Κυριακή 4 Δεκεμβρίου 2016

Ένας Έλληνας σχεδιάζει για την Hermès


αναδημοσίευση από www.athensvoice.gr

Μιλήσαμε με τον καλλιτέχνη που επιλέχτηκε από την Hermès για να σχεδιάσει ένα από τα μυθικά Carrés
ανα



Η ιστορία των Carrés Hermès είναι τόσο παλιά όσο και η ιστορία του εμβληματικού Γαλλικού Οίκου. Από το 1937 στη Lyon, με πρώτα το «Jeu des omnibus» και «Dames blanches», έχουν φτιαχτεί περισσότερα από 1.000 σχέδια, από περίπου 60 σχεδιαστές, όπως ο Robert Dumas που είχε ουσιαστικά την ιδέα των Carrés Hermès, ο Cassandre, ο Philippe Ledoux, ο Kermit Oliver κ.ά. Και φυσικά η Eλληνίδα Tζούλι Λαλαγιάννη-Aμπατί, που σχεδίαζε φουλάρια από το 1969-2012, συχνά με ελληνικές ονομασίες όπως: Ελληνική Επανάσταση 1821, Kosmima, Ciels Byzantins, Skyros κ.ά. Αν εξαιρέσουμε όμως την Αμπατί, που έζησε και δούλεψε κυρίως στο Παρίσι, και τη Νίκη Γουλανδρή, που σχεδίασε 4 carrés ειδικά για το Μουσείο Φυσικής Ιστορίας το 1990-92, ο ζωγράφος Ηλίας Καφούρος είναι ουσιαστικά ο πρώτος Έλληνας καλλιτέχνης που δέχεται την τιμητική πρόταση να σχεδιάσει ένα φουλάρι για τη συλλογή του ιστορικού Οίκου. Τον συναντήσαμε για να μάθουμε λεπτομέρειες γι’ αυτή την τόσο σπουδαία συνεργασία.
Ποια ήταν τα πρώτα συναισθήματα μετά την πρόταση που δέχτηκες;
Η συνεργασία μου με την Hermès ήταν αρκετή για να μου προκαλέσει ενθουσιασμό. Η συνειδητοποίηση της κλίμακας της παραγωγής αλλά και της έκθεσης ενός μαντιλιού Hermès με έκανε, από πολύ νωρίς, να νιώσω την ευθύνη ενός τέτοιου πρότζεκτ. Οπότε, αυτό που πραγματικά με ενδιέφερε ήταν η ολοκλήρωση ενός σχεδίου που να με ικανοποιεί δημιουργικά και ταυτοχρόνως να εκφράζει την αισθητική του Οίκου. Γεγονότα που δεν έχουν να κάνουν με το ίδιο το έργο, δεν με απασχολούν ιδιαίτερα.
Πώς ξεκίνησε η συνεργασία με τον Οίκο;
Τον Ιούνιο του ’14 έλαβα ένα μήνυμα στο e-mail μου, όπου ο καλλιτεχνικός διευθυντής της Hermès, Pierre-Alexis Dumas, έγραφε ότι είδε τη δουλειά μου στην ιστοσελίδα μου, θεώρησε ότι θα ήταν πολύ ενδιαφέρον να συνεργαζόμασταν για τη δημιουργία ενός μαντιλιού της Hermès και με ρώτησε αν θα ήμουν διατεθειμένος να πάω στο Παρίσι για να το συζητήσουμε.
Τι προέκυψε από τη συνάντηση;
Γνωριμία με εξαιρετικούς ανθρώπους και επαγγελματίες, μύηση στο μαγικό κόσμο της Hermès και ένα μαντίλι που ανυπομονώ να πάρω στα χέρια μου.
Πόσος χρόνος χρειάστηκε για να φτάσει στα καταστήματα από τη στιγμή της συμφωνίας;
Περίπου δεκαοκτώ μήνες.
Τι σχέδιο επέλεξες και πώς το εμπνεύστηκες;
Το σχέδιο απεικονίζει ένα παιχνίδι Φλίπερ με την εικονογράφηση ιππικών αγώνων υπερπήδησης εμποδίων (Equestrian). Χρειαζόμουν μια ιδανική συνθήκη του δυσδιάστατου με τις τρεις διαστάσεις και έτσι σκέφτηκα αυτές τις υπέροχες παιχνιδομηχανές με τα μαγευτικα σχέδια.
Το ονόμασες «And the winner is…» για ποιο λόγο;
Είναι εκείνη η πολύ ενδιαφέρουσα στιγμή όπου το αγώνισμα έχει ολοκληρωθεί και, ενώ τα αποτελέσματα έχουν ήδη καθοριστεί, αθλητές και θεατές αναμένουν την ανακοίνωσή τους εναγωνίως. Ο ευγενής ανταγωνισμός σφυρηλατείται από τις συγκρούσεις που συμβαίνουν ανάμεσα στην πιθανότητα της επικείμενης νίκης ή ήττας.
Γιατί δεν προτίμησες ένα ελληνικό θέμα;
Στη διαδικασία του προσχεδιασμού ιδεών μου υπήρξαν τέτοιες κατευθύνσεις που όμως δεν κατάφεραν να προχωρήσουν σε κάποια ολοκληρωμένη πρόταση.
Μπορείς να μου περιγράψεις το μαντίλι που σχεδίασες;
Είναι ένα ανδρικό μαντίλι, 70% κασμίρ και 30% μετάξι σε διαστάσεις 100x100 εκ. και είναι διαθέσιμο σε τέσσερις διαφορετικές εκδοχές.
Πότε κυκλοφόρησε; Πού το βρίσκουμε;
Από τον περασμένο Σεπτέμβρη έχει ξεκινήσει η διάθεσή του σε καταστήματα της Hermès σε όλο τον κόσμο. Εδώ στην Ελλάδα είναι διαθέσιμο από το κατάστημα της οδού Βαλαωρίτου 15.
Γιατί δεν διάλεξες η αρχή της συνεργασίας σου με τον Οίκο να είναι ένα κλασικό γυναικείο μεταξωτό φουλάρι;
Αυτό που με ενδιέφερε πρωτίστως ήταν η δημιουργία ενός σχεδίου που να λειτουργεί μέσα στο επίπεδο της αισθητικής του Οίκου και ταυτοχρόνως να με εκφράζει δημιουργικά. Η επιλογή της απόδοσης του σχεδίου που δημιούργησα σε ανδρικό ή γυναικείο μαντίλι γίνεται από τη δημιουργική ομάδα της Hermès, όχι από εμένα.
Θα υπάρξει συνέχεια της συνεργασίας;
Έχει ήδη υπάρξει αλλά δεν θα ήθελα να πω περισσότερα γι’ αυτό, προς το παρόν.
Ποιο είναι το επόμενό σου πρότζεκ ως καλλιτέχνης;
Η συμμετοχή μου σε έκθεση στο Παρίσι τον Μάρτιο που επιμελείται το περιοδικό για την εναλλακτική pop αισθητική «HEY!», στην γκαλερί Arts Factory.
Ηλίας Καφούρος
Μερικά πράγματα που ίσως δεν ξέρεις για τα carrés Hermès
  • Xρειάζονται 2 χρόνια δουλειάς για κάθε σχέδιο.
  • Tο μέγεθός τους είναι 90x90 εκατοστά – 75 γραμμάρια μετάξι από 250 κουκούλια από τη Bραζιλία.
  • Oι άκρες τους ράβονται στο χέρι σε περίπου 30 με 40 λεπτά για κάθε φουλάρι, γι’ αυτό προσέξτε μη σιδερώσετε ποτέ τις άκρες.
  • Kυκλοφορούν δύο συλλογές το χρόνο, από 6 καινούργια σχέδια και 6 παλιά σε καινούργια χρώματα. Το κάθε σχέδιο βγαίνει συνήθως σε 10 με 12 διαφορετικούς χρωματισμούς, δηλαδή περίπου 24 φουλάρια το χρόνο, 12 από αυτά καινούργια. 
  • Στατιστικά πουλιούνται περισσότερα από ένα εκατομμύριο φουλάρια το χρόνο. Oι γυναίκες τα αγοράζουν ανάλογα με το χρώμα, οι άντρες ανάλογα με το θέμα και το σχέδιο. 
  • Συνήθως κάθε μπουτίκ έχει γύρω στα 350 φουλάρια. Tα τελευταία χρόνια την περίοδο των Xριστουγέννων πουλιέται ένα φουλάρι κάθε 20 δευτερόλεπτα.
  • Για τις δύο συλλογές ο Hermès βγάζει δύο βιβλιαράκια, ένα για κάθε συλλογή, με φωτογραφίες από τα σχέδια, και πού και πού ένα άλλο βιβλιαράκι πορτοκαλί, σαν τα κουτιά, που έχει μέσα τρόπους για να δένεται το φουλάρι, ως μαντίλι, φούστα, ζώνη, μπλούζα κ.λπ.
  • Eκτός από το κλασικό φουλάρι 90x90 του 1937 που βγαίνει μέχρι σήμερα, το 1979 κυκλοφόρησε το Plissé, δηλαδή το κλασικό αλλά πλισέ, το 1985  βγήκε το μικρό Gavroche 45x45, το 1998-1999 εσάρπες 140x140 και 50x50 από κασμίρι ή μουσελίνα, το 2003 το μικρό Twilly που δένεται σαν βραχιόλι ή στο λαιμό.
  • Tα κλασικά και τα Plissé, όπως και από τις τσάντες η Kelly, είναι τα τοπ.
  • Tα πιο γνωστά φουλάρια με τις μεγαλύτερες πωλήσεις είναι το Brides de gala (1957) και το Ex-libris (1946). Το πρώτο έχει πουλήσει πάνω από 70.000 κομμάτια ενώ το δεύτερο δεν έχει σταματήσει να πουλιέται από τότε που σχεδιάστηκε.

O Ηλίας Καφούρος γεννήθηκε το 1978 στην Αθήνα. Σπούδασε ζωγραφική στην ΑΣΚΤ. Eπισκέφτηκε επανειλημμένα την Ινδία, όπου μελέτησε τη ζωγραφική σε σχέση με το διαλογισμό και ολοκλήρωσε το Master Painting Training με τη Γιαπωνέζα Meera Hashimoto. Συνέχισε την εκπαίδευσή του με υποτροφία Fulbright στο animation, στο School of Visual Arts (2013, Νέα Υόρκη). Έργα του έχουν παρουσιαστεί σε εκθέσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Η δουλειά του επιλέχθηκε να συμπεριληφθεί στην έκδοση Vitamin D2 - New Perspectives in Drawing (2013, Phaidon), μια επισκόπηση των διεθνών εξελίξεων στο σύγχρονο σχέδιο. Τον Ιούλιο του 2015 έργο του έγινε εξώφυλλο στην ATHENS VOICE. Δείτε τη δουλειά του στο www.eliaskafouros.com​

Τρίτη 29 Νοεμβρίου 2016

6η Μπιενάλε Σύγχρονης Tέχνης Θεσσαλονίκης

Ανοιxτή Πρόσκληση για συμμετοχή στην κεντρική έκθεση «Φαντασιακές Εστίες»

Προθεσμία για την υποβολή προτάσεων: 31 Ιανουαρίου 2017, 23:30

Μετά από δέκα χρόνια και πέντε επιτυχημένες Μπιενάλε, με τη συμμετοχή εκατοντάδων εικαστικών καλλιτεχνών και επιμελητών από όλο τον κόσμο, συνεργασίες με διάφορους φορείς, παρεμβάσεις στον αστικό χώρο και χιλιάδες επισκέπτες, το Κρατικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης διοργανώνει την 6η Μπιενάλε Σύγχρονης Τέχνης Θεσσαλονίκης από τον Σεπτέμβριο 2017 μέχρι τον Ιανουάριο 2018.
Υπό τον τίτλο «Φαντασιακές Εστίες», η επιμελητική ομάδα του ΚΜΣΤ αναλαμβάνει την 6η Μπιενάλε Σύγχρονης Τέχνης Θεσσαλονίκης, επιδιώκοντας να διερευνήσει πώς η ιδέα της εστίας διαμορφώνεται και μεταβάλλεται σήμερα.
Το σπίτι, ως ο κύριος τόπος όπου κάποιος αισθάνεται ασφαλής και αποδεκτός, δεν αποτελεί πλέον μια βεβαιότητα, δεδομένου ότι χιλιάδες άνθρωποι υποχρεούνται σήμερα να εγκαταλείψουν την πατρίδα τους για να βρεθούν σε έναν ασφαλέστερο τόπο. Επιπλέον, η 6η Μπιενάλε θα επιχειρήσει να ανιχνεύσει και να εντοπίσει την φαντασιακή κατασκευή και τη ρευστότητα της έννοιας του σπιτιού ως προβολή, ενσωματώνοντας τη βιωμένη εμπειρία του παρελθόντος, το τραύμα και την απώλεια, αλλά και ως μελλοντική προσδοκία. Ο εκτοπισμός, η υβριδικότητα, η ανάδυση νέων αισθήσεων οικειότητας, πρακτικές συμπερίληψης και εναλλακτικές θεωρήσεις του φύλου, των θρησκευτικών και οικογενειακών δεσμών, αποτελούν τα κυριότερα ζητήματα γύρω από τα οποία θα δομηθεί η αφήγηση της έκθεσης.
Η Μπιενάλε Σύγχρονης Τέχνης Θεσσαλονίκης συγχρηματοδοτείται από την Ελλάδα και την Ευρωπαϊκή Ένωση (Ευρωπαϊκό Ταμείο Περιφερειακής Ανάπτυξης).
Οδηγίες για την υποβολή προτάσεων
Η 6η Μπιενάλε Σύγχρονης Τέχνης Θεσσαλονίκης αποφάσισε να εντάξει στα μεθοδολογικά της εργαλεία την πρακτική της Ανοιχτής Πρόσκλησης, έτσι ώστε να ενισχύσει την επιμελητική έρευνα και τον εκδημοκρατισμό των επιλογών. Η παρούσα ανοικτή πρόσκληση έχει ως στόχο να ενθαρρύνει εικαστικούς καλλιτέχνες που εργάζονται πάνω σε ανάλογες θεματικές και με κάθε σύγχρονο μέσο (ζωγραφική, γλυπτική, χαρακτική, φωτογραφία, βίντεο, εγκατάσταση, performance, νέα μέσα), να υποβάλουν την πρότασή τους για συμμετοχή στην κεντρική έκθεση της διοργάνωσης, μέχρι τις 31 Ιανουαρίου 2017, στις 23:30.
Οι υποψήφιοι θα πρέπει να στείλουν με e-mail τις προτάσεις τους, που θα περιλαμβάνουν:
• σύντομη περιγραφή έως 200 λέξεις και πλήρη στοιχεία έργου (τίτλο, έτος παραγωγής, εκφραστικό μέσο)
• μέχρι 5 ψηφιακές φωτογραφίες, που θα παρουσιάζουν επαρκώς το έργο ή το project
• σύντομο CV (έως 200 λέξεις)
Όλο το υλικό θα πρέπει να σταλεί στα Ελληνικά ή στα Αγγλικά.
Ο κάθε υποψήφιος μπορεί να συμμετέχει μόνο με ένα έργο ή project.
Διεύθυνση e-mail για την υποβολή των προτάσεων ή/και σχετικές ερωτήσεις: opencallb6@gmail.com (δεν θα γίνουν δεκτές ερωτήσεις τηλεφωνικά).
Η επιμελητική επιτροπή θα εξετάσει τις υποβληθείσες προτάσεις, θα επιλέξει τα έργα-projects που θα παρουσιαστούν στην κεντρική έκθεση και θα ενημερώσει τους επιλεγμένους καλλιτέχνες, με e-mail έως τις 15 Μαρτίου 2017. Οι συμμετοχές που δεν ανταποκρίνονται στις προαναφερόμενες προδιαγραφές δεν θα εξεταστούν.
Το ΚΜΣΤ αναλαμβάνει την ευθύνη για την οργάνωση, την προώθηση της έκθεσης και για τη δημοσίευση του υλικού τεκμηρίωσης ενώ θα καλύψει την ασφάλιση των έργων κατά τη διάρκεια της έκθεσης, την τεκμηρίωσή τους στον κατάλογο της Μπιενάλε και την τεχνική υποστήριξη και εγκατάσταση του έργου. Τα έξοδα μεταφοράς των έργων από και προς τη Θεσσαλονίκη δεν καλύπτονται, ωστόσο η διοργάνωση προτίθεται να συνδράμει τους συμμετέχοντες καλλιτέχνες ώστε να βρουν κάθε δυνατή υποστήριξη για την κάλυψη των εξόδων μεταφοράς από άλλες πιθανές πηγές χρηματοδότησης.
Η υποβολή πρότασης πιστοποιεί την αποδοχή των παραπάνω όρων από πλευράς των καλλιτεχνών.
Η επιμελητική ομάδα της 6ης Μπιενάλε Σύγχρονης Τέχνης Θεσσαλονίκης αποτελείται από τους ιστορικούς τέχνης και τους επιμελητές του ΚΜΣΤ: Δόμνα Γούναρη, Αρετή Λεοπούλου, Θοδωρής Μάρκογλου, Γιάννης Μπόλης, Αγγελική Χαριστού, Ειρήνη Παπακωνσταντίνου, Μαρία Τσαντσάνογλου, Συραγώ Τσιάρα με τη συνεργασία των μουσειοπαιδαγωγών Εύης Παπαβέργου και Κατερίνας Παρασκευά.
Διαχειρίστρια του έργου: Αθηνά Ιωάννου
Διευθύντρια: Συραγώ Τσιάρα
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΥ
ΚΡΑΤΙΚΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΣΥΓΧΡΟΝΗΣ ΤΕΧΝΗΣ
Κολοκοτρώνη 21, Σταυρούπολη, 56430 Θεσσαλονίκη
Τ: 2310 589141 & 3, F: 2310 600123
www.greekstatemuseum.com, info@greekstatemuseum.com
Τμήμα Δημοσίων Σχέσεων & Επικοινωνίας ΚΜΣΤ
Τ: 2310 589152 / Κ 6945114343
press@greekstatemuseum.com, pr@greekstatemuseum.com, www.greekstatemuseum.com

Συνημμένα

αναδημοσίευση από http://www.greekstatemuseum.com

Παρασκευή 18 Νοεμβρίου 2016

Φτιάχνει πανέμορφα λιλιπούτεια σπίτια για τα πουλιά του κήπου της! [ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ]




H Jada Fitch είναι μια σκιτσογράφος που ζει στο Πορτλαντ των ΗΠΑ. Αγαπάει τα πουλιά και την αγαπούν κι εκείνα. Και πως θα μπορούσαν άλλωστε να μην την αγαπούν, όταν εκείνη, μιας και πιάνει το χέρι της, φτιάχνει για τους μικρούς επισκέπτες του κήπου της υπέροχα σπιτάκια που τους φιλοξενούν.
Τα χαριτωμένα σπιτάκια που κατασκευάζει από χαρτόνι έχουν διακόσμηση που πολλοί κάτοχοι πολυτελών επαύλεων θα ζήλευαν αλλά και κεράσματα για τους λιλιπούτειους φίλους της.
Δείτε μερικές από τις πιο όμορφες κατασκευές της:




αναδημοσίευση από http://tvxs.gr

Πέμπτη 17 Νοεμβρίου 2016

Ομιλία του Προέδρου των ΗΠΑ, Barack Obama, στο ΚΠΙΣΝ

ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΚΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΦΩΤΑΕΡΙΟΥ - ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗΡΙΟ

Παρατηρητήριο
Ο Πύργος του Νέου Υδαταερίου ανοίγει για πρώτη φορά τις πόρτες του στο κοινό και μας καλεί να το ανακαλύψουμε!

Το Βιομηχανικό Μουσείο Φωταερίου γιόρτασε τα 3 του χρόνια με μια νέα ξεχωριστή στάση που εμπλουτίζει τη μουσειακή εμπειρία, το Παρατηρητήριο. Ανεβαίνουμε στο ψηλότερο κτίριο της Τεχνόπολης, απολαμβάνουμε τη θέα και, με τη βοήθεια διαδραστικής οθόνης, ανακαλύπτουμε ένα μοναδικό δείγμα βιομηχανικής κληρονομιάς!

Το Νέο Υδαταέριο κατασκευάστηκε το 1952 συμπληρώνοντας την παραγωγή ενέργειας και η λειτουργία του διακόπηκε με το κλείσιμο του εργοστασίου το 1984. Το ψηλότερο σημείο του ονομάστηκε «Πύργος» λόγω του ύψους του που αγγίζει τα 30 μέτρα. Το κτίριο αποτελεί το μοναδικό παραγωγής υδαταερίου που διασώζεται στην Ευρώπη ενώ αποτελεί σπάνιο δείγμα βιομηχανικής κληρονομιάς, καθώς διαφυλάσσει το μεγαλύτερο μέρος του μηχανολογικού του εξοπλισμού.

Μέχρι σήμερα, το ισόγειο του Νέου Υδαταερίου συμμετείχε συμπληρωματικά στη μουσειακή διαδρομή φιλοξενώντας την αίθουσα προβολών, το χώρο όπου διεξάγονται τα Εκπαιδευτικά Προγράμματα του Μουσείου αλλά και το Shop, με μοναδικά αντικείμενα Ελλήνων σχεδιαστών εμπνευσμένα από το παλιό εργοστάσιο φωταερίου αλλά και το βιομηχανικό του χαρακτήρα.

Το ψηλότερο κτίριο της Τεχνόπολης άνοιξε τις πόρτες του και μας υποδέχεται. Ανεβαίνουμε στον τελευταίο όροφο και ανακαλύπτουμε μια νέα συναρπαστική οπτική γωνία της πόλης. Από την Ακρόπολη και το Λυκαβηττό μέχρι τα δυτικά προάστια και το Αιγάλεω, το Φάληρο και την Καστέλλα με θέα 360 μοιρών. Για τους πιο...περίεργους θα υπάρχουν και κυάλια!

Παράλληλα, μια διαδραστική οθόνη θα επιτρέπει στον επισκέπτη:
  • Να περιηγηθεί ψηφιακά στους χώρους του Βιομηχανικού Μουσείου Φωταερίου
  • Να ενημερωθεί για τις εκδηλώσεις της Τεχνόπολης
  • Να γνωρίσει καλύτερα τα ιστορικά τοπόσημα που βλέπει με γυμνό μάτι
  • Να ακολουθήσει τις προτεινόμενες διαδρομές από την Τεχνόπολη και το Γκάζι προς το Σύνταγμα, την Πλάκα, τον Κεραμεικό και τη βιομηχανική ζώνη της οδού Πειραιώς

Ώρες λειτουργίας Παρατηρητηρίου
Χειμερινό ωράριο (15/10-15/4)
Τρίτη-Tετάρτη | Παρασκευή-Κυριακή: 10.00-18.00
Πέμπτη: 10.00-21.00
Θερινό ωράριο (16/4-14/10)
Τρίτη-Tετάρτη | Παρασκευή-Κυριακή: 10.00-17.00
Πέμπτη: 10.00-21.00





αναδημοσίευση από http://www.technopolis-athens.com
https://vimeo.com/190550129

Made in USA

13-29 ΝΟΕ 2016
Η πρωτοπορία των Η.Π.Α. στη Στέγη. Από το Χάρλεμ στο Σηάτλ, από το straight στο queer, από τον «Άμλετ» στα Social Media. Αυτή είναι η άλλη Αμερική. Ανακαλύψτε την!

Tο Made in USA είναι ένα πολυσυλλεκτικό φεστιβάλ που αποσκοπεί να μας εισάγει στη «νέα» αμερικανική πρωτοπορία, όπως αυτή αναδύθηκε μετά τους ριζοσπαστικούς πειραματισμούς του Wooster Group στο Performing Garage, στο κέντρο του Μανχάταν, τις δεκαετίες του 1970 και 1980. Το φεστιβάλ αρθρώνεται γύρω από καλλιτέχνες που κυριαρχούν στη σύγχρονη αμερικανική σκηνή από τα τέλη της δεκαετίας του 1990 μέχρι σήμερα, με αιχμηρές σκηνικές φόρμες οι οποίες κινούνται στα όρια μεταξύ περφόρμανς, χορού, θεάτρου, κινηματογράφου και εγκατάστασης.
Το φεστιβάλ θα καταλάβει την Κεντρική και τη Μικρή Σκηνή της Στέγης, αλλά και εξωτερικούς χώρους, και θα παρουσιάσει 10 καλλιτέχνες και ομάδες με ιδιότυπο καλλιτεχνικό λεξιλόγιο: ριζοσπαστικά πειράματα με έργα ρεπερτορίου, τολμηρές εξερευνήσεις της ποπ κουλτούρας, αντισυμβατικές προσεγγίσεις των μεταμοντέρνων της Judson Church, εναλλακτικές χρήσεις των νέων τεχνολογιών, αλλά και συμμετοχικές τεχνικές που φέρνουν στη σκηνή ερμηνευτές και θεατές, είναι ορισμένες από τις κύριες θεματικές αυτής της δυναμικής πλατφόρμας.
Ταυτόχρονα, ένα συμπόσιο και ένα παράλληλο πρόγραμμα εργαστηρίων, masterclasses και συζητήσεων με τους καλλιτέχνες θα διερευνήσει τον πλουραλισμό, τις προκλήσεις,  και τις αντιφάσεις  αυτής της ανεξάρτητης πειραματικής σκηνής  σε μια ιστορική στιγμή οικονομικών, κοινωνικών και πολιτικών αναταράξεων τόσο σε αμερικανικό όσο και σε παγκόσμιο επίπεδο.

Κάτια Αρφαρά
Καλλιτεχνική Διευθύντρια Θεάτρου και Χορού της Στέγης


Σύλληψη & Καλλιτεχνική Διεύθυνση Φεστιβάλ: Κάτια Αρφαρά
Γενική Διεύθυνση Παραγωγής: Δήμητρα Δερνίκου
Γενική Τεχνική Διεύθυνση: Λευτέρης Καραμπίλας
Εκτέλεση Παραγωγής: Βασίλης Παναγιωτακόπουλος
Γενικός Συντονισμός & Οργάνωση Συμποσίου: Μαρίνα Τρουπή
Συντονισμός Εργαστηρίων και Συζητήσεων: Μυρτώ Λάβδα, Ελεάννα Σεμιτέλου
Βοηθοί Εκτέλεσης Παραγωγής: Δέσποινα Σιφνιάδου, Ειρηλένα Τσάμη

Arts&Antiques CCR: Αδιαμεσολάβητο project της ομάδας εικαστικής παρέμ...

Arts&Antiques CCR: Αδιαμεσολάβητο project της ομάδας εικαστικής παρέμ...: Τετάρτη 16 Νοεμβρίου 2016 - Η Ομάδα Εικαστικής Παρέμβασης GroupARt Studio και o επιμελητής της Αρχιτέκτονας και Εικαστικός Κωνσταντίν...

Τετάρτη 16 Νοεμβρίου 2016

Autism and human evolutionary success




A subtle change occurred in our evolutionary history 100,000 years ago which allowed people who thought and behaved differently – such as individuals with autism – to be integrated into society, academics from the University of York have concluded.
The change happened with the emergence of collaborative morality – an investment in the well-being of everyone in the group – and meant people who displayed autistic traits would not only have been accepted but possibly respected for their unique skills.
It is likely our ancestors would have had autism, with genetics suggesting the condition has a long evolutionary history.
But rather than being left behind, or at best tolerated, the research team conclude that many would have played an important role in their social group because of their unique skills and talents.
“We are arguing that diversity, variation between people, was probably more significant in human evolutionary success than the characteristics of one person, “said Penny Spikins, senior lecturer in the archaeology of human origins, at the University of York.
“It was diversity between people which led to human success and it is particularly important as it gives you different specialised roles.
“We are arguing that it is the rise of collaborative morality that led to the possibility for widening the diversity of the human personality.”
Many people with autism have exceptional memory skills, heightened perception in realms of vision, taste and smell and enhanced understanding of natural systems such as animal behaviour.
The incorporation of some of these skills into a community would play a vital role in the development of specialists, the authors of the report, which is published in Time and Mind, suggest.
A previous ethnographic study in 2005 of an elderly reindeer herder from Siberia revealed a detailed memory of the parentage, medical history and character of each one of his 2,600 animals.
His vital knowledge would have made a significant contribution to their management and survival.
The grandfather was more comfortable in the company of the reindeer than of humans, but was much respected and had a wife and son and grandchildren.
Finding tangible evidence of autism in archaeological records has always been challenging for academics.
Dr Spikins said “The archaeological record doesn’t give us a skeletal record for autism, but what it does do is give us a record for other people who have various differences and how they have been integrated.”
Other clues can be found in cave art and other artefacts.
“There has been a long-standing debate about identifying traits of autism in Upper Palaeolithic cave art.
“We can’t say some of it was drawn by someone with autism, but there are traits that are identifiable to someone who has autism. It was also roughly at that time that we see collaborative morality emerging.”
UNIVERSITY OF YORK
αναδημοσίευση από http://www.heritagedaily.com

Arts&Antiques CCR: David Hockney’s Monumental Vision

Arts&Antiques CCR: David Hockney’s Monumental Vision: Sunday, November 13, 2016 - David Hockney’s Woldgate Woods, 24, 25, and 26 October 2006, to be offered in Sotheby’s Contemporary Art Eve...


Την Παρασκευή 11 Νοεμβρίου 2016 στην υποβλητική κεντρική αίθουσα του Μικρού Χρηματιστηρίου Αθηνών παρουσιάστηκε το πρόγραμμα Crowdfunding για την ανάδειξη του αρχαίου θεάτρου της Κασσώπης.
Ο κ. Πάνος Καρβούνης, Επικεφαλής της Αντιπροσωπείας της Ευρωπαϊκής Επιτροπής στην Ελλάδα, μίλησε για τη φιλοσοφία των νέων προγραμμάτων του Ε.Σ.Π.Α., τα οποία θέτουν τα μνημεία στο κέντρο της ανάπτυξης.

Γνωρίζετε ότι τα θέατρα είναι τα μοναδικά αρχαία μνημεία που έχουν τη δυνατότητα να χρησιμοποιούνται με τον ίδιο ακριβώς τρόπο στο πέρασμα των αιώνων; Δεν είνα...ι συγκλονιστικό ότι αιώνες πριν σε αυτές τις σκηνές έπαιζαν θέατρο και εμείς ακόμη και σήμερα βλέπουμε και ξαναβλέπουμε παραστάσεις του τότε, καθήμενοι στα ίδια πέτρινα καθίσματα;
"Το Πρόγραμμα "Πολιτιστική Διαδρομή στα Αρχαία Θέατρα της Ηπείρου", στο πλαίσιο του οποίου εντάσσεται το πρόγραμμα #crowdfunding #MyKassopi αφορά το χώρο του πολιτισμού, έναν τομέα στον οποίο η Ελλάδα μπορεί και πρέπει να κάνει τη διαφορά.
Ενώνοντας 4 περιφερειακές ενότητες, 5 αρχαιολογικούς χώρους, 8 αρχαίους χώρους θέασης, 344 χιλιόμετρα διαδρομής και 2300 χρόνια ιστορίας, το έργο που ανέλαβε να εκπονήσει η Περιφέρεια Ηπείρου - Region of Epirus και οι συνεργάτες της, δημιουργεί ένα εξειδικευμένο και επώνυμο προϊόν πολιτιστικού τουρισμού ενώ παράλληλα διασώζει και δίνει ζωή σε μια μεγάλη γεωγραφική περιοχή.
Ας μην ξεχνάμε την ευρωπαϊκή διάσταση – η ευρωπαϊκή χρηματοδότηση από τα διαρθρωτικά ταμεία ΕΤΠΑ & ΕΚΤ με 80% του συνολικού προϋπολογισμού άνω των 37 εκατομμυρίων.
O Επικεφαλής της Ευρωπαϊκή Επιτροπή στην Ελλάδα κ. Πάνος Καρβούνης χαιρέτισε την εκδήλωση για το πρόγραμμα CrowdFunding του Αρχαίου Θεάτρου της Κασσώπης."

Το «Διάζωμα» και η πρόταση για ολιστική ανάπτυξη


ΝΙΚΟΣ ΒΑΤΟΠΟΥΛΟΣ
Το αρχαίο θέατρο της Κασσώπης στην Ηπειρο έχει ενταχθεί στον λαϊκό κουμπαρά για crowdfunding της πλατφόρμας act4greece της Εθνικής Τράπεζας.

                  
Εξομολογητικός, άμεσος και αισιόδοξος, ο Σταύρος Μπένος απευθύνθηκε χθες στο κοινό της Γενναδείου Βιβλιοθήκης, όπου παρουσίασε τη φιλοσοφία του «Διαζώματος», της κίνησης πολιτών που ο ίδιος δημιούργησε πριν από οκτώ χρόνια.
Είχε σημασία η χθεσινή παρουσίαση, γιατί «οκτώ χρόνια μετά», το «Διάζωμα» έχει εξελιχθεί και έχει ωριμάσει σε κάτι ευρύτερο του αρχικού στόχου για τη διάσωση και ανάδειξη των αρχαίων θεάτρων της χώρας. Χάρη στην κουλτούρα των συνεργειών, που αποτελεί βάση της φιλοσοφίας του «Διαζώματος», ο Σταύρος Μπένος εξήγησε χθες πώς ο στόχος της ολιστικής ανάπτυξης με άξονα τα μνημεία φύσης και πολιτισμού μπορεί να κινητοποιήσει την κοινωνία και την οικονομία.
Με τον στενό συνεργάτη του, αρχαιολόγο Πέτρο Θέμελη, στο ακροατήριο, και άλλα εκλεκτά μέλη της επιστημονικής, αρχαιολογικής και επιχειρηματικής κοινότητας, ο Σταύρος Μπένος μας έβαλε στο θέμα παρουσιάζοντας, με την εμπειρία τριάντα χρόνων στον δημόσιο βίο, χρόνιες πληγές του συστήματος. «Στη χώρα μας, κανείς δεν συνεργάζεται με κανέναν», είπε. «Οχι μόνο οι κρατικοί φορείς μεταξύ τους αλλά ούτε με την κοινωνία των πολιτών και την επιχειρηματικότητα. Το ελληνικό πολιτικό σύστημα ταυτίζει δύο έννοιες επάλληλες αλλά όχι ταυτόσημες. Τις υποδομές και την ανάπτυξη. Οι υποδομές είναι μια αναγκαία και χρήσιμη συνθήκη αλλά για να φθάσει αυτή να δικαιωθεί και να οδηγήσει στην ανάπτυξη έχει απόλυτη ανάγκη τους ανθρώπους, την πραγματική οικονομία».
Το παράδειγμα της Πολιτιστικής Διαδρομής της Ηπείρου, έργο του «Διαζώματος» είναι χαρακτηριστικό. Εν ολίγοις, μέσω της «Ηπειρος Α.Ε», θυγατρικής εταιρείας της Περιφέρειας Ηπείρου, δημιουργήθηκε μια νέα τουριστική ταυτότητα, ένα νέο προϊόν που πιστοποιείται με κριτήρια ποιότητας. Με άξονα τους πέντε αρχαιολογικούς χώρους της Ηπείρου (Δωδώνη, Νικόπολη, Γίτανα, Αμβρακία, Κασσώπη), η Διαδρομή εντάχθηκε στο νέο ΕΣΠΑ, που θέτει ως όρο τα βιώσιμα προγράμματα ολιστικής ανάπτυξης, ούτως ώστε να υπάρχει προοπτική και εργασία. Συνοπτικά, σε ένα βίντεο, που παρουσίασε, ο Σταύρος Μπένος έδειξε με ποιόν τρόπο προχώρησε η ιδέα της συνέργειας στην περίπτωση της Πολιτιστικής Διαδρομής της Ηπείρου.
Η θεσμική βάση είναι το Υπουργείο Πολιτισμού, οι Εφορείες Αρχαιοτήτων και η Περιφέρεια Ηπείρου. Σε επίπεδο επιστημονικής γνώσης, εμπλέκεται το Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων και τα ερευνητικά κέντρα. Σε επίπεδο χορηγίας και τεχνογνωσίας, εισέρχονται οι χορηγοί που εν προκειμένω είναι το Ιδρυμα Σταύρος Νιάρχος, η Cosmote, η Νέα Οδός και το Ιδρυμα Κανελλοπούλου. Και επιπλέον, αρωγός στην προσπάθεια είναι και η Εθνική Τράπεζα που μέσω της πλατφόρμας της act4greece έχει δεχθεί το Αρχαίο Θέατρο Κασσώπης για crowdfunding. Ολα αυτά ενεργοποιούνται και συνομιλούν με την πραγματική ζωή μέσα από την κοινωνία, δηλαδή τους επαγγελματίες στον τουρισμό και τους τοπικούς παραγωγούς. Το «σήμα ποιότητος» από την Πολιτιστική Διαδρομή Ηπείρου θα δίνεται σε όσους αντέχουν τα κριτήρια που θέτει.
Είναι ένα παράδειγμα, αλλά σπουδαίο, καθώς η Ηπειρος έχει προχωρήσει πολύ. Αλλά όπως είπε ο Σταύρος Μπένος, και μας έδειξε τον χάρτη της χώρας, όλες οι περιφέρειες πλέον έχουν μπει στον διάλογο και στη διεργασία για τα ολιστικά προγράμματα ανάπτυξης που αξιοποιούν τις ιδιωτικές χορηγίες, την τεχνογνωσία και τις προϋποθέσεις να ενταχθούν οι μελέτες στο ΕΣΠΑ και ακολούθως να προσφερθούν στο κράτος. «Εξ αρχής σταθερή ήταν η θέση μας ότι δεν διαχειριζόμαστε δημόσιο χρήμα», είπε ο Σταύρος Μπένος.
Σε ώριμη φάση είναι επίσης τα προγράμματα για τα Αρχαιολογικά Πάρκα στον Ορχομενό Βοιωτίας (μέσα από το πρόγραμμα Βιώσιμης Αστικής Ανάπλασης) και της Επιδαύρου (που αλλάζει πλήρως την εικόνα μας για τον αρχαιολογικό χώρο, ένα όραμα του αρχαιολόγου Βασίλη Λαμπρινουδάκη).
«Τα μνημεία χωρίς ανθρώπους είναι μια περίπτωση αβδηρητισμού», είπε ο Σταύρος Μπένος, υπενθυμίζοντας την κρήνη χωρίς νερό. «Τα μνημεία έχουν ανάγκη τους ανθρώπους για να βγουν από τη μοναξιά, στην οποία είναι βυθισμένα, και να συνδεθούν με την αειφορία και την βιώσιμη ανάπτυξη». Κλείνοντας, μας έδωσε την ωραία είδηση για την εφαρμογή από το 2017 ενός προγράμματος πλοήγησης (μέσω κινητών και τάμπλετ) σε όλα τα μνημεία που γειτνιάζουν με τους νέους αυτοκινητοδρόμους «Το κινητό θα χτυπάει και θα σε ξεναγεί», είπε ο Σταύρος Μπένος για να μας δείξει ότι μόνο «οι συνέργειες» μπορούν να μας οδηγήσουν κάπου.
αναδημοσίευση από http://www.kathimerini.gr/

Κυριακή 13 Νοεμβρίου 2016

Αδεια κτίρια ξαναζούν με ενέσεις πολιτισμού


ΣΑΚΗΣ ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ
Αποψη της εισόδου ιδιωτικής κατοικίας στην Κηφισιά που διατίθεται μέσω του «Non Spaces» για πολιτιστικές και άλλες χρήσεις.
                  
«Εξοδος προς Ερμού» αναγράφεται στην πινακίδα πάνω από την είσοδο ενός φαινομενικά αδιάφορου, άδειου, εμπορικού καταστήματος στη στοά Ζερμπίνι. Ενα σταντ υποδοχής μπροστά στην είσοδο και το γνωστό «Ρ» του πάρκινγκ σε άσπρη - μπλε διχρωμία, που καλύπτει ένα ολόκληρο παράθυρο, είναι τα δύο στοιχεία που ξεχωρίζουν στα περίπου 150 τ.μ. του δίπατου χώρου. Απέναντι, ένα κλειδαράδικο, ένα κατάστημα με ποδήλατα BMX και παραδίπλα βαπτιστικά, μπομπονιέρες και ασημικά δημιουργούν μια καθημερινή κίνηση στο ισόγειο του κτιριακού συγκροτήματος που σχεδίασε ο αρχιτέκτονας Εμμανουήλ Βουρέκας και μια ενδιαφέρουσα εικόνα την οποία αποτυπώνουν ενίοτε φωτογράφοι οι οποίοι έλκονται –και ελκύουν και την περιέργεια των γύρω, όπως μας λένε– από τον μεγάλο πολυγωνικό φωταγωγό στο κέντρο της στοάς που είναι και η μοναδική πηγή φυσικού φωτός.

Αυτό τον αθέατο χώρο με το μεγάλο «Ρ» στο τζάμι στην καρδιά της Αθήνας επέλεξαν οι ανεξάρτητοι επιμελητές Σεβρίν Ντουνσέρ και Ολυμπία Τζώρτζη μέσω της νέας διαδικτυακής πλατφόρμας «Non Spaces», η οποία αναδεικνύει και διαχειρίζεται περισσότερους από 30 χώρους με ιδιαίτερα αρχιτεκτονικά χαρακτηριστικά, που συνήθως στέκουν άδειοι ή εγκαταλελειμμένοι λόγω της κρίσης, για να διοργανώσουν την ομαδική έκθεση ζωγραφικής «Οδηγίες Ευτυχίας» με την υποστήριξη της αυστριακής καγκελαρίας τον ερχόμενο Δεκέμβριο.


«Η πλατφόρμα απευθύνεται σε ξένους και Ελληνες καλλιτέχνες, curators, brands και οργανισμούς, που ψάχνουν ιδιαίτερους χώρους για μικρό χρονικό διάστημα και με ειδικές προδιαγραφές», λέει στην «Κ» η ιδρύτρια του «Non Spaces» Μαρίνα Νικολετοπούλου.

Ειδικά ξένοι ανεξάρτητοι καλλιτέχνες, επισημαίνει, που θέλουν να διοργανώσουν μια εκδήλωση στην Αθήνα από μία ημέρα έως έξι μήνες, τους είναι αρκετά δύσκολο να αντιμετωπίσουν τα πρακτικά προβλήματα που συνοδεύουν μια τέτοια απόφαση, όπως την εύρεση κατάλληλου χώρου, την ενοικίαση και ασφάλισή του, τον καθαρισμό, τη φύλαξη, πρόσθετο εξοπλισμό κ.λπ.

Πρόσφατα σε έναν τέτοιο χώρο, εμβαδού 560 τ.μ., διοργανώθηκε εκδήλωση για τα 40 χρόνια του οίκου μόδας υψηλής ραπτικής «Loukia», ενώ φωτογράφοι, όπως η Μαργαρίτα Μυρογιάννη που ερευνά τις ορθομαρμαρώσεις των αθηναϊκών πολυκατοικιών της Κυψέλης και του Φαλήρου, και ο Δημήτρης Κλεάνθης, ο οποίος ετοιμάζει ένα νέο πρότζεκτ για τις πυκνοκατοικημένες πολιτιστικά ανερχόμενες περιοχές της Αθήνας, συνέδεσαν τα έργα τους με κτίρια και περιοχές όπου δραστηριοποιείται το «Non Spaces».

H πόλη και οι πολιτιστικές δυναμικές της, η βιωσιμότητα αξιόλογων κτιρίων είτε αυτά είναι διατηρητέα ή μη και ο εμπλουτισμός των χρήσεων σε υφιστάμενους πολιτιστικούς χώρους είναι στο επίκεντρο του «Non Spaces», όπως μας εξηγεί η κ. Νικολετοπούλου καθώς κατεβαίνουμε στην ανακαινισμένη στοά Κοραή. Εκεί η πλατφόρμα «Non Spaces» συνεργάζεται με τον πολυχώρο «Underground» του Κώστα Αρζόγλου σε έναν χώρο ιστορικής μνήμης με πολλές δυνατότητες εναλλακτικών χρήσεων.

Ο χώρος είναι ευέλικτος, καθώς όλες οι παραστάσεις και τα δρώμενα εκτυλίσσονται στον κεντρικό διάδρομο της ιστορικής στοάς, αλλά επίσης μέσα και έξω από τα καταστήματα που, αν και διατηρούν τις πρώτες τους μαρκίζες, όπως «Ενοικιάζονται Γραφομηχαναί» και «Χοροδιδασκαλείον», δεν λειτούργησαν ποτέ ως εμπορικά. «Εγώ βλέπω δύο δυνατότητες για την αξιοποίηση του χώρου, η μία είναι καθαρά πολιτιστική, με την ένταξη νέων χρήσεων και ιδεών, και η άλλη οικονομική, δηλαδή να υπάρχει μια ροή εσόδων για να μπορεί να συντηρείται, να διαφημίζεται και να κάνει κι άλλες εκδηλώσεις», σημειώνει η κ. Νικολετοπούλου.

Αν και στην αρχή η αντιμετώπιση των ιδιοκτητών ακινήτων, είτε αυτοί ήταν ιδιώτες είτε οργανισμοί, ήταν κάπως αμήχανη, οι επιφυλάξεις τους υποχώρησαν μόλις έγινε αντιληπτό ότι το μοντέλο αξιοποίησης που προτείνει η κ. Νικολετοπούλου είναι και ένας τρόπος να καταστούν τα άδεια και εγκαταλελειμμένα κτίριά τους βιώσιμα.

Παλαιά νεοκλασικά, βιομηχανικοί χώροι, κλειστά κλαμπ του ’80 ή το πρώτο σχολείο των Αθηνών στην οδό Πατησίων αποκτούν νέες προοπτικές επιβίωσης. «Πολλές φορές οι θεσμοί υπάρχουν, είναι εκεί και κάνουν τη δουλειά τους, αλλά κανείς δεν έχει τον χρόνο να σηκώνει το τηλέφωνο, να επικοινωνεί με πελάτες ή να κάνει πρότζεκτ μάνατζμεντ και viewings. Εμείς καλύπτουμε αυτό το κενό για να προτείνουμε νέες χρήσεις και πολιτιστικά δρώμενα στους χώρους», καταλήγει.
αναδημοσιευση από http://www.kathimerini.gr

tovima.gr - Η Ελευσίνα πολιτιστική πρωτεύουσα της Ευρώπης για το 2021

tovima.gr - Η Ελευσίνα πολιτιστική πρωτεύουσα της Ευρώπης για το 2021: Η Ελευσίνα θα είναι η πολιτιστική πρωτεύουσα της Ευρώπης 2021 μαζί με τη Νόβισαντ της Σερβίας και την Τιμιοσοάρα της Ρουμανίας. Η ανακοίνωση έγινε το...

The many avenues of abstract painting

Venice,  Italy   

Peggy Guggenheim Collection
by Pac Pobric  | 

Tancredi Parmeggiani, Primavera (Springtime) (1951, dated 1952) (Courtesy Museum of Modern Art, New York)

At the Peggy Guggenheim Collection in Venice, Luca Massimo Barbero has organised a career survey of the Italian painter Tancredi Parmeggiani (My Weapon Against the Atom Bomb is a Blade of Grass, 12 November-13 March 2017). The show looks at the artist’s short career (he died aged 37 in 1964) through 90 works, including one from the Brooklyn Museum that is being shown in Venice for the first time since Peggy Guggenheim donated it to the US institution. Although Tancredi (as he was known) was an abstract painter, Barbero stresses his naturalist inclinations. He “spent his whole career working to develop an atmosphere”, Barbero says. “And if you go and look at some fields and gardens, you’ll see what he was looking for.”
Art Informel, the movement with which Tancredi is sometimes associated, had a lasting impact on mid-century Japanese artists. In 1956, a group of Informel works from the collection of the French curator Michel Tapié were brought to Japan, galvanising the Gutai group, which was led by Jiro Yoshihara. At the Palais de Beaux-Arts in Brussels, the exhibition A Feverish Era in Japanese Art (until 22 January 2017) looks at the development of expressionist abstraction in the country in the 1950s and 1960s through 58 works by artists like Yoshihara and Osamu Suzuki. While Yoshihara is often associated with American Abstract Expressionism, the show’s curator, Shoichi Hirai, says that “though Gutai members had sent [Jackson] Pollock their own magazines, there was no actual two-way exchange”.

At the contemporary end of the history of abstraction is the work of the British painter Cecily Brown, whose drawings are the subject of a show titled Rehearsal at the Drawing Center in New York (until 18 December). The curator of the exhibition, Claire Gilman, points out that while Brown’s abstract painting “fits within the tradition of mid-20th-century American gestural abstraction”, her drawings reference everything from “art historical master works by Degas, Bosch, Bruegel and Hogarth, to pop culture images such as the album cover for Jimi Hendrix’s [Electric] Ladyland.” The show of around 80 works is the first to focus on Brown’s drawings and speaks to the complex inheritance of abstract painting.
Venue details
Peggy Guggenheim Collection
Palazzo Venier dei Leoni
Dorsoduro, 701
Venice
Italy
www.guggenheim-venice.it
Map Data
Map data ©2016 Google
αναδημοσίευση από http://theartnewspaper.com

The Goldfinch makes a solo flight to Scotland

Edinburgh,  United Kingdom   

Scottish National Gallery
by José da Silva       

Carel Fabritius, The Goldfinch (1654), which drew record crowds at New York’s Frick Collection in 2013
Carel Fabritius, The Goldfinch (1654), which drew record crowds at New York’s Frick Collection in 2013
Carel Fabritius’s painting The Goldfinch (1654) is leaving the Mauritshuis in The Hague for the Scottish National Gallery (4 November-18 December) on a “brief winter migratory”, says the Scottish museum’s senior curator of northern European art, Tico Seifert. On the back of the Scottish gallery lending Titian’s Venus Anadyomene (around 1520) in 2014, the Mauritshuis was very open to lending a one-off painting in return, Seifert says. “As a picture focusing on one bird entirely, without any sort of context—and a live bird, not a game piece—it is unique in its time,” Seifert says. The small canvas, measuring 33.5cm by 22.8cm, is perhaps best known to a wider audience as the cover of the 2013 novel of the same name by Donna Tartt. The Pulitzer-winning bestseller was partly responsible for record exhibition attendance at the Frick Collection in New York in 2013: the picture was a key exhibit in its show of masterpieces from the Mauritshuis.
Venue details
Scottish National Gallery
The Mound, Belford Road
Edinburgh
EH2 2EL
United Kingdom

+44 (0)131 624 6200, +44 (0)131 623 7126

www.nationalgalleries.org
Map Data
Map data ©2016 Google
Map DataMap data ©2016 Google
Map data ©2016 Google
αναδημοσίευση από http://theartnewspaper.com

Μάγια Πικάσο / Πέθανε η κόρη του σπουδαίου ζωγράφου

  Η μεγαλύτερη κόρη του Πικάσο, πρωτοστάτησε σε πολλές σημαντικές δωρεές της κληρονομιάς του στο γαλλικό κράτος Η κόρη του Πάμπλο Πικάσο και...