ΧΡΟΝΟΛΟΓΙΟ ΤΟΥ ΟΧΥΡΟΥ ΤΗΣ ΠΕΡΔΙΚΑΣ - ΑΝΑΦΟΡΕΣ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΩΝ ΚΑΙ ΙΣΤΟΡΙΚΩΝ

Από το Γιώργο Καρύδη

Σε αυτό το άρθρο γίνεται μία σύντομη παρουσίαση των στοιχείων που προέκυψαν από την έρευνα του Γιώργου Καρύδη στην υπάρχουσα βιβλιογραφία για το νότιο ακρωτήριο της Πέρδικας (νότιο οχυρό). Η παράθεση γίνεται κατά χρονολογική σειρά.

1) Αναφορά Α. ΚΕΡΑΜΟΠΟΥΛΟΥ, Β. Μυκηναϊκοί τάφοι εν Αιγίνη και εν Θήβαις εις Α.Ε. (1910) σ.178-207 πιν 4-6 

Μυκηναϊκό νεκροταφείο ανασκάφηκε στην Πέρδικα.

2) Αναφορά Harland (απόσπασμα). 

Κοντά στο νότιο ακρωτήριο υπήρχε στα χρόνια του εκκλησάκι του Σωτήρος (Άγιος Σωτήρας) και καλό πηγάδι, και κάπου 100 μέτρα ανατολικά, βρήκε όστρακα και απολεπίσματα οψιανού.

                          εικ.1  Όστρακα από το χώρο του οχυρού

3) Gabriel Velter. Από το βιβλίο του "Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΚΑΤΑ ΠΕΡΙΟΧΑΣ" σελ.47. Ανευρεθέντες δύο τάφοι από την Νεομυκηναική εποχή (1400-1250) κατά την ανέγερση του Φρουρίου της Πέρδικας το 1938, ανήκουν εις συνοικισμό μη διακριβωθείσης εισέτι θέσεως.

 (Τα ευρήματα μεταφέρθηκαν στο Μουσείο Αίγινας).

4) Απόσπασμα από το διδακτορικό του  Ν.ΦΑΡΑΚΛΑ  1981 "Η ανθρώπινη κατοίκηση στην Αρχαία Αίγινα".

Αναφέρει ότι στο νότιο ακρωτήριο της Πέρδικας πριν τον τελευταίο πόλεμο έγιναν οχυρωματικά έργα που άλλαξαν την μορφή του χώρου. Με τις εργασίες καταστράφηκαν και δύο θαλαμοειδείς Μυκηναϊκοί τάφοι. Όλες οι ενδείξεις υπήρχαν ότι κάπου εκεί έπρεπε να είναι ένας οικισμός τουλάχιστον υστεροελλαδικών χρόνων. Πραγματικά, παρά τις εκτεταμένες αλλαγές του χώρου φαίνεται ότι μπορούμε να εντοπίσουμε τον οικισμό στο άκρο του νότιου ακρωτηρίου που διατηρεί ακόμα την φυσική του οχυρότητα προς νότια και δυτικά. Σε έκταση με διάμετρο περίπου 150 μέτρα βρήκα όστρακα πρωτοελλαδικά, μεσοελλαδικά και υστεροελλαδικά και σε μεγαλύτερη έκταση όστρακα αρχαϊκά, κλασικά και μάλλον Ελληνιστικά. Παρατήρησα επίσης ίχνη που δηλώνουν ίσως ότι υπήρχαν λακκοειδής τάφοι. Ίσως εδώ βρισκόταν το οικιστικό κέντρο που ευνοήθηκε από την ύπαρξη της κλειστής τότε από βόρεια, ανατολικά και δυτικά θαλάσσης.

                             εικ.2   Κατάλοιπα αρχαίου τείχους 

5) Προφορική αναφορά της ιστορικού Γ.ΚΟΥΛΙΚΟΥΡΔΗ:"1822 - Μετά τη νίκη κατά των Τούρκων στη θέση Δερβενάκια και Άγιο Σώστη, τα Περδικιώτικα σώματα με οπλαρχηγό τον Κυρ.Μούρτζη φέρνουν την λατρεία του Αγίου Σώστη στην Πέρδικα και έτσι γίνεται σε αυτήν την θέση η πρώτη εκκλησία

1904 - Ανακτίζεται το εξωκλήσι του Αγίου Σώστη και τα κελιά".
---------------------------------------------------------------------------------

1936-1937 - Απαλλοτρίωση των κτημάτων του νότιου ακρωτηρίου.

1938 - Ανέγερση του φρουρίου της Πέρδικας από τον Ι.ΜΕΤΑΞΑ.

1941 - Επέκταση του φρουρίου από τους Γερμανούς.

1942 - Καταστρέφεται από τους Γερμανούς η εκκλησία του Αγίου Σώστη, τα κελιά, η Αγία Παρασκευή, η Αγία Μαρίνα και το χωριό (Κουκοχώρι ή Κουφοχώρι). Τα θεμέλια τους σώζονται ως σήμερα.

   εικ.3 H παλιά εκκλησία του Αγίου Σώστη στα οχυρά

1944 - Τέλος Κατοχής

1948-1962 - Στεγάζεται το πρώτο δημοτικό σχολείο της Πέρδικας στο κτήριο του γερμανικού κιλικείου. (Την δαπάνη για τη συντήρηση των παραθύρων ανέλαβε ο τότε βουλευτής Σφαέλος χαρίζοντας και στους μαθητές παπούτσια).

  εικ.4 Το γερμανικό κυλικείο 

1962-1996 - Το οχυρό τόπος εκδρομών σχολείων και κατοίκων του νησιού 

1996- 2011 - Κάποια κτίσματα του οχυρού χρησιμοποιούνται ως κατοικίες απόρων.

Γ. Καρύδης 

Βεβηλώνοντας το σπίτι του Ροδάκη στην Αίγινα

to_spiti_toy_rodaki.jpg

ΤΑΣΗΣ ΠΑΠΑΪΩΑΝΝΟΥ

 

Συντάκτης: 

Τάσης Παπαϊωάννου*

Αναδημοσίευση απο την Εφημερίδα των Συντακτών http://www.efsyn.gr

Η ιστορία του σπιτιού του Ροδάκη στην Αίγινα μοιάζει τελικά με μυθιστόρημα. Χτίστηκε από τον ίδιο το 1884 σε μια όμορφη πλαγιά του Μεσαγρού. Ο πρώτος που το πρόσεξε ήταν ο σπουδαίος Γερμανός αρχαιολόγος Adolf Furtwangler, ανασκαφέας του ναού της Αφαίας.

Μετά, ο Δημήτρης Πικιώνης το μελέτησε και το αποτύπωσε, ενώ αργότερα οι δύο φίλοι, Τζούλιο Καΐμη και Klaus Vrieslander, το έκαναν ευρύτερα γνωστό με την έκδοση του βιβλίου τους το 1934. Ενα σπίτι που έκτοτε ύμνησαν ποιητές, αρχιτέκτονες, καλλιτέχνες.

Γιατί δεν είναι μόνο ο τρόπος που είναι σοφά χτισμένο, η αρμονική σχέση του με το φυσικό τοπίο ή τα μοναδικά γλυπτά που το συντρόφευαν, αλλά αυτό το βαθύτερο και ουσιώδες που εκφράζει και συμβολίζει. Ενα σπουδαίο δίδαγμα για κάθε αρχιτέκτονα, ιδίως στις μέρες μας.

Από τότε μέχρι και σήμερα, η μοίρα αυτού του υπέροχου παραδοσιακού κτίσματος έμελλε να ακολουθεί την ιστορία της νεότερης Ελλάδας. Πάνω στις πέτρες που με τόση φροντίδα και αγάπη σμίλευε και άρμοζε ο Ροδάκης, σήμερα θαρρείς πως αποτυπώνονται όλα τα δεινά που μας στοιχειώνουν ως κοινωνία.

Η αδιαφορία, η εγκατάλειψη, η ασύγγνωστη άγνοιά μας. Τι κι αν κρίθηκε διατηρητέο, τι κι αν κάποιοι Αιγινήτες χρόνια τώρα εκλιπαρούν για τη σωτηρία του. Ακολουθεί κι αυτό το τραγικό τέλος που επιφυλάξαμε σε τόσα άλλα μνημεία στον τόπο μας.

Δεκαετίες τώρα ρήμαζε, παρατημένο και απροστάτευτο στα στοιχειά της φύσης, όπως έγραφε χαρακτηριστικά ο Σεφέρης, ήδη από το 1956. Η ίδια η Φύση το διεκδικούσε πάλι πίσω, μιας και εμείς σταθήκαμε ανίκανοι να το διαφυλάξουμε και να το αναδείξουμε, ως είχαμε ιερή υποχρέωση.

Και σαν να μην έφτανε αυτό, πριν λίγους μήνες φτάσαμε στη βεβήλωση και στον εκχυδαϊσμό. Ρίξαμε πάνω του, στα μουλωχτά, νύχτα, σαν σε αυθαίρετο, μια άθλια μπετονένια πλάκα με απερίγραπτα «skylights», σαν την οριστική του ταφόπλακα! Και λέω «ρίξαμε», γιατί όλοι μας είμαστε κατά κάποιο τρόπο συνυπεύθυνοι στο έγκλημα.

Βλέπετε, πρώτα αφαιρέθηκαν οι δύο σκυθρωποί μυστακοφόροι, οι φύλακες άγγελοι του σπιτιού στα δύο ακροδώματα που με βλέμμα αυστηρό, χρόνια τώρα, επόπτευαν την περιοχή και έτσι βρήκαν την ευκαιρία οι αδίστακτοι «συντηρητές» του, ανενόχλητοι πια να το κακοποιήσουν.

Μια καταστροφή ασυγχώρητη που φανερώνει όχι μόνον πλήρη άγνοια, αλλά και υπέρμετρη αλαζονεία και κομπασμό. Μια αλαζονεία χαρακτηριστική της εποχής μας, όπου νομίζουμε πως τάχατες έχουμε το δικαίωμα να μεταχειριζόμαστε κατά το δοκούν ό,τι μας έχει παραδοθεί από τις προηγούμενες γενιές. Τι κομπορρημοσύνη πρέπει να 'χει κάποιος ώστε να βανδαλίζει μ' αυτόν τον χοντροκομμένο τρόπο αυτό το μοναδικό αρχιτεκτόνημα, σαν να πρόκειται για ένα οποιοδήποτε αυθαίρετο.

Σεβασμός της παράδοσης, της ενεργού παράδοσης, προϋποθέτει πριν απ' όλα κατανόηση και γνώση. Επίγνωση, μ' άλλα λόγια, της ανεκτίμητης αξίας αυτού που μας έχει παραδοθεί. Και η αξία αυτή -ευτυχώς- δεν αποτιμάται σε χρήμα, σε κάτι υλικό και εφήμερο, αλλά τουναντίον σε κάτι άυλο και πιθανόν αιώνιο.

Γιατί όπως αναφέρει ο Μπόρχες: «...είμαστε φτιαγμένοι για την τέχνη, είμαστε φτιαγμένοι για τη μνήμη, για την ποίηση, αλλά μπορεί και να 'μαστε φτιαγμένοι για τη λήθη. Κι ωστόσο, κάτι μένει πάντα, κι αυτό το κάτι είναι η Ιστορία ή η Ποίηση, που δεν διαφέρουν βασικά».

Τι να την κάνουμε τη διατήρηση ενός παραδοσιακού κτίσματος αν δεν έχουμε συνειδητοποιήσει τους λόγους για τους οποίους είναι επιβεβλημένη η διατήρηση αυτή; Πώς να εξηγήσει το ταπεινό και σπουδαίο κτίσμα του Μεσαγρού, σε ανίδεους και ανιστόρητους, ότι αυτό που στοχαστικά μας σιγοψιθυρίζει, σαν απόηχο μιας άλλης Ελλάδας, είναι κυρίως το μέτρο;

Αυτή την έννοια που γεννήθηκε σε τούτο τον τόπο πριν από χιλιετίες και φτεροκοπά ακόμη ανάμεσα σε βράχια, λιόδεντρα και σκληροτράχηλους θάμνους. Το μέτρο που το χάσαμε σε κάθε έκφανση της σύγχρονης ζωής μας.

Τα υπέροχα ανθρωπογενή τοπία που μας κληροδοτήθηκαν είμαστε ανίκανοι, κατά πώς φαίνεται, να τα προστατεύσουμε. Η θεώρηση πλέον του τόπου ως εικόνας προς κατανάλωση έχει προ πολλού κατισχύσει.

Συζητάμε ολημερίς για το οικονομικό χρέος, αλλά φαίνεται πως έχουμε λησμονήσει για τα καλά ένα άλλο ΧΡΕΟΣ, πιο σημαντικό, πιο ουσιώδες και πιο καίριο. Το χρέος μας απέναντι στην ιστορική μνήμη τούτης της χώρας ή ό,τι έχει απομείνει απ' αυτήν. Ολα πια μετριούνται με τη χρηματική τους αξία.

Εκποιήσαμε και συνεχίζουμε να εκποιούμε ανερυθρίαστα ό,τι πιο σημαντικό είχαμε, αυτό που ως κόρη οφθαλμού έπρεπε πάση θυσία να διαφυλάξουμε. Τον πολιτισμό μας!

Απολέσαμε την αυτογνωσία μας. Αλήθεια την είχαμε ποτέ; Είμαστε κάτι άλλο, ρευστό, απροσδιόριστο, χωρίς ραχοκοκαλιά. Κάποιος φαίνεται μας την τσάκισε για τα καλά στο παρελθόν. Κι από κοντά και η αρχιτεκτονική μας. Τι να μας πει το ερείπιο του Ροδάκη στην Αίγινα;

Τι να διηγηθούν τα απομεινάρια των πέτρινων προαιώνιων τοίχων σε ώτα μη ακουόντων; Εμείς συνεχίζουμε να χτίζουμε φτηνές απομιμήσεις ξένων προτύπων. Μια αρχιτεκτονική α-σχημη και ασπόνδυλη. Μια φούσκα, ένα Τίποτα!

*Αρχιτέκτων-Καθηγητής Σχολής Αρχιτεκτόνων ΕΜΠ

Communicating the Museum 2017: “The Power of Education” | France

Venue: Several locatins, Paris, France

Date: June 19, 2017 - June 22, 2017

Website: http://www.agendacom.com/communicating-the-museum-2017-paris/

Location: View location map

Comments: Leave a Comment FRANCE Conference, Education

• Email
• Print

The 2017 edition of the Communicating the Museum conference, entitled “The Power of Education”, will be held in Paris, France, on 19-22 June. Over four days, 300 museum professionals will debate the changing role of education today, discussing new ideas and forging new partnerships.

The conference aims to help participants to navigate the changing powers of education: as part of their communications strategy, as a catalyst for fundraising, or as a fundamental part of their museum’s social mission. Experts from across the museum sector and the worlds of science, academia and business will gather to share their knowledge and experience. Together, they will discuss the many forms that education now takes: from audio guides to community outreach, digital debates or special exhibitions.

Key questions addressed in the conference will include the following:

• What is the role of museums in today’s political and social issues?
• How to address the needs of your community?
• How do you get educators, curators and communicants to work together?
• How can museums learn from their public?
• How can museum transform the field through learning, community building, and innovative practice?

The programme of the event includes a wide range of keynote addresses, workshops, masterclasses and case studies, as well as events held in several of Paris’ major museums and galleries, including Museée du Louvre, Grand Palais, Palais de Tokyo.

The conference in Paris marks the 18th edition of Communicating the Museum, which returns to the city where the event was held for the first time, in 2000. Since then, successive editions have been held in 14 different cities, including New York, Sydney, Stockholm, Venice and Istanbul.

Communicating the Museum 2017 is organised by communications agency Agenda, in partnership with Musée du Louvre, Reunión dels musées nationaux – Grand Palais, and Monnaie de Paris. Other conference partners include the International Council of Museums (ICOM) and the Network of European Museum Organisations (NEMO).

For additional information and registration, please visit http://www.agendacom.com/communicating-the-museum-2017-paris/

πηγή http://asemus.museum

Ελβετία: Αριστουργήματα της Συλλογής Μπίρλε στο Ίδρυμα Ερμιτάζ

Πηγή: Wikimedia Commons/ΦΩΤΟ ΑΡΧΕΙΟΥ

Το Ίδρυμα Ερμιτάζ στη Λωζάνη εγκαινιάζει έκθεση με τα εξαιρετικά έργα της Συλλογής Μπίρλε και θα διαρκέσει έως και τις 29 Οκτωβρίου. Στην παρουσίαση συμπεριλαμβάνονται έργα ιμπρεσιονιστών και μεταϊμπρεσιονιστών ζωγράφων και αριστουργήματα του 19ου και 20ου αιώνα όπως το «Λιβάδι με παπαρούνες» (Μονέ), «Το αγόρι με το κόκκινο γιλέκο» (Σεζάν) και «Ο σπορέας, ηλιοβασίλεμα» (Βαν Γκογκ).

Ο έμπορος όπλων της Ζυρίχης Εμίλ Μπίρλε (1890-1956) αγαπούσε κυρίως τους γάλλους ιμπρεσιονιστές: 54 πίνακες ζωγραφικής από τη συλλογή του που υπογράφονται από τους Ρενουάρ, Ντεγκά, Σεζάν, Μονέ, Πισαρό, Σισλέ και Βαν Γκογκ, κοσμούν το Ίδρυμα Ερμιτάζ, όπως αναφέρεται στο ΑΠΕ-ΜΠΕ.

Ωστόσο, επειδή η προέλευση ορισμένων από τα έργα που εκτίθενται για πρώτη φορά στην ελβετική πόλη αποτελεί θέμα αντιπαράθεσης στην Ελβετία, το Ερμιτάζ αφιερώνει μια ολόκληρη αίθουσα σε αρχειακά έγγραφα και στα αποτελέσματα ενδελεχούς έρευνας που διεξάγει τα τελευταία 12 και πλέον χρόνια το 'Ιδρυμα Μπίρλε, επιτρέποντας στο κοινό να καταλάβει καλύτερα την προέλευση των έργων και την ιστορική διαδρομή, περίπλοκη μερικές φορές, ορισμένων αριστουργημάτων της Συλλογής Μπίρλε, κυρίως αυτών που αποκαλύφθηκε ότι είχαν λεηλατηθεί.

"Δεν πρέπει να τιμωρούμε τα έργα λόγω του παρελθόντος τους, ένα μουσείο δεν είναι δικαστήριο αλλά χώρος μνήμης", εκτιμά η Σιλβί Βίρμαν, διευθύντρια του Ιδρύματος Ερμιτάζ. Ο ρόλος μας ως ιδρύματος είναι επίσης διδακτικός, θέλουμε να ευαισθητοποιήσουμε την κοινή γνώμη για τα έργα τέχνης που λεηλατούνται, να την καταστήσουμε πιο προσεκτική στη μερικές φορές περίπλοκη διαδρομή ορισμένων έργων τέχνης", αναφέρει στις στήλες της εφημερίδας Le Temps.

Ο Εμίλ Μπίρλε αγόραζε μανιωδώς έργα τέχνης, όπως δείχνει ο κατάλογος της έκθεσης που εκδίδει για πρώτη φορά έναν πίνακα με τα 633 έργα που περιήλθαν στην κατοχή του βιομήχανου κατά τη διάρκεια της ζωής του καθώς και τα ονόματα των πωλητών κα τις τιμές πώλησης.

Το μεγαλύτερο μέρος της συλλογής αγοράστηκε μετά τον πόλεμο, μεταξύ 1951 και 1956.

Σήμερα, πρόεδρος του Ιδρύματος Μπίρλε είναι ο Κρίστιαν Μπίρλε, εγγονός του συλλέκτη.

Μέχρι το 2015, η Συλλογή Μπίρλε εκτίθετο σε μουσείο της οικογένειας στη Ζυρίχη. Στο μουσείο, που βρίσκεται εντός της πρώην κατοικίας Μπίρλε, είχε γίνει διάρρηξη το 2010. Ένοπλοι άνδρες έκλεψαν τέσσερα αριστουργήματα, μεταξύ τους "Το αγόρι με το κόκκινο γιλέκο" του Σεζάν. Οι πίνακες βρέθηκαν στη συνέχεια.

Μετά τη Λωζάνη, η Συλλογή Μπίρλε θα ταξιδέψει στην Ιαπωνία, πριν εγκατασταθεί έως το 2020 στη νέα πτέρυγα του μεγάλου μουσείου Kunsthaus της Ζυρίχης.

αναδημοσίευση από http://www.cnn.gr

Pink Floyd Adapts George Orwell’s Animal Farminto Their 1977 Concept Album, Animals (a Critique of Late Capitalism, Not Stalin)

Pink Floyd will always be known for their massively successful concept albums, and David Gilmour and Roger Waters’ tense, and personally explosive, dynamic on albums like Dark Side of the Moon seems reminiscent of another masterful songwriting duo known for rock high concepts. Indeed, “there would have been no Dark Side of the Moon, and no dragons-and-warlocks-themed prog-rock epics,” writes Jody Rosen at Slate, “had the Beatles not decided to don epaulets for their lark of an album cover and impersonate a vaudeville band.”

But where The Beatles’ loose conceptual masterpieces had their stormy and sad moments, they generally kept things chipper on albums like Sgt. Pepper’s. Pink Floyd seemed determined to do precisely the opposite, setting a template for entire genres of metal to follow. 1977’s Animals especially reminds me of nothing so much as an album by Megadeth or Mastodon. Musical and thematic similarities abound: epic, booming, doomy songs with lyrics completely uninterested in charming their listeners. “Sheep,” for example, contains a modified version of the 23rd Psalm: “The Lord is my shepherd. He maketh me to hang on hooks in high places and coverteth me to lamb cutlets.”

As the brutish title alerts us, Animals is an adaptation of George’s Orwell’s Animal Farm (and the origin of Pink Floyd’s giant inflatable pig). The schematic allegory of Orwell’s book lends a high degree of coherence to Waters’ extended songs—only five in total. But he supplies his own characteristic bile (he famously spit on a fan during one tour, an incident that inspired The Wall). It couldn’t be more appropriate. Where Orwell’s novel is a transparent attack on Stalinism, Waters adapts his critique to “the economic and ideological systems within late-twentieth century liberal democracies.” So argues Phil Rose in an in-depth study of Waters’ lyrical ideas. The album’s “primary concern… is to reveal the effects that technocratic capitalist relations have on the nature of human beings and the evident divisions that undemocratic structures of power create among us as individuals.”

Orwell showed the effects of “undemocratic structures” by reducing individuals to animal types, and so does Waters, simplifying the classes further into three (and leaving out humans altogether): the ruling pigs, praetorian and aspiring capitalist dogs, and the sheep, the mindless masses. The opener, “Pigs on the Wing (Part One)” (top), an urgent acoustic strummer that gets picked up at the end of the album in a strangely upbeat reprise, sets a dystopian tone with images that may now seem old hat (bear in mind Animals debuted five years before Blade Runner).

If you didn’t care what happened to me,
And I didn’t care for you,
We would zig zag our way through the boredom and pain
Occasionally glancing up through the rain.
Wondering which of the buggers to blame
And watching for pigs on the wing.

Most of the songs began their lives as a rough collection that came together after Dark Side of the Moon and Wish You Were Here. Waters insisted on the literary conceit, against Gilmour’s objections, but the themes had already been very much on his mind. “Dogs,” above, was once a sardonic rant called “You’ve Gotta Be Crazy,” and one of its bleakest stanzas survives from that earlier track:

You gotta keep one eye looking over your shoulder.
You know it’s going to get harder, and harder, and harder as you
get older.
And in the end you’ll pack up and fly down south,
Hide your head in the sand,
Just another sad old man,
All alone and dying of cancer.

There may be no sharper an antithesis to “When I’m 64.” The image is made all the more devastating by the homicidal paranoia surrounding it. Not all of the Orwell overlay works so well, but when it does, it does so with devastating force. Consider these lines from “Sheep,” as terrifying as any late Medieval judgement scene, and more effective for an age that may not believe in hell but has seen the slaughterhouses:

What do you get for pretending the danger’s not real.
Meek and obedient you follow the leader
Down well trodden corridors into the valley of steel.
What a surprise!
A look of terminal shock in your eyes.
Now things are really what they seem.

The band’s “bleakest studio album,” argues Brice Ezell at Consequence of Sound, “feels eerily relevant in these grave times.” I can’t help but agree. Pink Floyd greatly inspired much of the heavy music to follow, doing as much as Black Sabbath or Led Zeppelin, I’d argue, to engage the imaginations of metalheads and prog-rock storytellers. Much of the music that followed them sounds very dated, but forty years after its release, their gloomiest record—which is saying a lot—seems more relevant than ever. Animals ends on an ambivalent note, hopeful but wary. The pigs are still on the wing, and the only remedy at hand, Waters suggests in the last few lines, may be to “know that I care what happens to you / And I know that you care for me.”

αναδημοσίευση από http://www.openculture.com

EU Prize for Cultural Heritage / Europa Nostra Awards 2017: 29 winners from 18 countries announced

Brussels / The Hague, 5 April 2017 – The European Commission and Europa Nostra revealed today the winners of the 2017 European Union Prize for Cultural Heritage / Europa Nostra Awards, Europe’s top honour in the heritage field. The 29 laureates from 18 countries are being recognised for their notable achievements in conservation, research, dedicated service, and education, training and awareness-raising. Independent expert juries examined a total of 202 applications, submitted by organisations and individuals from 39 countries across Europe, and chose the winners.

Citizens from around the world can now vote online for the Public Choice Award and rally support for the winning project(s) from their own or another European country. Voters have the chance to win a trip for two to Finland and be a special guest at the Awards Ceremony that will be held in the historic city of Turku on 15 May. During the ceremony, the seven Grand Prix laureates, each of whom will receive €10,000, and the Public Choice Award winner, chosen from among this year’s winning projects, will be announced.

EU Prize for Cultural Heritage/Europa Nostra Awards 2017. Photo: Europa Nostra

Among the outstanding initiatives awarded this year are: the renovation of a road stretching across 100km of Norwegian mountains that has made an area of breathtaking natural beauty accessible to visitors; a pioneering research project on the paintings and drawings of the Dutch painter Hieronymus Bosch that has shed new light on some of the world’s most fascinating works of art created at the turn of the 16th century; the efforts of a conservator and art historian to protect Croatia’s heritage for almost 60 years; and the establishment of a Cypriot centre of visual arts and research in Nicosia that has the spirit of reconciliation and peace at its foundation.

“I congratulate all the winners. Their achievements demonstrate once again how engaged many Europeans are in protecting and safeguarding their cultural heritage. Their projects highlight the significant role of cultural heritage in our lives and our society. Especially today, with Europe facing many big societal challenges, culture is vital in helping us to raise awareness of our common history and values and to foster tolerance, mutual understanding and social inclusion. The European Year of Cultural Heritage in 2018 will be an ideal opportunity to focus on what binds us together as Europeans – our common history, culture and heritage. The European Commission will continue to support this prize and other heritage projects through our Creative Europe programme,” said Tibor Navracsics, European Commissioner for Education, Culture, Youth and Sport. 

“I warmly congratulate this year’s winners and pay tribute to all those who made these exceptional achievements possible, thanks to their formidable talent, passionate commitment and great generosity. They are now among a select group of some 450 remarkable accomplishments awarded by Europa Nostra and the European Commission in the past 15 years. All our winners demonstrate that heritage is a key tool for sustainable economic development, social cohesion and a more inclusive Europe. EU leaders should seize the historic opportunity of the European Year of Cultural Heritage in 2018 to recognise the multiple benefits of heritage and its fundamental value in bringing countries, communities and cultures together in Europe and beyond,” stated Plácido Domingo, the renowned opera singer and President of Europa Nostra. 

https://www.flickr.com/photos/europanostra/33658353652/in/album-72157681416179225

The winners of the EU Prize for Cultural Heritage / Europa Nostra Awards 2017 will be celebrated during a high-profile event co-hosted by EU Commissioner Navracsics and Maestro Plácido Domingo commencing in the late afternoon on 15 May at St. Michael’s Church in Turku. The European Heritage Awards Ceremony will assemble some 1,200 people, including heritage professionals, volunteers and supporters from all over Europe as well as top-level representatives from EU institutions, the host country and other Member States.

The winners will also present their exemplary heritage accomplishments during the Excellence Fair on 14 May at the Sigyn Hall of the Turku Music Conservatory, and participate in various events at the European Heritage Congress in Turku (11-15 May). Organised by Europa Nostra, the Congress will provide an inspiring platform for networking and debating the latest European developments related to heritage with a special focus on the European Year of Cultural Heritage 2018.

Applications for the 2018 edition of the Awards can be submitted from 15 May to 1 October 2017 through the dedicated website.

2017 Award Winners

(listed alphabetically by country)

---

Category Conservation

St. Martin’s Chapel in Stari Brod, near Sisak, CROATIA 
Baroque Complex and Gardens in Kuks, Hradec Králové region, CZECH REPUBLIC
Ancient city of Karthaia, Island of Kea, GREECE
Bastion of the Grand Master’s Palace in Rhodes, GREECE
White Pyramid in Rome, ITALY
The King’s Road across Filefjell, NORWAY
The Clérigos’ Church and Tower in Porto, PORTUGAL
Cultural Palace in Blaj, Transylvania region, ROMANIA
Cap Enderrocat Fortress, Mallorca, SPAIN
Roof for the ruins of the Monastery of San Juan in Burgos, SPAIN
Cromford Mills: Building 17, Derbyshire, UNITED KINGDOM

---

Category Research

Rode Altarpiece Research and Conservation Project, Tallinn, ESTONIA
‘Carnival King of Europe’, San Michele all’Adige, ITALY
‘Museum Piranesi’, Milan, ITALY
Bosch Research and Conservation Project, ‘s-Hertogenbosch, THE NETHERLANDS

---

Category Dedicated Service

Mr. Ferdinand Meder, Zagreb, CROATIA
Mr. Jim Callery, County Roscommon, IRELAND
The Norwegian Lighthouse Society, NORWAY
Mr. Zoltán Kallós, Transylvania region, ROMANIA

---

Category Education, Training and Awareness-Raising

Erfgoedplus: Online heritage platform, Hasselt, BELGIUM
Centre of Visual Arts and Research, Nicosia, CYPRUS
Educational programme for Czech cultural heritage, Telč, Vysočina region, CZECH REPUBLIC
Paavo Nurmi Legacy project, Turku, FINLAND
Heritage Crafts Initiative for Georgia, Tbilisi, GEORGIA
Cultural Heritage and Barrier-free Accessibility project, Berlin, GERMANY
ilCartastorie: Storytelling in the archives, Naples, ITALY
Jewish Cultural Heritage: Educational programme, Warsaw, POLAND
Advanced Master in Structural Analysis of Monuments and Historical Constructions, European programme coordinated in Guimarães, PORTUGAL
SAMPHIRE: Maritime heritage project in western Scotland, UNITED KINGDOM

---

A Europa Nostra Award is also presented to remarkable heritage achievements from two European countries not taking part in the EU Creative Europe programme.

---

Category Conservation

Kılıç Ali Paşa Hamam in Istanbul, TURKEY

---

Category Research

Philippe Stern’s Collection of Timekeepers, Geneva, SWITZERLAND

Αυτοί οι Κύβοι του Ρούμπικ είναι γλυκά- γλυπτά που έφτιαξε ο καλύτερος ζαχαροπλάστης στον κόσμο! -Φώτο

Ο σεφ Cedric Grolet είναι ο καλύτερος ζαχαροπλάστης του κόσμου.

Next

Αν δεν έχετε ακούσει ποτέ ξανά το όνομά του, δείτε τα καταπληκτικά κέικ- κύβους του Ρούμπικ που φτιάχνει και θα καταλάβετε το γιατί!

Τα γλυκά του είναι έργα τέχνης σε απίστευτα γεωμετρικά σχέδια!

Και όμως τρώγονται!

 αναδημοσίευση από http://www.eirinika.gr

Ημερίδα για τη σκελετική υγεία από το Ίδρυμα Ανδρέα Καψάλη

Το Ίδρυμα Ανδρέα Καψάλη και ο Σύλλογος Φίλων του, σε συνεργασία με το “Scoliosis Spine Laser Center” , ένα από τα μεγαλύτερα Κέντρα Σπονδυλικής Στήλης στην Ελλάδα, διοργανώνει ημερίδα στην οποία θα πραγματοποιηθούν ΔΩΡΕΑΝ μετρήσεις Σπονδυλικής Στήλης την Κυριακή 23 Απριλίου 2017 στο ιδιόκτητο κτίριο του στη Λεωφόρο Πετρίτη στην περιοχή Λιβάδι Αίγινας και ώρες: 10:00-17:00.

Παρακαλώ όπως συμπληρώσετε την δήλωση ενδιαφέροντος καθώς και την έγκριση (μόνο για ανηλίκους) και επικοινωνήστε με την ομάδα εφαρμογής του project:
κα Λίλη Βογιατζή Λεούση 6974090570
κα Δήμητρα Στάθη Χατζίνα 6942912800

Τον συντονισμό των ομιλητών και την επιστημονική εποπτεία του προγράμματος έχει ο ιατρός – χειρουργός ορθοπεδικός και μέλος του Συλλόγου Φίλων του Ιδρύματος κος Ιωάννης Ρούμπος ενώ τον γενικό συντονισμό της εκδήλωσης η κα Ξανθένια Μαντά.