα κατά του Ιμπραήμ (Κρεμμύδι-Νεόκαστρο) στην Ύδρα με τον Ιωάννη Νοταρά, επικεφαλής 150 Αιγινητών πολέμησε στο Φαληρέα και στον Πειραιά. Στην καταστροφή του Αναλάτου αιχμαλωτίστηκε και εκτελέστηκε από τους Τούρκους. Στην ίδια μάχη σκοτώθηκε και ο αδελφός του Μιχάλης στις 24 Απριλίου 1827.
Ο Γ. Μακρυγιάννης γράφει στα απομνημονεύματα του:"χάθηκαν εις τον Ανάλατον οι γενναίοι και οι καλοί πατριώτες τα άξια παλικάρια ο Γεώργιος Δράκος, Λάμπρος Βείκος, Γεώργιος Τζαβέλας, Ιωάννης Νοταράς, ο Γιωργάκης (Τσελεπής) Αιγινήτηςκαι άλλοι πλήθος αξιωματικοί."
Μετά το θάνατο του ανέλαβε την αρχηγία ο εξάδερφος του Συμεών Δ. Καρύδης.
Το στρατόπεδο του Καραϊσκάκη στην Καστέλα του Θεόδωρου Βρυζάκη (1855)
Οπλαρχηγός Πέρδικας Κυριάκος Δ. Μούρτζης
Η καταγωγή της οικογένειας Μούρτζη-Μούρτζηνου ήταν πιθανότατα από την Καρδαμύλη της Μάνης.
Ο Κυριάκος Δημητρίου Μούρτζης πήρε το βαθμό του υποχιλίαρχου στα 1824. Αγωνίστηκε από την αρχή της Επανάστασης σε όλες τις μάχες που πήραν μέρος οι Αιγινήτες, επικεφαλής των 130 περίπου στρατιωτών της περιοχής του και των γύρω χωριών. Κατά την εισβολή του Δράμαλη, πολέμησε στα Δερβενάκια, αμέσως μετά στα Δερβένια και στη Ρούμελη.
Πήρε μέρος στην εκστρατεία της Ύδρας (1824) με τον Παντελή Στάθη Ποριώτη. Πολέμησε με το σώμα του στις μάχες της Αττικής (Χαϊδάρι, Φαληρέα, Πειραιά) υπό τον Μακρυγιάννη και τον Ιωάννη Νοταρά και έπεσε στην καταστροφή του Αναλάτου στις 24 Απριλίου 1827. Την αρχηγία του στρατού ανέλαβε μετά το θάνατο του ο αδελφός του Αναστάσιος Δ. Μούρτζης.
Την Τετάρτη 29 Μαρτίου 2017 το Μορφωτικό Ίδρυμα Εθνικής Τραπέζης εγκαινιάζει στο Μέγαρο Εϋνάρδου (Αγίου Κωνσταντίνου 20) την έκθεση
ΝΙΚΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΥ
ΣΧΕΔΙΑ 1929 – 1986.
Στην έκθεση παρουσιάζονται 300 σχέδια που καλύπτουν όλα τα γόνιμα χρόνια του καλλιτέχνη, ξεκινώντας από την περίοδο των σπουδών του και φτάνοντας μέχρι την ανέκδοτη εικονογράφηση που έκανε για τη Γυναίκα της Ζάκυθος του Διονυσίου Σολωμού. Η έκθεση συνοδεύεται από έκδοση με κείμενο και τεκμηρίωση έργων από τον Ν. Π. Παΐσιο, εκτενές χρονολόγιο και βιβλιογραφία του καλλιτέχνη.
Το 2008, με φροντίδα του Ιδρύματος Νίκου και Αγγέλας Νικολάου ξεκίνησε η καταγραφή του αρχείου σχεδίων του καλλιτέχνη, την οποία συνέχισε και ολοκλήρωσε το 2012 το Μορφωτικό Ίδρυμα Εθνικής Τραπέζης. Παράλληλα το Ίδρυμα Νικολάου δώρισε στο ΜΙΕΤ το αρχείο του ζωγράφου, το οποίο ταξινομήθηκε, καταγράφηκε και αποτέλεσε σημαντική πηγή για την τεκμηρίωση των έργων της έκθεσης.
Η έκθεση θα διαρκέσει έως τις 13 Μαΐου 2017 Ώρες λειτουργίας: Τρίτη - Παρασκευή 12 πμ – 8 μμ. Σάββατο 11 πμ – 5 μμ Πληροφορίες: 210 3234 267, 210 5223 101 (ώρες λειτουργίας έκθεσης)
tovima.gr - «Πράσινη» πρωτοπορία: H Mίκα Ρότενμπεργκ μάς βάζει σε ένα από τα χιλιάδες καταστήματα με χριστουγεννιάτικα στολίδια σε μια πόλη της Κίνας η οποία μοιάζει να υπάρχει αποκλε...
Funding from the National Endowment for the Arts helped the Dallas Museum of Art buy this Chris Burden work, “All the Submarines of the United States of America” (1987), shown in 2013 at the New Museum in New York.CreditPhilip Greenberg for The New York Times
President Trump also proposed scrapping the Corporation for Public Broadcasting, a key revenue source for PBS and National Public Radio stations, as well as the Woodrow Wilson International Center for Scholars.
It was the first time a president has called for ending the endowments. They were created in 1965 when President Lyndon B. Johnson signed legislation declaring that any “advanced civilization” must fully value the arts, the humanities, and cultural activity.
While the combined annual budgets of both endowments — about $300 million — are a tiny fraction of the $1.1 trillion of total annual discretionary spending, grants from these agencies have been deeply valued financial lifelines and highly coveted honors for artists, musicians, writers and scholars for decades.
Jane Chu, the chairwoman of the National Endowment for the Arts.CreditCharlotte Kesl for The New York Times
Yet never before have Republicans, who have proposed eliminating the endowments in the past, been so well-positioned to close the agencies, given their control of both houses of Congress and the White House, and now the president’s fiscal plan. Reagan administration officials wanted to slash the endowments at one point, for instance, but they faced a Democratic majority in the House (as well as Reagan friends from Hollywood who favored the endowments).
As for 2017, it is unclear whether Republicans who are friendly to the endowments will fight their own party’s president on their behalf. Mr. Trump went ahead with the proposal even though his daughter Ivanka is a longtime supporter of the arts, and Karen Pence, the wife of Vice President Mike Pence, has been a staunch advocate for art therapy for years, being a painter herself.
Endowment leaders — who, as federal officials, do not lobby the White House or Congress — expressed disappointment that their own executive branch was seeking their demise.
“We are greatly saddened to learn of this proposal for elimination, as N.E.H. has made significant contributions to the public good,” said William D. Adams, chairman of the humanities endowment, in a statement.
Mr. Adams made a point of noting endowment support for preservationist work in Kentucky, the home state of Senate Majority Leader Mitch McConnell, and for theater work by veterans of the wars in Iraq and Afghanistan — a clear overture to Republicans to remember that endowment grants do not only go to liberal elites.
At an impromptu meeting at the arts endowment Wednesday, the chairwoman, Jane Chu, broke the news to the staff and said they would conduct business as usual as the budget-writing process unfolds in Congress, according to three federal officials with knowledge of the meeting, who spoke on the condition of anonymity to disclose the private conversation. Ms. Chu said she called the meeting because she did not want the staff to learn about the proposals from media reports.
OPEN GRAPHICStaff members reacted in a professional manner, with a mixture of sadness and some surprise but no visible anger, one of the officials said. Talking points were given to the staff to handle phone calls from endowment grant recipients concerned about their money and the fate of the agencies.
In recent weeks, officials at both endowments were hopeful that President Trump would not propose draconian cuts, let alone elimination. One of the Trump administration’s liaisons to the arts endowment, Mary Anne Carter, had told officials that she was an advocate for the arts and that she wouldn’t have accepted the position if the endowment was going to be eliminated, according to an endowment official who spoke on the condition of anonymity to describe private conversations with Ms. Carter. (She declined to comment on Wednesday.)
Arts groups have already begun a furious lobbying campaign to press Republicans in Congress to save the endowments. The House will draft a budget in the coming months, and arts groups have already been focusing its lobbying efforts there. The Association of Art Museum Directors issued one of the first statements denouncing the president’s plan and urging Congress to save the endowments.
“I’m sort of dumbstruck,” said Brian Ferriso, the association’s president. “I’m hopeful that Congress will take the time to say, ‘Hey, wait a second. We need these cultural elements to our society.’”
Alexandra Nicholis Coon, the executive director of the Massillon Museum in Ohio, said her staff was relying on money from the humanities endowment for a project to record stories, scan letters, and photograph the uniforms of American soldiers who died in World War I. She criticized Mr. Trump’s opposition to the endowments as “shortsighted.”
“It’s disheartening to know that our president and the administration values community memory and the preservation of the American story so little,” said Ms. Coon, whose museum is in Stark County, where Mr. Trump trounced Hillary Clinton in the November election
After political battles over the endowments in the late 1980s and 1990s, both agencies created programs and provided grants to more artists and scholars in politically conservative parts of the country, like a rural arts initiative that benefited states like Alabama and North Dakota. Yet endowment money still flowed strongly to liberal-leaning states and cities: New York City arts groups are the largest recipient of federal arts grants.While some Republicans have voiced support for the endowments, the arts endowment in particular has been a target of conservatives for decades.
Some advocates for the arts endowment, which doles out far less money as a percentage than many other governments around the world, have said that its importance is less about the money and more about the message that it sends about the importance of culture in the United States.
PEN America, an advocacy group made up of literary figures, has been circulating a petition in an effort to save the endowments that has already amassed 200,000 signatures, including prominent names such as Salman Rushdie and Margaret Atwood.
Or, as Teresa Eyring of the Theatre Communications Group put it, the time has come for “action mode.”
“This is the beginning of a long road,” said Ms. Eyring, executive director of the group, which represents more than 500 nonprofit theaters around the country. “Now advocates and people in the arts community will communicate with their legislators and really try to make clear the value of this relatively modest but very important investment in our country through the arts.”
Οι πίτες ήταν γνωστές από την αρχαιότητα, αφού θεωρούνταν έναν νόστιμο και χορταστικό γεύμα. Στην αρχαία Ελλάδα το πιο χαρακτηριστικό είδος ήταν μία πίτα με γέμιση από τυρί, μέλι και λάδι, και μοιάζει με τη σημερινή μελόπιτα.
Τίποτα δεν μπορεί να συγκριθεί με τις ελληνικές πίτες. Με χωριάτικο φύλλο, με φύλλο κρούστας ή χωρίς καθόλου φύλλο, η πίτα είναι ένα πιάτο που μπορεί να καταναλωθεί όλες τις ώρες και μέρες της εβδομάδας. Το πρωί, το μεσημέρι, το βράδυ, μετά το ξενύχτι, χειμώνα, καλοκαίρι, ακόμα και κατά τη διάρκεια της νηστείας, υπάρχουν πάρα πολλές γευστικές συνταγές που δεν θα σας απογοητεύσουν. Αν και πατρίδα της παραδοσιακής χωριάτικης πίτας είναι θεωρείται η Ήπειρος, όλη η Ελλάδα είναι γεμάτη από παραδοσιακές συνταγές. Αφήστε, λοιπόν, την παραδοσιακή τυρόπιτα και σπανακόπιτα και ελάτε να γνωρίσουμε 8 (από τις δεκάδες) παραδοσιακές πίτες από όλη την Ελλάδα.
Μπατζίνα (Καρδίτσα)
Μία πανεύκολη πίτα, αφού δεν έχει φύλλο. Πρόκειται για μία αλμυρή κολοκυθόπιτα που φτιάχνεται κυρίως στην Θεσσαλία και οι περισσότεροι από εμάς την θυμόμαστε από τα παιδικά μας χρόνια. Βάλτε και λίγη φέτα μέσα και είναι το τέλειο κολατσιό για μικρούς και μεγάλους.
Τσουκνιδόπιτα (Βέροια)
Εάν δεν έχετε σε μεγάλη εκτίμηση την τσουκνίδα, αυτή η πίτα θα σας αλλάξει γνώμη. Η συνταγή έρχεται από την Βέροια και το αποτέλεσμα είναι μια κρατσανιστή και νόστιμη πίτα. Μπορεί να την ακούσετε και ως πίτα με κιντέας, αφού κιντέας στα ποντιακά είναι οι τσουκνίδες.
Τυρόπιτα (Σκόπελος)
Μπορεί να είναι μία τυρόπιτα, αλλά η σκοπελίτικη τυρόπιτα δεν θα μπορούσε να λείπει από αυτή τη λίστα. Ξεχωρίζει όχι μόνο για το γεγονός ότι είναι στριφτή, αλλά και τηγανιτή, με βασική γέμιση το κατσικίσιο τυρί. Θα την συναντήσετε σε όλες τις Σποράδες.
Κολομπαρόπιτα (Χαλκιδική) Μην πάει ο νους σας στο πονηρό. Έχει πάρει το όνομά της από την λέξη«κολόμπαρος» που στην τοπική διάλεκτο σημαίνει «γυμνός άντρας» και ο λόγος είναι ότι δεν έχει φύλλο. Έχει μέσα κολοκύθι, σιμιγδάλι, αλεύρι, γάλα και αβγά.
Λαδένια (Κίμωλος)
Στην όψη θα σας θυμίσει πίτσα, αφού είναι μία ανοιχτή πίτα που έχει ένα παχύ στρώμα ζύμης στον πάτο, αλλά τίποτα από πάνω. Χωρίς καθόλου τυρί, έχει ντομάτα και κρεμμύδια και ψήνεται στον φούρνο
Αλευρόπιτα (Ζαγοροχώρια)
Μία από τις πίτες χωρίς φύλλο, η αλευρόπιτα έρχεται από τα Ζαγοροχώρια. Είναι ένα μείγμα από αλεύρι, αβγά, φέτα και ελαιόλαδο που ψήνεται σε ταψί στον φούρνο.
Μπακαλιαρόπιτα (Κεφαλονιά)
Μπορεί να μην έχετε συνηθίζει να κάνετε τα ψάρια πίτα, αλλά αυτή η κεφαλονίτικη συνταγή θα σας αλλάξει γνώμη. Πείτε «αντίο» στον μπακαλιάρο σκορδαλιά και υποδεχτείτε την μπακαλιαρόπιτα, πλούσια σε μυρωδικά. Θα την βρείτε στην Κεφαλονιά, αλλά και σε όλα τα Επτάνησα, συνήθως τις απόκριες, μαζί με την, επίσης, παραδοσιακή χταποδόπιτα.
Μπλατσάρα (Πρέβεζα)
Φυσικά αυτό το αφιέρωμα στις παραδοσιακές πίτες δεν θα μπορούσε να μην τελειώνει με μία πίτα από την Ήπειρο και συγκεκριμένα την Πρέβεζα. Η μπλατσάρα είναι μία παραδοσιακή χορτόπιτα που φτιάχνεται με χειροποίητο φύλλο, φέτα και μυρωδικά.
Αυτές οι πίτες ήταν μόνο μία μικρή γεύση από τις αγαπημένες πίτες της Ελλάδας.
Δεκάδες αντικείμενα που χρονολογούνται από τον 1ο αιώνα μ.Χ. και παρουσιάστηκαν την Κυριακή από την Υπηρεσία Αρχαιοτήτων του Ισραήλ ρίχνουν λίγο περισσότερο φως και παρέχουν στους ιστορικούς τη δυνατότητα να γνωρίσουν καλύτερα την καθημερινή ζωή κατά την εποχή του Ιησού.
Μεταξύ των δεκάδων αντικειμένων που έφερε στο φως η αρχαιολογική σκαπάνη στην περιοχή της Ιερουσαλήμ και της Γαλιλαίας –όπου σύμφωνα με την παράδοση έζησε ο Ιησούς– περιλαμβάνονται αγγεία, κουζινικά σκεύη, κοσμήματα, τμήματα από ένα πατητήρι σταφυλιών, λειψανοθήκες με εβραϊκές επιγραφές αλλά και καρφιά σαν αυτά που χρησιμοποιούνταν στις σταυρώσεις. "Τώρα μπορούμε να περιγράψουμε με μεγάλη ακρίβεια την καθημερινότητα εκείνης της εποχής, από τη γέννηση, τις διατροφικές συνήθειες, τα ταξίδια που έκαναν οι άνθρωποι, μέχρι τον θάνατο και τις ταφικές τελετές" εξήγησε ο Γκιντεόν Άβνι, ο διευθυντής του τμήματος αρχαιολογίας της Υπηρεσίας Αρχαιοτήτων. "Τα τελευταία 20 χρόνια έχουμε κάνει άλματα όσον αφορά την κατανόηση του τρόπου ζωής των συγχρόνων του Ιησού. Κάθε εβδομάδα, ανακαλύπτουμε νέα στοιχεία που μας επιτρέπουν να γνωρίζουμε καλύτερα αυτήν την περίοδο", πρόσθεσε.
Μεταξύ άλλων έχουν βρεθεί σε λειψανοθήκες ονόματα προσώπων που είναι γνωστά από τα κείμενα της εποχής εκείνης, σύμφωνα με τον καθηγητή Άβνι.
Η Υπηρεσία Αρχαιοτήτων έχει αυτή τη στιγμή περίπου 1 εκατομμύριο αντικείμενα και κάθε χρόνο αυξάνει τη συλλογή της κατά τουλάχιστον 40.000 νέα αντικείμενα που προέρχονται από 300 αρχαιολογικές ανασκαφές. "Το βασικό για εμάς είναι ότι μπορούμε να καταλάβουμε με ακρίβεια τον τρόπο ζωής κατά την εποχή του Ιησού, από τη γέννηση μέχρι τον θάνατο", επέμεινε.
Η Υπηρεσία παρουσίασε επίσης 9 νομίσματα της βυζαντινής εποχής που βρέθηκαν πρόσφατα στο σημείο όπου βρισκόταν ένα κτίριο που στέγαζε χριστιανούς προσκυνητές, κοντά στην Ιερουσαλήμ. Τα νομίσματα αυτά, του 4ου-7ου μ.Χ. αιώνα, βρίσκονταν μέσα σε έναν τοίχο, σαν ο ιδιοκτήτης τους να προσπάθησε να τα κρύψει. Σύμφωνα με την αρχαιολόγο Ανέτ Λαντ-Νάγκαρ, η ανακάλυψη αυτή είναι μια απόδειξη της περσικής εισβολής που οδήγησε τελικά στην εγκατάλειψη της συγκεκριμένης περιοχής από τους χριστιανούς.
Η «Εποχή των εικόνων», στο πλαίσιο καταγραφής του λόγου και του έργου σύγχρονων Ελλήνων και ξένων καλλιτεχνών, επισκέπτεται το σπίτι-εργαστήριο της Ελένης Μυλωνά στην Αίγινα, συναντά την ιδιαίτερη αυτή εικαστικό και ανιχνεύει τις πηγές της δημιουργίας της, τις μετακινήσεις της στον κόσμο, καθώς και τις μνήμες από την οικογένειά της.
Η Ελένη Μυλωνά συζητεί με την Κατερίνα Ζαχαροπούλου για τη σχέση της με τη Νέα Υόρκη, όπου κατοικεί τον περισσότερο καιρό, την έμπνευση που αντλεί από τη μεγαλούπολη αλλά και από την Ελλάδα, μιλάει για το πώς επηρεάστηκε στο έργο της από τη γλύπτρια μητέρα της Άλεξ Μυλωνά, αλλά και για την περιπέτεια του πατέρα της, πολιτικού Γιώργου Μυλωνά και την απόδρασή του από την Αμοργό στα χρόνια της χούντας.
Η εκπομπή παρουσιάζει το σύνολο σχεδόν του έργου της μέσα από προσωπικές αφηγήσεις με τον ιδιαίτερο τρόπο της Ελένης Μυλωνά, μιας εικαστικού με πολυποίκιλες εκφραστικές δυνατότητες και πολλές ιστορίες κρυμμένες πίσω από κάθε της έργο.
Visible Distance / Second Sight is an art installation by Jennifer Bolande for DesertX. The temporary artwork can be found along the Gene Autry Trail near Vista Chino (33°50’41.70”N 116°30’21.02”W), where a series of consecutive billboards have been replaced by perfectly aligned photos of the landscapes they are blocking.
Each photograph is unique to its position along this route and at a certain point as one approaches each billboard, perfect alignment with the horizon will occur thus reconnecting the space that the rectangle of the billboard has interrupted.
In the language of billboard advertising this kind of reading is referred to as a Burma-Shave after the shaving cream company of the same name who used sequential placement to create messaging that could be read only from a moving vehicle.
Within the desert empire of roadside signs, Bolande chooses to advertise the very thing so often overlooked. Looking up at the billboards our attention is drawn back to the landscape itself, pictured here as a stuttering kinesthetic of real and artificial horizons.
From Feb. 25 through April 30, 2017, the Coachella Valley and its desert landscape will become the canvas for a curated exhibition of site-specific work by established and emerging artists, whose projects will amplify and articulate global and local issues that may range from climate change to starry skies, from tribal culture and immigration to tourism, gaming, and golf.
The art works, in various indoor and outdoor locations, will be available free and will offer visitors a way to see the valley and reflect on serious and playful issues through the lens of the participating artists’ creativity and work.
