ΤΟ ΜΟΥΣΙΚΟ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΑΙΓΙΝΑΣ ΣΤΟΝ ΚΗΠΟ ΤΟΥ ΒΥΖΑΝΤΙΝΟΥ ΜΟYΣΕΙΟΥ

Πράσινο φως για το Μουσείο Καπράλου στην Αίγινα

αναδημοσίευση από http://www.tanea.gr/

Η αντίστροφη μέτρηση για να αποκτήσει στέγη το έργο του γλύπτη που αποτύπωσε τις περιπέτειες της Ελλάδας κατά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο στο «Μνημείο της Μάχης της Πίνδου», το οποίο βρίσκεται στη Βουλή - του Χρήστου Καπράλου - άρχισε, καθώς χθες εγκρίθηκε το έργο από το Περιφερειακό Συμβούλιο Αττικής έχοντας τη σύμφωνη γνώμη και του ΣΥΡΙΖΑ, σύμφωνα με τη διευθύντρια της Εθνικής Πινακοθήκης Μαρίνα Λαμπράκη-Πλάκα, η οποία παρέστη στο Συμβούλιο καθώς το μουσείο αποτελεί παράρτημα της Πινακοθήκης. Με προϋπολογισμό 3,7 εκατ. ευρώ - μόνο για το κέλυφος από τα ΠΕΠ Αττικής - το κτίριο των 1.000 τ.μ. (η μακέτα του στη φωτογραφία) θα ανεγερθεί δίπλα στο εργαστήριο του καλλιτέχνη και σε έκταση τριών στεμμάτων. Οι μελέτες για το νέο μουσείο που θα στεγάσει το μνημειακό έργο ενός από τους μεγαλύτερους εκπροσώπους του μοντερνισμού στην Ελλάδα είναι έτοιμες και εκτός των άλλων προβλέπουν τη μετατροπή των εργαστηρίων και σε χώρους φιλοξενίας γλυπτών από όλο τον κόσμο.

ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ

Ten global R&D projects that are changing arts and culture

αναδημοσίευση απο http://www.theguardian.com/

From wearable tech that gives real-time audience feedback to playable cities in Brazil, here are a few interesting examples

• 
  
• 
  

The Digital Museum in Pecica, Romania, relies exclusively on 3D and other digital technologies

Research and Development (R&D) projects can provide arts organisations with a robust framework that brings arts, technology and rigorous research together to test how they might engage with audiencesin new ways or test new business models. Because arts funding is limited and resources are stretched, it's vital to publicly share the results of our experiments with one another. This includes our successes and our mistakes – so that others can learn from them and innovate further.

The Digital R&D Fund for the Arts has supported digital projects across the UK and we're beginning to publish the findings and insights from these on our website and magazine. But innovation in the arts goes beyond our borders. With the help of the British Council's Creative Economy team, we've scanned the globe for projects that are using digital technologies in new and inspiring ways.

Here are 10 of our favourites:

Lightwave (US)

Lightwave is a piece of wearable technology that gathers real-time data about its wearer, including temperature, movement and audio levels, and feeds this back to performers. Through live visualisations of the data from the crowd, the performers get real insights about the audience's experience, giving them the opportunity to change tact to ensure an interactive performance.

World Online Orchestra (Denmark and Canada)

World Online Orchestra is helping to bring chamber music to everyone's door. The interactive platform allows users to listen to the 40 members of the Copenhagen Phil perform a piece of music together, or mix and match up to five performers to create their own sound. Users can currently conduct the digital orchestra but will soon be able to upload their own recordings and perform virtually alongside them as well.

Culture Shift Africa (Egypt, South Africa, Kenya and Nigeria)

Culture Shift is a season of hack days that bring together creative businesses and digital talent to make new products that address existing challenges in the cultural sector in just 48 hours. Culture Shift has so far taken place across Africa, Russia and Brazil. In Kenya, one of the hack days resulted in a fashion label that allows customers to input to the design process and a project that uses QR codes to spread the stories behind street art in Nairobi.

Rijksstudio (Netherlands)

A platform where 150,000 digitised artworks from the Rijksmuseum'scollection are available to the public to view, download and turn into new products such as wallpaper and iPad cases. Users not only get to play designer but also entrepreneur with the studio setting up pop-up physical stores for the products made, as well as a partnership with online marketplace Etsy.

iBeacons at Rubens House (Belgium)

The Rubens House in Antwerp is using iBeacon technology to push contextual information to visitors based on their exact location in the museum. This low-cost, low-power technology is used to notify visitors of the stories behind paintings they are viewing, available X-ray scans of the artwork, interactive trivia questions and more. Unlike "pull" technologies, which require visitors to initiate interaction, such as scanning a QR code, this new model hopes to better integrate the digital and physical experience.

iBeacon technology in action at The Rubens House

Recife: The Playable City (Brazil)

This Watershed/British Council's Creative Economy project brings together artists, technologists and creative entrepreneurs from Brazil and the UK and invites them to experiment with the idea of the "playful city". Installations that have come out of the project range from an interactive commute featuring bus stops that speak back to you, to interactive lighting that marks pick-up points for river taxis on the Capibaribe river.

The Digital Museum (Romania)

This state-of-the-art museum in Pecica, a remote village in Romania, relies exclusively on 3D and other digital technologies and lets visitors explore other museums and their content around the world. An advantage is that the museum can host any presentation or exhibition without the need of a very large space, large number of staff or substantial maintenance costs. On a more local scale it also gives visitors the opportunity to explore the local area on a virtual bike tour or by renting one of the museum's physical ones.

Chess (Greece and France)

The Acropolis Museum in Athens together with the Cité de l'Espace, a science centre in Toulouse, is experimenting with providing personalised storytelling for visitors based on their exhibitions. Beyond the development phase, visitors will be invited to download an app and complete a profile for themselves, which will develop a story-led route around the museum that uncovers hidden layers of relevant information to them during their visit. For example, according to age, gender or occupation. The tool, which is funded by the European Union, is designed to encourage interaction and engagement.

Musica Viva Interactive Whiteboard (Australia)

Australia's oldest independent professional performing arts organisation,Musica Viva, has developed an interactive whiteboard and several digital learning resources to make school music education more fun. There are also singing exercises to understand the connection between lyrics and notation, as well as drag-and-drop combinations of sounds and instruments, to help students and teachers learn about the elements of music and develop skills in listening, singing, playing, moving and composition.

Beyond Digital (Morocco)

Beyond Digital is a crowdfunded research and skill-sharing programme that explores how local musicians can utilise global digital technologies, such as how Auto-Tune's robotic vocal effects can be used in traditional Berber folk music. Through video, digital media workshops and public performances young people have been invited to experiment and introduce alternatives to western concepts of digital literacy.

Emma Quinn is senior programme manager and Athina Balopoulou is a researcher at Nesta

ΙΔΡΥΜΑ ΑΝΔΡΕΑ Δ.ΚΑΨΑΛΗ - Ο ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΚΑΝΑΔΑ

ΕΚΘΕΣΗ ΑΓΙΟΓΡΑΦΙΑΣ - ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΚΑΙ ΛΑΟΓΡΑΦΙΚΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΑΙΓΙΝΑΣ

Δια χειρός Ραλλού Λιόλιου Κούση 

Εκθεση Βυζαντινών εικόνων από την κυρία Ραλλού Λιόλιου Κούση.

20 έως 24 Ιουνίου 2014 στο Ιστορικό και Λαογραφικό Μουσείο Αίγινας.

Η Ραλλού Λιόλιου Κούση είναι Ελληνίδα της Διασποράς προερχόμενη από το νησί της Λέσβου όπου οι γονείς της γνωρίστηκαν προερχόμενοι από διάφορα μέρη του πολιτισμένου κόσμου.
Ο Κωνσταντινουπολίτης πατέρας της ήταν γιος διασήμου χρυσοχόου στο Σουλτάν και η μητέρα της, με ρίζες από την Αλεξάνδρεια, ήταν μια χαρισματική, όμορφη και έξυπνη γυναίκα που έπαιζε το πιάνο και λάτρευε την Ιταλική όπερα. Η γιαγιά της, από την Λεύκη Ρωσία, έδινε μια πινελιά γλυκιάς μελαγχολίας λόγω της ιστορίας της χώρας της.
Η ίδια η Ραλλού, σπούδασε ζωγραφική και γραφιστική σε μεγάλα σχολεία τέχνης στην Αθήνα. Τελευταία έχει μαγευτεί από την αγιογραφία και έτσι αποφάσισε να ασχοληθεί αποκλειστικά με την Βυζαντινή τέχνη, η οποία ακολουθεί την παραδοσιακή τεχνική που χρησιμοποιούν οι μοναχοί, μαέστροι της αγιογραφίας.
Έχει εκθέσει τα έργα της σε αρκετές γκαλερί και παράλληλα ασχολείται με την αποκατάσταση παλαιών εικόνων. Μέχρι σήμερα έχει φιλοτεχνήσει πολλές αυθεντικές βυζαντινές εικόνες και εργάζεται συνεχώς με καινούρια θέματα που την εμπνέουν.

( πληροφορίες από το προσωπικό της site στο οποίο μπορείτε να βρείτε περισσότερα στοιχεία για τα έργα της www.rallou-byzantine-icons.com )

NETWORK OF EUROPEAN MUSEUM ORGANISATIONS

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ http://www.ne-mo.org/

Reading Corner

Here in the Reading Corner you can find publications and other documents relevant to the museum sector, which are grouped by category.

If you have any publications or material you believe could be useful for other museum professionals, please send it to office@ne-mo.org so that we can add it. This database will only be as useful and up-to-date as the information it provides!

Audience Development 

Collection Mobility

Cultural Tourism

EU Cultural Policy

European Funding for Museums

Learning

Museum Management

Museums and the Creative Economy 

Museums as Social Agents

Museums in a Digital World

Partnerships

Urban Development

ΤΑ ΠΙΟ ΔΗΜΟΦΙΛΗ ΜΟΥΣΕΙΑ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

αναδημοσιευση από http://www.economist.com/

Michelangelo v Mickey Mouse

The most popular museums in the world

MUSEUMS bring to mind hushed, reverential rooms—though not to anyone who has competed to catch a glimpse of the Mona Lisa. Room six at the Louvre can feel more like a Justin Bieber concert, as crowds, mobile phones aloft, jostle to take snaps. The Louvre is the world's most-visited museum; last year more than 9m people paid €12 ($16) to squeeze a peek at La Gioconda's stifled smile. Most of the top museums are free (as is the Met in New York; the $25 it asks for is only a suggested donation). At the Louvre, visits fell slightly from a year earlier. Attendance is growing at the National Museum of China—at the current rate, according to some, it might surpass the Louvre next year as the world’s most-visited museum. The Themed Entertainment Association, which compiled the museum data, also tracks theme parks. The most popular attraction was the Magic Kingdom at Walt Disney World in Florida, which received 18.6m visitors, double the Louvre’s figures. In all, 133m tourists visited a Disney theme park in 2013, suggesting that people prefer Mickey to Michelangelo.

Πλούσια πολιτιστική δράση φέτος το καλοκαίρι στο παλιό εργοστάσιο τομάτας στη Βλυχάδα

πηγή http://atlantis-santorini.net/

Μια πληθώρα πολιτιστικών δράσεων με παραστάσεις θεάτρου, χορού και μουσικής θα παρουσιάσει φέτος το καλοκαίρι το Εργοστάσιο Τεχνών Σαντορίνης (Santorini Arts Factory – SAF), υπό την αιγίδα του Δήμου Θήρας και στο πλαίσιο του Έτους Πολιτισμού, με τη φιλοδοξία να αποτελέσει έναν από τους βασικούς πυρήνες πολιτιστικής δράσης στη Σαντορίνη και στην ευρύτερη περιφέρεια του Νοτίου Αιγαίου, καθώς και ένα σταυροδρόμι πολιτισμού.

Το SAF, μετά την ευγενική παραχώρηση από την οικογένεια Νομικού, θα στεγαστεί στον ιδιαίτερο χώρο του Παλιού Εργοστασίου Τομάτας «Δ. Νομικός» στη Βλυχάδα, που αποτελεί σταθμό στην ιστορία του τόπου.

Η επίσημη έναρξη του SAF θα γίνει στις 12 Ιουλίου. Παράλληλα θα είναι ανοιχτός προς το κοινό ο εκθεσιακός εικαστικός κύκλος με τίτλο «White, Grey and a little Red», με τη συμμετοχή σημαντικών Ελλήνων και ξένων καλλιτεχνών, που επιμελείται η ιστορικός τέχνης Ίρις Κρητικού.

Επίσης, στα τέλη Ιουνίου θα ξεκινήσει τη λειτουργία του το νέο Βιομηχανικό Μουσείο Τομάτας «Δ. Νομικός», το οποίο θα παρουσιάζει στους επισκέπτες μία ιστορική αναδρομή στον τόπο της Σαντορίνης και τις παραδόσεις της, με επίκεντρο τη διαδικασία παραγωγής και επεξεργασίας Σαντορινιάς τομάτας, στον ίδιο χώρο όπου στεγάζονται από το 1945 τα μηχανήματα του παλιού εργοστασίου.

Οι επισκέπτες του Εργοστασίου θα έχουν επίσης την ευκαιρία να επισκέπτονται το Art Shop του χώρου που θα λειτουργήσει προτείνοντας επιλεγμένα δείγματα του σύγχρονου ελληνικού design, μικρά έργα τέχνης, κοσμήματα (σε συνεργασία με την πλατφόρμα δημιουργών «A Jewel Made in Greece»), βιβλία και μουσική (σε συνεργασία με την «Μικρή Άρκτο» και την «ECM»), καθώς και τοπικά προϊόντα από μικρούς παραγωγούς.

Τέλος, στις δράσεις του SAF περιλαμβάνονται ένα διήμερο Mini-festival Νέων Δημιουργών και ένα Αφιέρωμα στην Ισότητα και την Ενδοοικογενειακή Βία, σε συνεργασία με τη Γενική Γραμματεία Νέας Γενιάς και τη Γενική Γραμματεία Ισότητας των Φύλων.

Η λειτουργία του SAF θα βασίζεται σε τρεις κεντρικούς άξονες:

1. Ιστορία-Παράδοση | Βιομηχανικό Μουσείο
Το Παλαιό Εργοστάσιο Τομάτας στη Βλυχάδα Σαντορίνης μετατρέπεται σε ένα από τα πλέον σύγχρονα Βιομηχανικά Μουσεία που θα προσφέρει στους επισκέπτες του μία αναδρομή στο παρελθόν, ακολουθώντας την πορεία καλλιέργειας, επεξεργασίας και παραγωγής τομάτας, ενός από τα πλέον παραδοσιακά και διάσημα προϊόντα της Σαντορίνης. Το μουσείο θα λειτουργεί όλο το χρόνο.

2. Πρόγραμμα εκθέσεων & πολιτιστικών εκδηλώσεων
Το φετινό πρόγραμμα του SAF συνοπτικά θα περιλαμβάνει:

- Εκθεσιακό πρόγραμμα
Το Σάββατο 12 Ιουλίου, ώρα 20:00, εγκαινιάζεται ο εικαστικός εκθεσιακός κύκλος «White, Grey and a little Red», υπό την επιμέλεια της ιστορικού τέχνης Ίριδας Κρητικού. Διακεκριμένοι αλλά και νεότεροι Έλληνες εικαστικοί (Γιάννης Αδαμάκος, Δημήτρης Ανδρεαδάκης, Άγγελος Αντωνόπουλος, Ανδρέας Γεωργιάδης, Μιχάλης Μαδένης, Παναγιώτης Μπελντέκος, Γιώργος Σαλταφέρος, Γιώργος Σαμψωνίδης και Έφη Φουρίκη) συμμετέχουν με έργα τους στην ομότιτλη ομαδική έκθεση ζωγραφικής, γλυπτικής-κατασκευής και video που αναφέρεται μεταφορικά στα πρωτογενή συστατικά του μοναδικού τοπίου της Σαντορίνης, εντάσσοντας σε αυτό συμβολικά το κυρίαρχο λευκό και το γκρίζο, αλλά και το λιγοστό κόκκινο της τομάτας. Στο πλαίσιο του ίδιου κύκλου θα λειτουργήσουν παράλληλα η ατομική έκθεση φωτογραφίας του διακεκριμένου αμερικανού εικαστικού J.Joshua Garrick «Αποτυπώνοντας το Αρχαίο Κάλλος», μετά την επιτυχημένη παρουσίασή της στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο της Αθήνας αλλά και τη μεταφορά της στην Κωνσταντινούπολη, τη Νέα Υόρκη και τις Βρυξέλλες, καθώς και η ατομική έκθεση γλυπτικής του Στέλιου Παναγιωτόπουλου «Το πλοίο Νεράιδα», με γλυπτά κατασκευασμένα από τα κατάλοιπα του περίφημου πλοίου Νεράιδα που έπλεε στο Αιγαίο κατά τις προηγούμενες δεκαετίες.

- Εικαστικά workshops
Οι εικαστικοί Στέλιος Παναγιωτόπουλος και Γιώργος Σαμψωνίδης, στο πλαίσιο της συμμετοχής τους στον εκθεσιακό κύκλο «White, Grey and a little Red», προσκαλούν το κοινό σε ανοιχτό εργαστήριο με αντικείμενο το έργο τους, τον Ιούλιο (Στέλιος Παναγιωτόπουλος) και τον Αύγουστο (Γιώργος Σαμψωνίδης), κατά τη διάρκεια του οποίου θα δημιουργηθούν νέα έργα. Τις ίδιες ημέρες θα διοργανωθούν πρωτότυπα εργαστήρια για παιδιά από τους ίδιους καλλιτέχνες. Τέλος, ο διακεκριμένος εικαστικός φωτογράφος J.Joshua Garrick θα δώσει μία διάλεξη για το έργο του την Κυριακή 13 Ιουλίου 2014.

- Θέατρο
Το SAF θα παρουσιάσει στη Σαντορίνη παραστάσεις που συζητήθηκαν στην Αθήνα, τόσο ανεξάρτητες παραγωγές όσο και παραγωγές από το Φεστιβάλ Αθηνών. Στο πρόγραμμα του SAF περιλαμβάνονται οι παραστάσεις: «Ramona Travel / Η Γη της Καλοσύνης» της Bijoux de Kant σε σκηνοθεσία Γιάννη Σκουρλέτη, μία παράσταση σε πλοίο, ο «Ρωμαίος και Ιουλιέτα», σε σκηνοθεσία Κώστα Γάκη, η ειδικά προσαρμοσμένη για το χώρο παράσταση «Ο Έλλην Βρυκόλαξ» του Κωνσταντίνου Ντέλλα και η παιδική παράσταση «Λάχανα και Χάχανα» σε σκηνοθεσία Αποστολίας Παπαδαμάκη.

- Μουσική
Από έντεχνο σε ακουστική και DJ parties, το SAF προτείνει φέτος καλοκαιρινές μουσικές βραδιές για κάθε άκουσμα. Στις προγραμματισμένες συναυλίες φιλοξενούνται αξιόλογοι καλλιτέχνες, ανάμεσά τους οι: Ελεωνόρα Ζουγανέλη, Γιάννης Χαρούλης, Human Touch, Σαββίνα Γιαννάτου, Φοίβος Δεληβοριάς, Lunatics, αλλά και νεότερους καλλιτέχνες και εναλλακτικά σχήματα.

- Χορός
Κορυφαίοι Έλληνες χορογράφοι, διακεκριμένοι για τα έργα τους στην Ελλάδα και το εξωτερικό, παρουσιάζουν στο SAF τη δουλειά τους. Πρόκειται για τους: Αγγελική Στελλάτου, Nina Dipla, Rootless Root και Χοροθέατρο Νατάσσας Ζούκα.

- Διήμερο φεστιβάλ νέων δημιουργών
Το SAF σε συνεργασία με τη Γενική Γραμματεία Νέας Γενιάς, παρουσιάζουν ένα πλήρες σε εκδηλώσεις διήμερο, αποκλειστικά με παραστάσεις μουσικής από νέες ομάδες και καλλιτέχνες, στο SAF στη Βλυχάδα αλλά και στο Εμπορικό Κέντρο «ΦΑΜΠΡΙΚΑ» στα Φηρά. Πρόκειται για ένα έμπρακτο έναυσμα που δίνει το SAF στη νέα γενιά καλλιτεχνών, στηρίζοντας τους νέους της Σαντορίνης αλλά και άλλων πόλεων που θα παρουσιάσουν τη δουλειά τους στο νησί το φετινό καλοκαίρι.

- Αφιέρωμα στην ισότητα και στην ενδοοικογενειακή βία
Τόσο το SAF όσο και το νεοϊδρυθέν Βιομηχανικό Μουσείο Ντομάτας στη Βλυχάδα, επιθυμούν να τιμήσουν το ρόλο της γυναίκας στην ιστορία της Σαντορίνης αλλά και στο ρόλο που έπαιξαν στη δημιουργία και την εξέλιξη του Εργοστασίου Τομάτας. Η γυναίκα διαπρέπει στη Σαντορίνη και στο ευρύτερο Αιγαίο ήδη από την Κυκλαδική Εποχή, και καθ’ όλη τη διάρκεια της ιστορίας της Ελλάδας έπαιξε πρωτεύοντα ρόλο σε κάθε δραστηριότητα και σε κάθε σημαντικό ιστορικό γεγονός. Παράλληλα όμως, η γυναίκα σήμερα αντιμετωπίζει ιδιαίτερες δυσκολίες, τόσο σε βαθμό ενημέρωσης όσο και αντιμετώπισης, σε καίρια ζητήματα όπως η Ενδοοικογενειακή Βία. Φέτος το SAF, σε συνεργασία με τη Γενική Γραμματεία Ισότητας των Φύλων, στέκεται σε αυτό το πρόβλημα και προσκαλεί καλλιτέχνες και ειδικούς να μιλήσουν και να συνδράμουν στην Ημερίδα που θα πραγματοποιηθεί το Σάββατο 19 Ιουλίου.

3. Εκπαιδευτικά προγράμματα – workshops
Το SAF διοργανώνει φέτος ποικίλα εκπαιδευτικά προγράμματα που απευθύνονται σε μαθητές, σπουδαστές και επαγγελματίες, τόσο πολιτιστικού και καλλιτεχνικού χαρακτήρα όσο και ακαδημαϊκού. Μετά τη λήξη του καλοκαιρινού πολιτιστικού προγράμματος, το SAF θα συνεχίσει τη λειτουργία του προτείνοντας εκθεσιακές και εκπαιδευτικές δράσεις, συνεργασίες με σχολεία, εργαστήρια για ενήλικες και παιδιά, με στόχο να αποτελέσει έναν οργανικό πολιτισμικό και εκπαιδευτικό σχήμα τόσο για την τοπική κοινωνία όσο και για τους πολυπληθείς επισκέπτες καθ’ όλη τη διάρκεια του χρόνου.

Το «ατλαντίς», ως χορηγός επικοινωνίας του SAF, θα σας ενημερώνει εγκαίρως για τις εκδηλώσεις και τις δραστηριότητές του.

ΤΙ ΘΑ ΔΟΥΜΕ ΣΗΜΕΡΑ - ΔΕΥΤΕΡΗ ΜΕΡΑ- ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΝΤΟΚΙΜΑΝΤΕΡ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

2013 Θερινά σινεμά στην Αθήνα


=========================================
στο φαρμακείο

http://youtu.be/jMPlmTHG3Vg

http://youtu.be/sx7g_hPJl2I

Historic memory

To τέταρτο άρθρο της καθηγήτριας μας στο ΕΑΠ κυρίας Ευγενίας Μπιτσάνη  (από μία σειρά άρθρων που θα αναδημοσιευσουμε)  από την ιταλική ιστοσελίδα www.nelfuturo.com.

• Eugenia Bitsani

Historic memory, cultural heritage: a vehicle of collective identity. A bridge between the past and the future.
“the past is only the prologue, the preface” Shakespeare

• 
  

According to article 1 of the law 2039/1992, “Ratification of the treaty for the protection of the architectural heritage of Europe,” the term “ architectural heritage” refers to the following: Monuments, which means every construction considered especially important due to historical, architectural, artistic, scientific, social or technical interest. It also includes facilities or decorative elements that are integral parts of these particular plants and facilities. Also refers to architectural conglomerations that are either urban or rural constructions, similar to each other so that they form a kind of unity that shall be bounded typographically.  In addition, to the places that are regarded as complex works created by both man and nature, partly built so that they are stretches of land vastly distinct and homogeneous. They basically resemble monuments or aggregates.

They illustrate examples of social life in the past, while the modern surroundings of these places are mere continuations of that life.

The preservation and maintenance of these buildings is not just a monumental act but it also contributes to the shaping of stimulants that will facilitate us in our effort to perceive history’s course and the continuation of a certain place.

Additionally, it helps us to connect to a particular area, giving one a real sense of belonging as well as a substantial identity.

Maurice Halbwachs was the first to coin the term collective memory, citing that ‘memory is not just restricted to reminiscing about and recalling the past, but it also includes a network of external to the individual relations, patterns and objects that support, objectify and embody the past. According to Halbwachs the members of a social group are those who remember. It is apparent that the eminent Marxist historian refers to something that is rather obvious: to the fact that historical knowledge and generally historical culture and cultural heritage which is an aggregate of knowledge, notions, attitudes, perceptions, practices, invented traditions and stereotypes all make up ones identity, giving meaning to people’s way of life. The three steps of time which happens to be historicized is also linked to identity.

They tend to be historic constructions, conflicting readings not just among the creators and vehicles of the dominant ideology, but also among the organized collective subjects which make up the civil society.

Collective memory is metaphorically a construction. Its formation and establishment is in need of a specific means. Antiquity, (monuments, architecture, material cultures have the ability to convey meanings and to symbolize things, by having the advantage of an image that is easily printed on the human mind.

Monuments as constructions made by man in a certain place constitute collective representations, aiming to shape collective memory. They encapsulate a narrative place that combines the “indirect” speech of history with the “direct” speech of memory and they survive materialistically and intellectually in time and space. 16

Therefore, monuments play a pivotal role in the process of creating fixed moral values: they mark the area with a permanent durable trace, which constitutes the foundation of memory and historical cohesion of specific places. 17

In practice, the institutionalizing of monuments, or the protection of architectural works states man’s intention to preserve something in time and space and therefore in his memory. Besides, the word monument etymologically refers to memory while from a semantic point of view; it refers to the process of stimulating the mind. 18

Ancient monuments and historic buildings, monuments of past times constitute a defining feature of the city, bearing the history of a place and its residents.

So the city is the place that records the collective memory of the people.

“Collective memory constitutes one of the most vital elements, which contribute to reforming a city, functioning of course within the frameworks of society. Memory becomes the thread that permeates the whole of the complex structure of the city,” cites Aldo Rossi.

The monument and its uses, facilitates social needs that are connected with the identity of the people and the perpetuation of important events.  Our research approach consists in dealing with the “monuments” of the past, on the one hand as materialistic evidence of a certain era while on the other hand as a potential sphere of activity and as ‘omen subjects’ that participate in the historical procedure, that constitutes the various and disparate social and cultural identities of a place, in areas where converging ideologies, conflicting arguments and collective representations come together by referring to the past and the present. Lipe  has determined the philosophical and cultural management of resources: ‘all the cultural goods, including cultural landscapes, that have survived from the past, are perhaps cultural resources.” That means that they have some kind of potential value or use in the present or the future.

They are also considered as areas where various identities and ideologies (official ones as well as unofficial, prevailing / popular) converge and diverge whether they concern the past or the future.

The above concern the other aspect of history and their dialectic relationship with man and this aspect is of fundamental importance in order to fully understand the past and the future.

On the contrary, an abrupt violent rupture with the past and cultural heritage that has been passed over by previous generations can bulldoze determined human values and customary laws that contribute to the maintenance of social cohesion.

Therefore, architectural heritage and the listed buildings of the cities make up the key link between the cultural environment of the past and the modern environment.

In this light its universal dimension is recognized and man’s obligation is to preserve it, since the monuments are witnesses of man’s existence, activities, and intervention. It represents man’s connection with space, while at the same time it determines the identity of a place as well as contemporary life and its development.

The human environment refers to every one of man’s creations, which regards the past and is connected to its historical situations and its identity and is indelibly associated with the natural environment. Its preservations must therefore be based on a framework of complete viable and sustainable development, focusing on certain requirements such as man’s need to update and enrich the quality of his life.

Greek cultural treasures to tour Chicago and Quebec “The Greeks: From Agamemnon to Alexander the Great,” an exhibition of 600 priceless Greek cultural treasures will be on display in Chicago's Field Museum and the Canadian Museum of History.

πηγή http://www.thetoc.gr/

Bill Parkinson, the Field archaeologist is curating the show with the Canadian Museum of Civilization, the National Geographic Society and the Greek Ministry of Culture and Sports.

“I will tell you that some of my colleagues in Greece have actually said that ‘you're emptying out some of the finest parts of our museums,’” said Parkinson, for the show that will premiere next June at the Canadian Museum of History in Gatineau, Quebec, before making its U.S. debut at the Field.

Museum officials, in partnership with those at Chicago's National Hellenic Museum, announced the show at the Field. It will make four stops in all during its two-year lifespan, including at the National Geographic Society in Washington, D.C.

Adjacent to the podium was a table displaying four Greek artifacts from the Field's own collection, including ancient — but pretty contemporary-looking — gold earrings, a coin with Alexander the Great on one side and Zeus on the other, and a “Ceramic Kylix with Athlete,“ a handled tableware bowl from the 4th century BC.

Objects such as those, from the Field's collection, will be on display in a complementary exhibit at the National Hellenic Museum, 333 S. Halsted St., and the lectures and programs associated with “The Greeks” will also take place at the NHM.

“We get to funnel that energy, the interest, the support, the enthusiasm of the entire Greek community, which is a really important part of the city, through the National Hellenic Museum into this effort,” said Richard Lariviere, the Field's president.

John Calamos, the Greek museum's board chairman, said he is hopeful the exhibitions will educate youth about Greek culture, “to have them stop tweeting and start learning.”

Billed as the largest exhibition on the topic in North America in a quarter century, the primary show, featuring “some of the most iconic artifacts from ancient Greece,” should certainly turn heads, said Parkinson, who does his fieldwork in the region. “I can't emphasize how big this show is”, he said. “Most traveling shows have 100, certainly fewer than 200, objects in them. Here we're dealing with 570. It's a massive, massive show.”

And the goal will be to tell stories of people, ideology and culture over 5000 years, from the Neolithic periods, through the development of societal hierarchy and the Minoan and Mycenaean city-states, up through the rise of imperialism under Alexander the Great.

“This is not just another ancient Greek exhibit with a bunch of classical pots in it,” Parkinson said. “By focusing on individuals like Agamemnon and Alexander the Great, the exhibit literally lets the visitor come face to face with the past.”

Many of the artifacts come from burials and tombs, including that of Philip II, father of Alexander the Great. But the goal throughout, he said, as details of the displays are being planned now, will be to keep the text to a minimum, to try to “let a lot of the objects do a lot of the talking for us.”

Source: Chicago Tribune

Πολιτισμός, η «ελληνική ιδιομορφία»

πηγή http://www.kathimerini.gr/

ΙΦΙΓΕΝΕΙΑ ΤΑΞΟΠΟΥΛΟΥ

• 

Ο ανερμάτιστος πολιτικός σχεδιασμός ως εγγενές και διαχρονικό πρόβλημα εξετάζεται στο βιβλίο της Μυρσίνης Ζορμπά.

ΜΥΡΣΙΝΗ ΖΟΡΜΠΑ
Πολιτική του Πολιτισμού – Ευρώπη
και Ελλάδα στο δεύτερο μισό του 20ού αιώνα
εκδ. Πατάκης, 2014, σελ. 424

Στα μέσα του 2012, το υπουργείο Πολιτισμού και Αθλητισμού συγχωνεύεται με το υπουργείο Παιδείας, Διά Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων. Προκύπτει το υπουργείο Παιδείας, Θρησκευμάτων, Πολιτισμού και Αθλητισμού – ένα θεσμικό εγχείρημα με διάρκεια αντιστρόφως ανάλογη προς το μήκος του ονόματός του.

Τον Ιανουάριο του 2013, ο αναπληρωτής υπουργός ΥΠΑΙΘΠΑ, Κώστας Τζαβάρας, ανακοινώνει την κατάργηση του Εθνικού Κέντρου Βιβλίου (του οποίου το έργο ανατίθεται στη σχετική Διεύθυνση του υπουργείου), ενώ δρομολογείται και η κατάργηση του Ελληνικού Ιδρύματος Πολιτισμού (ΕΙΠ).

Ενα χρόνο αργότερα, στις αρχές της φετινής χρονιάς και ενώ το ΥΠΑΙΘΠΑ είχε ήδη χωριστεί εις τα εξ ων συνετέθη, ο νυν υπουργός Πάνος Παναγιωτόπουλος ανακοινώνει ότι οι αρμοδιότητες του ΕΚΕΒΙ μεταφέρονται τώρα στο ΕΙΠ το οποίο όχι μόνο δεν καταργείται, αλλά αναβαθμίζεται για να αποτελέσει «ομπρέλα για τον ελληνικό πολιτισμό στο πρότυπο των ξένων μορφωτικών ιδρυμάτων».

Οι παραπάνω αλληλοαναιρούμενες αποφάσεις, σε διάστημα ενός και μόνον έτους, δημιουργούν εικόνα πλήρους σύγχυσης και επιπλέον εγείρουν ερωτήματα που είχαν ή θα έπρεπε να έχουν απαντηθεί: Πρέπει να υπάρχει αυτόνομο υπουργείο για τον πολιτισμό; Χρειάζεται ένας αυτόνομος φορέας για την πολιτική του βιβλίου ή επαρκεί η «αρμόδια υπηρεσία»; Είναι στρατηγικής σημασίας η πολιτιστική διπλωματία – ποιος τη σχεδιάζει, ποιος την υλοποιεί; Γιατί το ΕΙΠ (του οποίου ο καταστατικός ρόλος είναι η συνάρτηση της κουλτούρας και του πολιτισμού με την εξωτερική πολιτική και τις διεθνείς σχέσεις της χώρας) αναλαμβάνει την εθνική πολιτική για το βιβλίο; Ακολουθεί κάποιο ανάλογο πρότυπο λειτουργίας ξένων μορφωτικών ιδρυμάτων, π.χ. του Ινστιτούτου Γκαίτε ή του Βρετανικού Συμβουλίου; Και, σε κάθε περίπτωση, γιατί πρέπει το προς αναβάθμιση ΕΙΠ να «υιοθετήσει» μόνο τον τομέα του βιβλίου, και όχι το θέατρο, τον χορό, τον κινηματογράφο;

Αυτός ο ad hoc και ανερμάτιστος πολιτικός σχεδιασμός, ως εγγενές και διαχρονικό πρόβλημα της πολιτιστικής πολιτικής στην Ελλάδα, εξετάζεται στο βιβλίο της Μυρσίνης Ζορμπά που κυκλοφόρησε πρόσφατα, συμπίπτοντας σχεδόν με τις εξαγγελίες για την ανασυγκρότηση του ΕΙΠ και την απορρόφηση από αυτό των δομών του ΕΚΕΒΙ.

Η μελέτη συνοψίζει την παλαιότερη ερευνητική δουλειά της Ζορμπά, καθώς και την εμπειρία της από θεσμικές θέσεις που κατείχε στον χώρο του πολιτισμού (υπήρξε, άλλωστε, η πρώτη διευθύντρια του Εθνικού Κέντρου Βιβλίου), δύο πηγές γνώσης που εκβάλλουν στο –ρητορικό– ερώτημα του επιλογικού κεφαλαίου «Μπροστά σε αλλαγή Παραδείγματος;». Το πρώτο μέρος του βιβλίου μπορεί να διαβαστεί ως μια συνοπτική, εναλλακτική αφήγηση της μεταπολεμικής ευρωπαϊκής ιστορίας, που φέρνει στο προσκήνιο τη σχέση πολιτικής - πολιτισμού, αναδεικνύοντας τις συνθήκες μέσα στις οποίες γεννήθηκε και αυτονομήθηκε το πεδίο της πολιτικής του πολιτισμού.

Αυτό ακριβώς το πεδίο, η θεωρητική του συγκρότηση, η δομή, οι κανόνες, οι μετασχηματισμοί του, η ένταξή του σε μια κυβερνητική ατζέντα είναι τα ζητήματα που απασχολούν τη συγγραφέα στο δεύτερο μέρος του βιβλίου.

Ωστόσο, η «δραματουργία» του κειμένου τείνει προς το τρίτο και τελευταίο μέρος, όπου εμφανίζονται οι πρωταγωνιστές της ελληνικής περίπτωσης: πρωθυπουργοί και υπουργοί Πολιτισμού, των οποίων αξιολογείται ο ρόλος στην εννοιολόγηση της κουλτούρας και στη διαμόρφωση των πολιτιστικών πολιτικών, κυρίως κατά την περίοδο μετά το 1980. Εξαιρώντας τη θητεία του Θάνου Μικρούτσικου στο υπουργείο Πολιτισμού και το πολιτικό πρόταγμα του εκσυγχρονιστικού εγχειρήματος, η μελέτη αποδομεί τις διάφορες εκδοχές της πολιτικής για τον πολιτισμό που εφαρμόστηκαν στη χώρα, ως ελληνοκεντρικά παράγωγα της εκάστοτε συγκυρίας, χωρίς αναφορά στη σύγχρονη, εκτός Ελλάδας θεωρία και πρακτική.

Το νέο Παράδειγμα που προτείνεται εντέλει, μια «στρατηγική της πολιτισμικής δημοκρατίας», συγγενές προς την έννοια της συμμετοχικής δημοκρατίας, επιχειρεί να δημιουργήσει ένα νέο θεωρητικό πλαίσιο για τον πολιτισμό, εναρμονισμένο με ανάλογα, διεθνή ρεύματα σκέψης. Βέβαια, η οριζόντια και πλήρης εφαρμογή ενός τέτοιου μοντέλου δεν έχει ακόμα δοκιμαστεί στην πράξη ώστε να ελεγχθούν οι αδυναμίες ή η δυναμική του. Μέχρι αυτό να συμβεί (μάλλον κάπου αλλού), στα καθ’ ημάς φαίνεται να συνεχίζεται με συνέπεια το «δικό μας» μοντέλο προσέγγισης στη διαχείριση του πολιτισμού, ιδιοσυγκρασιακό και αυτοσχέδιο, που επιβεβαιώνει τη μελαγχολική διαπίστωση ότι, περιγράφοντας «την ελληνική περίπτωση», καταλήγουμε συνήθως να ερμηνεύουμε την «ελληνική ιδιομορφία».

Έντυπη

Guardian: Δύο ελληνικά θερινά σινεμά στα δέκα καλύτερα της Ευρώπης

Κόσμος

03 Ιούνιος 2014

Το «Cine Paris» στην Πλάκα και το «Cine Kamari» στη Σαντορίνη συγκαταλέγονται στους δέκα καλύτερους θερινούς κινηματογράφους της Ευρώπης, σύμφωνα με τη βρετανική εφημερίδα Guardian.

Για το «Cine Paris», το οποίο βρίσκεται στην τέταρτη θέση της λίστας, η Guardian αναφέρει: «ένα σινεμά - ταράτσα στην καρδιά της ιστορικής Πλάκας βρίσκεται στη σκιά της Ακρόπολης, κάτι το οποίο προσδίδει μία άλλη ατμόσφαιρα στην κάθε ταινία που προβάλλει. Στις ταινίες που προβάλλονται, συγκαταλέγονται από κινούμενα σχέδια μέχρι πρόσφατα αριστουργήματα, τα οποία πρέπει κανείς να παρακολουθήσει».

Για το «Cine Kamari», που το συναντάμε στην 8η θέση της σχετικής λίστας, η βρετανική εφημερίδα αναφέρει πως βρίσκεται στο καλύτερο σημείο του πλανήτη, για να δει κανείς μία ταινία. Μπορείς σχεδόν να ξαπλώσεις σε μία πολυτελή ξαπλώστρα, αναπνέοντας ένα μείγμα μεθυστικών αρωματικών βοτάνων και απολαμβάνοντας ένα κοκτέιλ κάτω από τα αστέρια του ελληνικού ουρανού.

Θυμίζουμε πως το «Σινέ Θησείο», το πιο παλιό θερινό σινεμά της Αθήνας, έπειτα από την πρώτη θέση στη λίστα του CNN με τα καλύτερα σινεμά του κόσμου (Φεβρουάριος 2012), είχε καταλάβει και θέση στα δέκα καλύτερα σινεμά του κόσμου, σύμφωνα με το BBC.

Η λίστα με τα δέκα κορυφαία σινεμά της Ευρώπης

«Κάστρο Μονζουίκ» (Βαρκελώνη)
«Cromarty cinema» (Σκωτία)
«Cine Locarno on the lake» (Ελβετία)
«Cine Paris» (Αθήνα)
«Cine Cineteca Bologna» (Μπολόνια)
«Moonlight cinema» (Κανάριοι Νήσοι)
«Sotto le Stelle» (Βερόνα)
«Cine Kamari» (Σαντορίνη)
«Rathausplatz» (Βιέννη)
«La Villette» (Παρίσι).

Πηγή: naftemporiki.gr