Τρίτη 3 Ιουνίου 2014

ΑΙΓΙΝΑ- ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΝΤΟΚΙΜΑΝΤΕΡ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ - ΤΙ ΘΑ ΔΟΥΜΕ ΤΗΝ ΠΡΏΤΗ ΜΕΡΑ

1 σχόλιο:

  1. ΠΕΜΠΤΗ 5 ΙΟΥΝΙΟΥ

    21:15 Οδοιπορικό στους Δελφούς

    Ελλάδα, 61’, 2013



    Ο Μιχαήλ Μαρμαρινός και η Αμαλία Μουτούση. Η Λυδία Κονιόρδου. Η Μαρία Σκουλά και ο Κορνήλιος Σελαμσής. Κοινό τους στοιχείο, η καλλιτεχνική εμπειρία στο Αρχαίο Θέατρο. Ξεκινούν ένα ταξίδι στον αρχαιολογικό χώρο των Δελφών, με κατάληξη το μικρό αρχαίο θέατρο. Παράλληλα, μια ομάδα φυσιολατρών ξεκινά από το λιμάνι της Ιτέας με τα πόδια, ακολουθώντας το αρχαίο μονοπάτι που οδηγεί στον αρχαιολογικό χώρο. Ο Λάκης Παπαστάθης επισκέπτεται το σπίτι του Άγγελου και της Εύας Σικελιανού που βρίσκεται πολύ κοντά στον αρχαιολογικό χώρο των Δελφών. Ένα παράξενο ταξίδι, όπου όλοι προσπαθούν να αισθανθούν την ενέργεια ενός χώρου που συνδέει το μαγικό με το θεϊκό, την Ιστορία με το Μύθο, την Τέχνη με το Πνεύμα.



    22:30 Σταγόνες

    Ελλάδα. 90'. 2014



    Η ιδιωτικοποίηση του νερού είναι ο πιο ορατός και άμεσος κίνδυνος που διατρέχει τη ζωή και την ευημερία μας, ειδικά σε μια συγκυρία όπου όλα τα βασικά αγαθά μπαίνουν στο στόχαστρο της ιδιωτικής κερδοσκοπίας. Η άμεση πώληση των πηγών και των δικτύων διαχείρισης νερού είναι η εμφανής ιδιωτικοποίηση, με συνέπειες που μπορεί κανείς ίσως να φανταστεί. Αυτό που είναι λιγότερο προφανές και λείπει από τη σχετική συζήτηση είναι η έμμεση ιδιωτικοποίηση των υδάτων. Πρόκειται για μια διαδικασία που περνά αθέατη, σχεδόν, από δίπλα μας εδώ και δεκαετίες, κι έχει ολέθριες συνέπειες για την υγεία που θίγουν και την ίδια την επιβίωσή μας. Αυτές οι ορατές και μη πλευρές της ιδιωτικοποίησης του νερού αναδεικνύονται σ’ αυτό το ντοκιμαντέρ.



    00:15 Η τέχνη της κρίσης, η περίπτωση του θεάτρου

    Ελλάδα, 55’, 2013



    Αντιμέτωποι με τα πολλαπλά πρόσωπα της κρίσης, οι καλλιτέχνες επινοούν τρόπους για να καθρεφτίσουν την πραγματικότητα γύρω τους. Η αγάπη τους για το θέατρο γίνεται πείσμα και η ανάγκη να πουν τις δικές τους ιστορίες μεγαλώνει. Με μηδενικούς, σχεδόν, προϋπολογισμούς, εξορμούν σε δρόμους, πλατείες, αυτοσχέδιους χώρους ή, στην καλύτερη περίπτωση σε μικρά θέατρα, δρώντας και αντιδρώντας στην πιο σημαντική στιγμή της μεταπολεμικής ιστορίας της χώρας τους. Την ίδια ώρα που παραδοσιακοί θεσμοί καταρρέουν, συχνά από την εγκατάλειψη της πολιτείας, καινούργιες δυνάμεις παραγωγής και δημιουργίας αναδύονται, προσδίδοντας μια μεγάλη δυναμική στο θεατρικό τοπίο της χώρας.

    Το κοινό ανταποκρίνεται, ακολουθεί, συμμετέχει, εκπλήσσοντας όλους αυτούς που προέβλεπαν τον μαρασμό του θεάτρου.



    ΑπάντησηΔιαγραφή

Μάγια Πικάσο / Πέθανε η κόρη του σπουδαίου ζωγράφου

  Η μεγαλύτερη κόρη του Πικάσο, πρωτοστάτησε σε πολλές σημαντικές δωρεές της κληρονομιάς του στο γαλλικό κράτος Η κόρη του Πάμπλο Πικάσο και...