ΕΚΘΕΣΗ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ
αναδημοσίευση από ethnos.gr
Με αφορμή τη συμπλήρωση φέτος τετρακοσίων χρόνων από τον θάνατο ενός από τους μεγαλύτερους δραματουργούς όλων των εποχών, του Ουίλιαμ Σαίξπηρ, η αίθουσα τέχνης «ena» παρουσιάζει, από τις 15 Σεπτεμβρίου (έως 22/10) την ομαδική έκθεση με τίτλο «Αφιέρωμα στον William Shakespeare» και υπότιτλο τη γνωστή φράση του «Ο σκοπός της Τέχνης είναι να δώσει στη ζωή σχήμα».
Τριάντα Ελληνες εικαστικοί εργάστηκαν πάνω στο θέμα για να αποτίσουν έναν ελάχιστο φόρο τιμής σε μια προσωπικότητα η οποία, παρόλο που έζησε και δημιούργησε πριν από τέσσερις ολόκληρους αιώνες, κατόρθωσε με την ιδιοφυΐα του, την απαράμιλλη ευρύτητα πνεύματος και την καλλιτεχνική του ευαισθησία να υπερβεί τον χρόνο, τον χώρο, τις πολιτικές και κοινωνικές συμβάσεις.
Ετσι, μέσα από πρωτογενείς εικαστικές δημιουργίες, που αντλούν την έμπνευσή τους από έργα του μεγάλου βάρδου, καταγράφονται εικαστικά, με μοναδικό και πρωτότυπο τρόπο, τα στιγμιότυπα μιας πνευματικής συνεύρεσης που κατόρθωσε να υπερκεράσει χρονικά, γεωγραφικά και πολιτιστικά εμπόδια. «Πράγματι, είναι ίσως αδύνατον να συλλάβουμε εξ ολοκλήρου τον βαθμό στον οποίο τα έργα του Σαίξπηρ έχουν επηρεάσει τον σύγχρονο κόσμο όχι μόνο καλλιτεχνικά, γλωσσικά ή πολιτιστικά, αλλά ακόμη και σε θέματα κοινωνικών, ηθικών και αισθητικών δομών» σημειώνει η ιστορικός τέχνης-αρχαιολόγος Χρ. Σωτηροπούλου. «Μόνο αν προσπαθούσαμε να φανταστούμε έναν κόσμο χωρίς την άμεση ή έμμεση παρουσία των έργων του Σαίξπηρ θα μπορούσαμε να συνειδητοποιήσουμε σε όλη της την έκταση την καθολικότητα της παρουσίας του σε όλα τα επίπεδα της καθημερινότητάς μας αφού μιλάμε, ερωτευόμαστε, αστειευόμαστε και ονειρευόμαστε συνειδητά αλλά και ασυνείδητα δανειζόμενοι φράσεις, εικόνες και αξίες από τα έργα του».
Η ζωή χωρίς τον Σαίξπηρ
Το μέγεθος της εμπλοκής του στις ζωές μας θα γίνονταν ίσως «ευκολότερα αντιληπτό αν προσπαθούσαμε να φανταστούμε πώς θα ήταν οι ζωές μας αν ο Σαίξπηρ και τα έργα του εξαφανίζονταν ξαφνικά, ως διά μαγείας» προσθέτει η ίδια. «Τότε, χωρίς αμφιβολία, θα βρισκόμασταν απέναντι σ’ έναν κόσμο γκρίζο, φτωχό. Αναμφίβολα, αυτό που αποκαλούμε σύγχρονη κουλτούρα, το σύνολο της ανθρώπινης πολιτισμικής δραστηριότητας, διαπλέκεται με το έργο του Σαίξπηρ σε τέτοιο βαθμό που να καθορίζει πλέον σήμερα την ίδια την ταυτότητά της με τρόπο οριστικό και αμετάκλητο».
Και συνεχίζει: «Είναι άπειρες οι προσπάθειες που έχουν γίνει προκειμένου να αποκωδικοποιηθεί και να καθοριστεί με ακρίβεια τι είναι αυτό που συντελεί κάθε φορά στην εμφάνιση τέτοιων ιδιοφυϊών, που παράγουν ανεκτίμητης αξίας καλλιτεχνικά έργα. Αλλες φορές δόθηκε μεγαλύτερη έμφαση στις κοινωνικές συνθήκες ή τα ιστορικά γεγονότα που τις εξέθρεψαν, ενώ συχνά τα αίτια αναζητήθηκαν σε πιθανά ιδιάζοντα χαρακτηριστικά της ατομικής προσωπικότητας του δημιουργού συντελώντας έτσι ακόμη και στη δημιουργία του μύθου του «καλλιτέχνη-ιδιοφυΐας» των ρομαντικών χρόνων, που ακόμη και σήμερα εξακολουθεί να επηρεάζει τον τρόπο που αντιλαμβανόμαστε την καλλιτεχνική δημιουργία».
Πρόκειται για ερωτήματα που εξακολουθούν να παραμένουν επίκαιρα ως σήμερα και τα οποία συνεχίζουν να απασχολούν την επιστημονική κοινότητα αποτελώντας μάλιστα πολύ συχνά αντικείμενο θερμών αντιπαραθέσεων. «Ωστόσο, ένα πράγμα είναι αναμφισβήτητο» καταλήγει η κ. Σωτηροπούλου. «Σήμερα, και ενώ η ανθρωπότητα μοιάζει να έχει παγιδευτεί σε μια στείρα και αδιάκοπη ομφαλοσκόπηση οπισθοχωρώντας διαρκώς σε αξίες πιο συντηρητικές, σε φοβίες και αγκυλώσεις που έμοιαζαν να ανήκουν αμετάκλητα στο παρελθόν, το παράδειγμα της ευρύτητας σκέψης του Σαίξπηρ θα πρέπει να αποτελέσει και πάλι βασικό σημείο αναφοράς, ένα έναυσμα για να επανεξετάσουμε και τη δική μας στάση. Εν ολίγοις, αν δεν υπήρχε ο Σαίξπηρ θα έπρεπε να τον εφεύρουμε! Οι καλλιτέχνες λοιπόν με την έκθεση αυτή δίνουν το παράδειγμα και επιστρέφουν στη μελέτη των διδασκαλιών του Σαίξπηρ».
Συμμετέχουν: Δημήτρης Αναστασίου, Σύλβια Αντωνιάδη, Εύα Αποστολάτου, Ερμιόνη Αρνίδου, Αγγέλικα Βαξεβανίδου, Ειρήνη Βογιατζή, Λεωνίδας Γκέλος, Χριστίνα Γκόλνα, Μαρία Διακοδημητρίου, Ειρήνη Ηλιοπούλου, Σταμάτης Θεοχάρης, Γιώργος Καρακάσογλου, Λήδα Κοντογιαννοπούλου, Γεωργία Κοκκίνη, Νίκος Κόνιαρης, Σοφία Κυριακού, Αλεξάνδρα Μαράτη, Χρήστος Μπαϊκούσης, Λίλα Μπελιβανάκη, Γεύσω Παπαδάκη, Βιβή Παπαδημητρίου, Κατερίνα Πέτρουλα, Αχιλλέας Πιστώνης, Θανάσης Ραχούτης, Γιώργος Σαλταφέρος, Νίκος Σίσκος, Κατερίνα Χαδουλού, Αθηνά Χατζή, Βιργινία Φιλιππούση, Georgia Fambris.
Αντιγόνη Καράλη
Ετσι, μέσα από πρωτογενείς εικαστικές δημιουργίες, που αντλούν την έμπνευσή τους από έργα του μεγάλου βάρδου, καταγράφονται εικαστικά, με μοναδικό και πρωτότυπο τρόπο, τα στιγμιότυπα μιας πνευματικής συνεύρεσης που κατόρθωσε να υπερκεράσει χρονικά, γεωγραφικά και πολιτιστικά εμπόδια. «Πράγματι, είναι ίσως αδύνατον να συλλάβουμε εξ ολοκλήρου τον βαθμό στον οποίο τα έργα του Σαίξπηρ έχουν επηρεάσει τον σύγχρονο κόσμο όχι μόνο καλλιτεχνικά, γλωσσικά ή πολιτιστικά, αλλά ακόμη και σε θέματα κοινωνικών, ηθικών και αισθητικών δομών» σημειώνει η ιστορικός τέχνης-αρχαιολόγος Χρ. Σωτηροπούλου. «Μόνο αν προσπαθούσαμε να φανταστούμε έναν κόσμο χωρίς την άμεση ή έμμεση παρουσία των έργων του Σαίξπηρ θα μπορούσαμε να συνειδητοποιήσουμε σε όλη της την έκταση την καθολικότητα της παρουσίας του σε όλα τα επίπεδα της καθημερινότητάς μας αφού μιλάμε, ερωτευόμαστε, αστειευόμαστε και ονειρευόμαστε συνειδητά αλλά και ασυνείδητα δανειζόμενοι φράσεις, εικόνες και αξίες από τα έργα του».
Η ζωή χωρίς τον Σαίξπηρ
Και συνεχίζει: «Είναι άπειρες οι προσπάθειες που έχουν γίνει προκειμένου να αποκωδικοποιηθεί και να καθοριστεί με ακρίβεια τι είναι αυτό που συντελεί κάθε φορά στην εμφάνιση τέτοιων ιδιοφυϊών, που παράγουν ανεκτίμητης αξίας καλλιτεχνικά έργα. Αλλες φορές δόθηκε μεγαλύτερη έμφαση στις κοινωνικές συνθήκες ή τα ιστορικά γεγονότα που τις εξέθρεψαν, ενώ συχνά τα αίτια αναζητήθηκαν σε πιθανά ιδιάζοντα χαρακτηριστικά της ατομικής προσωπικότητας του δημιουργού συντελώντας έτσι ακόμη και στη δημιουργία του μύθου του «καλλιτέχνη-ιδιοφυΐας» των ρομαντικών χρόνων, που ακόμη και σήμερα εξακολουθεί να επηρεάζει τον τρόπο που αντιλαμβανόμαστε την καλλιτεχνική δημιουργία».
Πρόκειται για ερωτήματα που εξακολουθούν να παραμένουν επίκαιρα ως σήμερα και τα οποία συνεχίζουν να απασχολούν την επιστημονική κοινότητα αποτελώντας μάλιστα πολύ συχνά αντικείμενο θερμών αντιπαραθέσεων. «Ωστόσο, ένα πράγμα είναι αναμφισβήτητο» καταλήγει η κ. Σωτηροπούλου. «Σήμερα, και ενώ η ανθρωπότητα μοιάζει να έχει παγιδευτεί σε μια στείρα και αδιάκοπη ομφαλοσκόπηση οπισθοχωρώντας διαρκώς σε αξίες πιο συντηρητικές, σε φοβίες και αγκυλώσεις που έμοιαζαν να ανήκουν αμετάκλητα στο παρελθόν, το παράδειγμα της ευρύτητας σκέψης του Σαίξπηρ θα πρέπει να αποτελέσει και πάλι βασικό σημείο αναφοράς, ένα έναυσμα για να επανεξετάσουμε και τη δική μας στάση. Εν ολίγοις, αν δεν υπήρχε ο Σαίξπηρ θα έπρεπε να τον εφεύρουμε! Οι καλλιτέχνες λοιπόν με την έκθεση αυτή δίνουν το παράδειγμα και επιστρέφουν στη μελέτη των διδασκαλιών του Σαίξπηρ».
Συμμετέχουν: Δημήτρης Αναστασίου, Σύλβια Αντωνιάδη, Εύα Αποστολάτου, Ερμιόνη Αρνίδου, Αγγέλικα Βαξεβανίδου, Ειρήνη Βογιατζή, Λεωνίδας Γκέλος, Χριστίνα Γκόλνα, Μαρία Διακοδημητρίου, Ειρήνη Ηλιοπούλου, Σταμάτης Θεοχάρης, Γιώργος Καρακάσογλου, Λήδα Κοντογιαννοπούλου, Γεωργία Κοκκίνη, Νίκος Κόνιαρης, Σοφία Κυριακού, Αλεξάνδρα Μαράτη, Χρήστος Μπαϊκούσης, Λίλα Μπελιβανάκη, Γεύσω Παπαδάκη, Βιβή Παπαδημητρίου, Κατερίνα Πέτρουλα, Αχιλλέας Πιστώνης, Θανάσης Ραχούτης, Γιώργος Σαλταφέρος, Νίκος Σίσκος, Κατερίνα Χαδουλού, Αθηνά Χατζή, Βιργινία Φιλιππούση, Georgia Fambris.
Αντιγόνη Καράλη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου