ΕΝΘΥΜΗΜΑΤΑ Αντικείμενα και Ιστορίες

ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΚΟ ΟΡΦΑΝΟΤΡΟΦΕΙΟ
ΦΥΛΑΚΕΣ ΑΙΓΙΝΑΣ 1880-1985
Ιστορικό και Λαογραφικό Μουσείο Αίγινας
13-21 Ιανουαρίου 2018

Υπό την αιγίδα της Κοινωφελούς Επιχείρησης Δήμου Αίγινας (ΚΕΔΑ),
με την υποστήριξη των Φίλων του Ιστορικού και Λαογραφικού Μουσείου Αίγινας
Έρευνα-Επιλογή-Επιμέλεια: Ελίκα Βλαχάκη
Συνεργάτες: Παναγιώτα Γεννίτσαρη, Πολύνα Στοφόρου

Από τις 13 ως τις 21 Ιανουαρίου 2018 στο Ιστορικό και Λαογραφικό Μουσείο της Αίγινας θα φιλοξενηθεί η έκθεση* ‘Ενθυμήματα, Αντικείμενα και Ιστορίες’, με αντικείμενα που έχουν φτιάξει οι κρατούμενοι των Φυλακών Αίγινας και επί το πλείστον, βρίσκονται στα σπίτια των κατοίκων του νησιού. Παράλληλα παρουσιάζονται αφηγήσεις των κατοίκων της Αίγινας, διηγήσεις κρατουμένων και αποσπάσματα βιβλίων που αναφέρονται στις Φυλακές της Αίγινας.

Καποδιστριακό Ορφανοτροφείο
Φυλακές Αίγινας

Τον Μάρτιο του 1828, λίγο μετά την εγκατάστασή του στην Αίγινα, ο Ιωάννης Καποδίστριας ιδρύει στο νησί το πρώτο οργανωμένο Ορφανοτροφείο της Ελλάδας. Το Καποδιστριακό Ορφανοτροφείο χτίστηκε για να στεγάσει και να προσφέρει γενική και επαγγελματική εκπαίδευση στα ορφανά του πολέμου. Παράλληλα λειτούργησε ως το πρώτο κέντρο για την ανάπτυξη και εξάπλωση της παιδείας και του πολιτισμού της ανεξάρτητης Ελλάδας.
Το 1834 το Ορφανοτροφείο της Αίγινας κλείνει, και τα επόμενα χρόνια το κτίριο χρησιμοποιείται για να καλύψει διάφορες ανάγκες: Σχολή Ευελπίδων, λοιμοκαθαρτήριο, φρενοκομείο, στέγαση προσφύγων από την Κρήτη, καλοκαιρινά καταλύματα κ.ά.

Το 1880, σε τέλεια αντίθεση με τον αρχικό σκοπό ύπαρξής της, η «λαμπρά οικοδομή» του Ορφανοτροφείου της Αίγινας μετατρέπεται σε φυλακή υψηλής ασφαλείας, έτσι ώστε να διασωθεί το κτίριο αλλά και να προσφέρει οικονομικά στον τόπο. Στις αρχές του 1985 οι Φυλακές της Αίγινας κλείνουν. Στα 104 χρόνια της λειτουργίας τους φιλοξένησαν στους χώρους τους ποινικούς και πολιτικούς κρατούμενους από όλη την Ελλάδα. Το κτίριο του Καποδιστριακού Ορφανοτροφείου/ Φυλακών Αίγινας κηρύσσεται διατηρητέο μνημείο και το 1997 εγκρίνεται μελέτη για την μετατροπή του σε Διαχρονικό Μουσείο. Οι εργασίες αποκατάστασής του έχουν διακοπεί εδώ και χρόνια και το κτίριο παραμένει ερμητικά κλειστό, ημιτελές και σε αναμονή.

Ενθυμήματα
Αντικείμενα και Ιστορίες

Η μακρά παρουσία και λειτουργία των φυλακών στην πόλη της Αίγινας, έγινε μέρος της καθημερινότητας και άφησε τα ίχνη της στη ζωή του νησιού. Ο όρος ’Φυλακές’ έμεινε σαν ονομασία και τοπική αναφορά και κληρονομήθηκε στις νεότερες γενεές.

Η έκθεση ‘Ενθυμήματα, Αντικείμενα και Ιστορίες’ οργανώθηκε με βάση τις αναμνήσεις και τα βιώματα κατοίκων της Αίγινας που έζησαν την εποχή εκείνη και διηγήσεις που έχουν ακούσει και μας τις μεταφέρουν. Τα αντικείμενα που μας παραχώρησαν και εκτίθενται σήμερα, έχουν κατασκευάσει κρατούμενοι των Φυλακών της Αίγινας και αποτελούν συνδετικό κρίκο του χθες με το σήμερα και της ζωής εντός και εκτός των τειχών του κτιρίου. Την έκθεση συμπληρώνουν αποσπάσματα βιβλίων που αναφέρονται στις Φυλακές της Αίγινας, καθώς και διηγήσεις κρατουμένων και συγγενικών τους προσώπων.

Η έκθεση ‘Ενθυμήματα’ είναι μια πρόσκληση για την συγκέντρωση επί πλέον υλικού για την ιστορία του σημαντικού αυτού κτιρίου. Εκφράζει την επιθυμία για μια ευρύτερη συνεργασία μεταξύ των κατοίκων της Αίγινας και δημόσιων φορέων για την ανάδειξη, αποκατάσταση και επανάχρηση του ιστορικού κτιρίου του Καποδιστριακού Ορφανοτροφείου/Φυλακών Αίγινας.

ΕΝΘΥΜΗΜΑΤΑ, Αντικείμενα και Ιστορίες
Ιστορικό και Λαογραφικό Μουσείο Αίγινας
13-21 Ιανουαρίου 2018
10:00 -13:00 και 18:00-20:30
Εγκαίνια, Σάββατο 13 Ιανουαρίου 2018, 18:00

Κατά τη διάρκεια της έκθεσης προβλέπονται παρουσιάσεις και προβολές.
Ο χώρος, οι ημερομηνίες και η ώρα θα ανακοινωθούν έγκαιρα.

Πληροφορίες: Ελίκα Βλαχάκη 6977133730
elika@hotmail.co.uk

*Η έκθεση γίνεται στα πλαίσια διδακτορικής εργασίας που αφορά στο Καποδιστριακό Ορφανοτροφείο/Φυλακές Αίγινας και στην ιδιότητα των αντικειμένων να μας μεταφέρουν στο χρόνο και στο χώρο, ενεργοποιώντας την διαδικασία της μνήμης.
Τίτλος διδακτορικής εργασίας: ‘Καποδιστριακό Ορφανοτροφείο/Φυλακές Αίγινας: Μπορεί η τέχνη να λειτουργήσει μέσα σ’ ένα τοπικό κοινωνικό πλαίσιο ως καταλύτης αλλαγής στη σχέση μας με το παρελθόν και το άμεσο περιβάλλον μας; ‘Practice led PhD’ με επιβλέποντες καθηγητές την Mary Modeen από το τμήμα των Καλών Τεχνών και τον Dominic Smith από το τμήμα της Φιλοσοφίας του Πανεπιστημίου του Dundee Σκωτίας. Υποτροφία από το Ίδρυμα ‘The Barns-Graham Charitable Trust’.

-------------------------------------------------------------------------------------------------

MEMENTOS
Objects and Histories
KAPODISTRIAN ORPHANAGE
AEGINA PRISON 1880-1985
Historic and Folklore Museum of Aegina
13-21 January 2018

Under the aegis of the Municipality of Aegina-Public Benefit Agency (KEDA)
with the support of the Friends of the Historical & Folklore Museum of Aegina
Researched and organised by Elika Vlachaki
With the help of Panagiota Gennitsari and Polina Stoforou

From 13 to 21 January 2018, the Historical and Folklore Museum of Aegina will host the exhibit* titled ‘Mementos, Objects and Histories”, featuring handcrafted items made by Aegina Prison inmates and kindly lent by the island residents who have safeguarded them through the years. The show will include stories by local residents and inmates and excerpts from books with references to the Aegina Prison.

Kapodistrian Orphanage
Aegina Prison

In March 1828, shortly after settling in Aegina, Ioannis Kapodistrias established the first organised orphanage in Greece on the island of Aegina. The Kapodistrian Orphanage was built to house and provide general and vocational education to children orphaned by the Greek War of Independence. At the same time, it functioned as the first centre to develop and spread education and culture throughout newly independent Greece. In 1834, the Aegina Orphanage was closed and was subsequently used for a variety of purposes: a military academy, a quarantine hospital, a mental asylum, to house refugees from Crete, as summer accommodation and others.

In 1880, in total contrast to its original purpose, the ‘grandiose structure’ of the Aegina Orphanage was converted into in a high-security prison as a way of preserving the building and to stimulate the local economy. The Aegina Prison was closed in early 1985, but over its 104 years of operation, the prison held criminal and political prisoners from all over Greece. The Kapodistrian Orphanage / Aegina Prison was listed as a historical monument and in 1997, a study to convert it into a historical museum was approved. Work to restore the building ceased years ago and it now remains tightly sealed, half-finished and in a state of uncertainty.

Mementos
Objects and Histories

The long presence and operation of the Aegina Town prison has become part of everyday island life. The term ‘prison’ has stuck as a name and local reference to the structure, and has been adopted by younger generations.

The ‘Mementos, Objects and Histories’ exhibition was organised on the basis of remembrances and experiences of Aegina residents who lived during the time the prison was in use, as well as on stories heard and retold. The objects provided for display were made by Aegina Prison inmates and serve as a link between the present and the past, within and outside its walls. The exhibition is supplemented by excerpts from books which refer to the Aegina Prison, and narrations by inmates and their family members.

The ‘Mementos’ exhibit is an invitation to collect more material to further enrich the history of this important building. It expresses the desire for broader cooperation between the residents of Aegina and public organisations to highlight, restore and place the historical Kapodistrian Orphanage / Aegina Prison building into use, and once again make it a vibrant element of Aegina life.

MEMENTOS, Objects and Histories
Historical and Folklore Museum of Aegina
13-21 January 2018
10:00 -13:00 and 18:00-20:30
Opening: Saturday 13 January 2018, 18:00

Presentations and screenings are also planned for the duration of the exhibit.
The venues, dates and times will be announced in advance.

Information: Elika Vlachaki, 6977133730
elika@hotmail.co.uk

*This exhibit is part of a doctoral thesis on the Kapodistrian Orphanage / Aegina Prison and the ability of objects to transport us in time and space by activating the memory process.
Thesis title: ‘Kapodistrian Orphanage / Aegina Prison: Can art function through a localised social framework as a catalyst of change in our relationship with the past and our immediate environment?’ Practice-led PhD, with advisers Mary Modeen from the Fine Arts Department and Dominic Smith from the Philosophy Department at the University of Dundee in Scotland. Grant provided by the Barns-Graham Charitable Trust.

Ο αισθητικός σουρεαλισμός του ελληνικού Δημοσίου μέσα από το φωτογραφικό φακό της Ειρήνης Βουρλούμη

Κόπιες εμβληματικών αρχαίων αγαλμάτων στο αρχείο γεννήσεων του Δήμου Αθηναίων υπογραμμίζουν μια συνεχιζόμενη σχέση με το ένδοξο παρελθόν.

ΕΤΙΚΕΤΕΣ:

Το πορτρέτο του Τσε Γκεβάρα, ένα ρολόι-αστερίας κι ένας χάρτης της Ελλάδας κρέμονται σ’ έναν τοίχο στο υπουργείο Ανάπτυξης, ενώ ένα ενυδρείο δεσπόζει σε μια αίθουσα αναμονής στην Εθνική Υπηρεσία Δίωξης Εγκλήματος. Αν η αίσθηση ενός «σταματημένου» χρόνου είναι γνώριμο συναίσθημα σε δημόσιους χώρους της Αθήνας, η πόλη αναλαμβάνει ρόλο «φυσικής σκηνής» στη συνεχιζόμενη κρίση, λέει η φωτογράφος Ειρήνη Βουρλούμη, της οποίας οι εικόνες από εσωτερικούς χώρους δημοσίων κτιρίων αναδεικνύουν την έννοια του αισθητικού σουρεαλισμού που, καιρό τώρα, βρίσκεται ενσωματωμένος στον εγχώριο συλλογικό ψυχισμό. Μέρος του υλικού με τίτλο «Εν Αναμονή» (In Waiting) δημοσιεύτηκε στο ψηφιακό Photobooth του περιοδικού The New Yorker το 2014, ενώ πρόσφατα το σύνολο της φωτογραφικής συλλογής εκδόθηκε στα αγγλικά από τον οίκο Hatje Cantz.

«Ο δημόσιος τομέας είναι η ραχοκοκαλιά που υποστηρίζει μια χώρα. Η έρευνα γύρω απ’ αυτόν μου φάνηκε ένας καλός τρόπος για να αναδείξω διαφορετικές πτυχές ενός κοινωνικο-πολιτικού πλαισίου, αλλά και να ερευνήσω ένα κομμάτι του σπόρου απ’ όπου αναπτύχθηκε η οικονομική κρίση», λέει η Ειρήνη Βουρλούμη στην «Κ». «Ακόμη πιο σημαντικό είναι το γεγονός ότι αυτοί οι χώροι μπορεί να αλλάξουν στο μέλλον, π.χ., να ομοιογενοποιηθούν σε περίπτωση ιδιωτικοποίησης και να χαθεί αυτή η ιδιαίτερη γοητεία που έχουν».

Αν και ουσιαστικά χωρίς ανθρώπινη παρουσία –το χέρι ενός νεκροθάφτη και τα μυτερά παπούτσια ενός εφοριακού είναι τα μόνα ανθρώπινα ίχνη–, το βιβλίο μιλάει τόσο για τη χώρα όσο και τους ανθρώπους της. Η Ειρήνη Βουρλούμη υπογραμμίζει, μεταξύ άλλων, την παρουσία της θρησκείας (μία εικόνα κρέμεται σε μια αίθουσα δικαστηρίου) και τη συνεχιζόμενη σχέση με το ένδοξο παρελθόν (κόπιες εμβληματικών αρχαίων αγαλμάτων στο αρχείο γεννήσεων του Δήμου Αθηναίων). Σε ποιο βαθμό μπορούν δημόσιοι εσωτερικοί χώροι να ορίσουν την αισθητική της χώρας εν γένει; «Αν στην αρχή επικεντρώνεται κανείς σε μια έλλειψη φινέτσας, γρήγορα εμφανίζονται λεπτές διαφορές οι οποίες αποκαλύπτουν την ουσία του χαρακτήρα μας και την “ατομικότητα” της χώρας μας. Είναι σημαντικό το γεγονός ότι οι υπάλληλοι έχουν την ελευθερία να διακοσμήσουν τους τοίχους όπως θέλουν – όποιος κι αν βρίσκεται στην κυβέρνηση. Εμείς οι Ελληνες κάνουμε τα πράγματα με τον δικό μας τρόπο και δεν μας ενδιαφέρει ιδιαίτερα το πρωτόκολλο, και αυτό είναι απελευθερωτικό», σημειώνει η φωτογράφος.

Η αφορμή

Με πατέρα Ελληνα και μητέρα Ινδονήσια, η Ειρήνη Βουρλούμη μεγάλωσε στην Αθήνα, σπούδασε στο Parsons School of Design και στο πανεπιστήμιο Columbia στη Νέα Υόρκη, ενώ η δουλειά της έχει δημοσιευτεί στους New York Times και στη Le Monde, μεταξύ άλλων. Οι συνεργασίες της με διεθνή έντυπα ήταν και η αφορμή να περάσει το κατώφλι δημόσιων υπηρεσιών, όπου ξεκίνησε η ιδέα για το πρότζεκτ. «Η πόλη είναι μια επίδοξη δυτικοευρωπαϊκή μητρόπολη, αλλά κάποιοι από τους εσωτερικούς της χώρους αποκαλύπτουν έναν σχεδόν παλιομοδίτικο και γυμνό αισθητικό χαρακτήρα, κόντρα στον μοντερνισμό που τόσο επιθυμεί η χώρα», γράφει η Ειρήνη Βουρλούμη στο βιβλίο.

Το «Εν Αναμονή» εξερευνά διαφορετικά επίπεδα παραλογισμού και παράξενης ομορφιάς: σκαλισμένο γκράφιτι στα καθίσματα του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών, αλλά και αρχαία ιδεώδη στην αίθουσα τελετών του Παντείου. Ο σκοπός, λέει η Βουρλούμη, δεν ήταν «να εστιάσω στα αρνητικές πλευρές, αλλά να βρω έναν τρόπο να μεταφράσω το πρίσμα της οικονομικής κρίσης με διαφορετικό τρόπο, να τιμήσω την αυθεντικότητά μας, αλλά και να κάνω τον κόσμο να γελάσει, όχι με τους συγκεκριμένους χώρους, αλλά μαζί με αυτούς, γιατί ως πολίτες είμαστε όλοι μέρος του παζλ».

Τι άλλαξε

Η συλλογή εικόνων διήρκεσε πέντε χρόνια, με μεγάλες περιόδους αναμονής για άδειες πρόσβασης σε κάποιους χώρους – ένας λόγος γι’ αυτό ήταν οι αλλεπάλληλες εκλογές και οι αλλαγές προσωπικού. Τι άλλαξε τα τελευταία χρόνια; «Στην επιφάνεια τα πράγματα μπορεί να μοιάζουν πιο θετικά σε οικονομικό επίπεδο, αλλά στην πραγματικότητα οι περισσότεροι υποφέρουν κάτω από την αποπνικτική λαβή της λιτότητας. Ο κόσμος είναι πολιτικά και ψυχολογικά εξουθενωμένος, ενώ χειρίζεται την όλο και μεγαλύτερη πίεση της καθημερινότητας, εξ ου και η έλλειψη δημόσιας διαμαρτυρίας. Οι περισσότεροι ίσως ζούνε στον ρυθμό της επιβίωσης».

Το βιβλίο διατίθεται από το βρετανικό Amazon και την ιστοσελίδα του εκδοτικού οίκου (www.hatjecantz.de), ενώ αναμένεται και σε ελληνικά σημεία πώλησης, όπως το Μουσείο Μπενάκη (όπου θα φιλοξενηθεί έκθεση με τις εικόνες του την άνοιξη) και το ΜΙΕΤ. Στο μεταξύ, μια σπασμένη λάμπα δρόμου λειτουργεί ως επίλογος της έκδοσης, όμως η Βουρλούμη δεν γνωρίζει εάν έχει φτιαχτεί. «Πήρα τη φωτογραφία όχι μόνο γιατί ήταν σπασμένη, αλλά γιατί μου άρεσε ο τρόπος που βρισκόταν ανάμεσα στα σκούρα σύννεφα, ένα ήσυχα απειλητικό σκηνικό. Κοιτάζοντάς την τώρα, μου φαίνεται περισσότερο σαν ένα κλείσιμο του ματιού, μια χειρονομία της πόλης στον ίδιο της τον εαυτό».

αναδημοσίευση από http://www.kathimerini.gr

Έντυπη

Στην Αθήνα το 85ο Παγκόσμιο Συνέδριο Βιβλιοθηκών

Θα πραγματοποιηθεί το καλοκαίρι του 2019 στο Μέγαρο Μουσικής

Share

Στην Αθήνα θα φιλοξενηθεί το 85ο Παγκόσμιο Συνέδριο Βιβλιοθηκών (WLIC) της IFLA το 2019, όπως ανακοίνωσε χθες η Διεθνής Ομοσπονδία Ενώσεων Βιβλιοθηκονόμων και Ιδρυμάτων (International Federation of Library Associations and Institutions - IFLA). Το συνέδριο θα πραγματοποιηθεί τον Αύγουστο του 2019 στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών και «θα αποτελέσει το κορυφαίο βιβλιοθηκονομικό αλλά και συνεδριακό γεγονός του 2019 για τη χώρα», υπογραμμίζουν σε κοινή ανακοίνωσή τους η Ένωση Ελλήνων Βιβλιοθηκονόμων και Επιστημόνων Πληροφόρησης και η Εθνική Βιβλιοθήκη της Ελλάδος.

Ιδρυμένη το 1927 στο Εδιμβούργο, η IFLA είναι ένας μη κερδοσκοπικός οργανισμός στον οποίο μέλη είναι φυσικά πρόσωπα, ιδρύματα, οργανισμοί και βιβλιοθηκονομικές ενώσεις από 150 χώρες. Όπως αναφέρει η ίδια, είναι η «παγκόσμια φωνή» των βιβλιοθηκονόμων και των επιστημόνων πληροφόρησης αλλά και των χρηστών των βιβλιοθηκών. Για τους ανθρώπους του χώρου, το ετήσιο συνέδριο της IFLA αποτελεί σπουδαίο γεγονός, που προσελκύει περισσότερους από 3.500 συνέδρους, από 120 και πλέον χώρες οι οποίοι έχουν την ευκαιρία να μοιραστούν εμπειρίες και ιδέες, να συζητήσουν ανησυχίες, να βρουν λύσεις και βέλτιστες πρακτικές, να καταστρώσουν στρατηγικές.

Στην Ελλάδα κουλτούρα βιβλιοθήκης δεν είχαμε - έως πρόσφατα τουλάχιστον. Όπως έως πρόσφατα δεν είχαμε, επί της ουσίας, και Εθνική Βιβλιοθήκη. Ίσως αυτοί να ήταν οι λόγοι για τους οποίους απορρίφθηκαν στο παρελθόν αιτήσεις μας να φιλοξενήσουμε το συνέδριο. Οι συνεδριακές σας υποδομές δεν είναι επαρκείς για ένα τόσο απαιτητικό και πολυπληθές συνέδριο, απαντούσε η επιτροπή της IFLA. Επρόκειτο μάλλον για προσχηματικό επιχείρημα. Άλλες, και ουσιαστικές, ήταν οι ελλείψεις μας, τις οποίες, όπως συμπεραίνουμε από την ανακοίνωσή της, η Διεθνής Ομοσπονδία Ενώσεων Βιβλιοθηκονόμων και Ιδρυμάτων θεωρεί ότι αρχίζουμε να τις καλύπτουμε.

«Ύστερα από τη μεταστέγαση της Εθνικής Βιβλιοθήκης της σε νέο κτίριο και την ανακήρυξή της από την UNESCO σε Παγκόσμια Πρωτεύουσα Βιβλίου για το 2018, η Αθήνα θα φιλοξενήσει σε δύο χρόνια το μεγαλύτερο πραγματικά διεθνές βιβλιοθηκονομικό συνέδριο», γράφει στην ανακοίνωσή της η IFLA. Την ενίσχυση του θεσμού των βιβλιοθηκών, την εξέλιξη των υπηρεσιών τους και την ορατότητά τους στην ελληνική κοινωνία είχαν την ευκαιρία να διαπιστώσουν οι άνθρωποί της τον περασμένο Απρίλιο, στο IFLA President's Meeting 2017 που διεξήχθη στο νέο κτίριο της Εθνικής Βιβλιοθήκης στο Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος, από όπου και ξεκίνησε το νέο πρόγραμμα Global Vision της IFLA, ένα πρόγραμμα για τις ευκαιρίες και τις προκλήσεις που παρουσιάζει για τις βιβλιοθήκες η παγκοσμιοποίηση με ταχείς ρυθμούς.

«Οι βιβλιοθήκες είναι φορείς της αλλαγής και το WLIC αποτελεί κάθε χρόνο μια μοναδική ευκαιρία ανατροφοδότησης», δήλωσε η ισπανίδα Glòria Pérez-Salmerón, πρόεδρος της IFLA. «Ανταλλάσσοντας ιδέες με συναδέλφους από όλο τον κόσμο, ακούγοντας πώς άλλοι παρέχουν εξαιρετικές υπηρεσίες στις βιβλιοθήκες τους και συζητώντας για τις προκλήσεις που αντιμετωπίζουμε, μπορούμε να δημιουργήσουμε μια ισχυρή δυναμική για καλύτερες βιβλιοθήκες και καλύτερες κοινωνίες», πρόσθεσε.

Δίνοντας ραντεβού στην Αθήνα τον Αύγουστο του 2019, η ανακοίνωση της IFLA καταλήγει: «Στην πόλη που έσφυζε από τις συζητήσεις της Αγοράς πριν από δύο χιλιάδες χρόνια, προσβλέπουμε σε ένα συνέδριο όπου θα παρουσιαστούν οι νεότερες ιδέες και καινοτομίες οι οποίες θα συντελέσουν στη βελτίωση των υπηρεσιών των βιβλιοθηκών και στην ενδυνάμωση του επιστημονικού πεδίου των βιβλιοθηκών και της πληροφόρησης».

αναδημοσίευση από http://www.tovima.gr

Κυκλοφόρησε το πρώτο συλλεκτικό νόμισμα στην Ελλάδα με χρήση χρώματος

Αφιερωμένο στα 175 χρόνια από τη γέννηση Ν.Γύζη

Στη διάθεση του κοινού βρίσκεται το πρώτο νόμισμα που παράγει το Νομισματοκοπείο με χρήση χρώματος. Συγκεκριμένα, το Ίδρυμα Εκτύπωσης Τραπεζογραμματίων και Αξιών (Ι.Ε.Τ.Α.) της Τράπεζας της Ελλάδος, στo πλαίσιo του νομισματικού του προγράμματος για το 2017, προχώρησε στην παραγωγή ενός blister με συλλεκτικό νόμισμα, αφιερωμένο στα 175 χρόνια από τη γέννηση του Νικολάου Γύζη.

Όπως αναφέρεται σε σχετική ανακοίνωση της Τράπεζας της Ελλάδος, το συλλεκτικό νόμισμα, ονομαστικής αξίας 5 ευρώ, απεικονίζει την προτομή του Νικολάου Γύζη στην εμπρόσθια όψη και μια ζωγραφική παλέτα με την υπογραφή του στην οπίσθια όψη. To φιλοτέχνησε ο βραβευμένος χαράκτης της Τράπεζας της Ελλάδος, Γιώργος Σταματόπουλος.



Ο Νικόλαος Γύζης (1842-1901), ένας από τους κορυφαίους νεοέλληνες ζωγράφους, γεννήθηκε στην Τήνο αλλά μεγάλωσε στην Αθήνα, όπου παρακολούθησε μαθήματα στο Σχολείον των Τεχνών (μετέπειτα Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών).

Το 1865 έλαβε υποτροφία για σπουδές στην περίφημη Ακαδημία Καλών Τεχνών του Μονάχου, όπου αφομοίωσε την άψογη τεχνική και τα διδάγματα του ακαδημαϊκού ρεαλισμού. Με εξαίρεση μικρά διαστήματα που έζησε και εργάστηκε στην Ελλάδα, πέρασε το υπόλοιπο της ζωής του κυρίως στο Μόναχο, όπου έγινε τακτικός καθηγητής της Ακαδημίας.

Μετά το ταξίδι του στη Μικρά Ασία μαζί με τον Νικηφόρο Λύτρα, το έργο του εμπλουτίζεται χρωματικά και στρέφεται κυρίως σε ελληνικά ηθογραφικά θέματα. Στην ύστερη φάση της, η τέχνη του είναι περισσότερο ποιητική και ιδεαλιστική, εμπνεόμενη συχνά από την ελληνική μυθολογία και θρησκευτικά θέματα, με εμφανή την επίδραση του συμβολισμού.

αναδημοσίευση από http://www.tovima.gr

International Year of Sustainable Tourism for Development, 2017: The Way Forward – Our Journey to 2030

Date

19 December 2017

Palace of Nations (Room XX), Geneva, Switzerland
Geneva
Switzerland

REGISTRATION
(Available Now)

The United Nations designated 2017 as the International Year of Sustainable Tourism for Development. In the context of the universal 2030 Agenda for Sustainable Development and the Sustainable Development Goals (SDGs), the International Year has promoted the change in policies, business practices and consumer behaviour towards a more sustainable tourism sector that can contribute to all the 17 SDGs.

2017 has provided a unique opportunity to explore and highlight tourism’s potential to help transform our world into a place of prosperity and wellbeing for all. As one of the largest and fastest-growing socio-economic sectors of our times, tourism can stimulate economic growth, create decent jobs and business opportunities, helping millions of people escape poverty and improve their livelihoods.

The IY2017 Closing Ceremony will bring the International community to commit for realizing the universal 2030 Agenda for Sustainable Development through tourism, at the national and global level.

 

The IY2017 Closing is not only the end of the International Year of Sustainable Tourism for Development, but most importantly the initiatives and actions initiated in 2017 will provide a roadmap for the global community at large to embrace sustainable practices and maximize the engagement in the global development agenda.

 

The Event will take stock of achievements and progress in advocacy for tourism, and most importantly provide the global community a path towards the future with the introduction to a Tourism and SDGs Platform. The Platform will provide from 2018 to 2030, a space for sharing and co-creation so as the sector can embrace the 2030 Agenda and contribute to prosper and sustainable future for people and the planet.

 

 

Documents: 

PROVISIONAL PROGRAMME-EN

GENERAL INFORMATION NOTE

Canada announces first presentation of Inuit art for 2019 Venice Biennale

Video collective Isuma will tell story of indigenous culture in Canadian pavilion
GARETH HARRIS








Left to right: Norman Cohn, Pauloosie Qulitalik, Lizzie Qulitalik, Mary Qulitalik, Rachel Uyarashuk, Jonah Uyarashuk, Zacharias Kunuk, on the set of Nunaqpa (Going Inland, 1990). Isuma



Canada is the first out of the Venice Biennale blocks with its announcement that the artist collective Isuma will represent the country at the 58th International Art Exhibition—La Biennale di Venezia in 2019 (May-November). Isuma is a video production company founded by Inuit artists, the indigenous people of the Canadian Arctic.

The group was co-founded in 1990 by Zacharias Kunuk, Norman Cohn, Paul Apak Angilirq (1954-1998), and Pauloosie Qulitalik (1939-2012) “to preserve Inuit culture and language and to present Inuit stories to Inuit and non-Inuit audiences around the world”, a project statement says. Films produced by Isuma include Atanarjuat: the Fast Runner (2001) and The Journals of Knud Rasmussen (2006).

The collective was selected by a national committee of experts including Marc Mayer, the director and chief executive of the National Gallery of Canada, and the independent curator Candice Hopkins who is a citizen of Carcross Tagish First Nation in the Canadian territories. The project curator will be selected by the artists and will be announced in 2018.

Meanwhile, the British Council recently launched an open call for a curator to oversee the British Pavilion at the 2019 Venice Biennale (the deadline was 3 December). According to the brief, “this opportunity gives a UK-based mid-career curator the chance to launch or enhance their international career and gain valuable experience working with a broad range of stakeholders and audiences.” The successful applicant will receive a fee of £10,000.

αναδημοσίευση από http://www.theartnewspaper.com

Three to See: London

From Michael Armitage’s powerful Gauguin-like scenes at the South London Gallery to Marguerite Humeau's hypnotic installation at Tate Britain

Michael Armitage's Exorcism (2017)
@Michael Armitage's Exorcism (2017) Michael Armitage. Photo: White Cube (Ben Westoby). Courtesy of the Artist and the Harry and Lana David Collection

In his first major show in a public institution, the Kenyan-born London-based Michael Armitage’s large paintings fill the South London Gallery’s main gallery. There is Gauguin-like palette and flatness to the works in The Chapel (until 23 February 2018) that seamlessly mix East African imagery with familiar compositions from Western art history, such as in The Flaying of Marsyas (2017). The scene in the painting of a figure tied to a tree whose buttock is being carved off, is more wince-inducing than that of Titian’s 1576 masterpiece that inspired it. In Conjestina (2017), the vulnerability of even a trained fighting body is revealed in a portrait of the former world middleweight champion Conjestina Achieng, who is naked except for her boxing gloves. While in Exorcism (2017), the darker side of an apparent scene of jollity—the figures on first glance look as though they might be dancing—is only apparent on reading the unnerving title.

There is quite an assault on the senses at Tate Britain for the latest exhibition in the museum’s Art Now series. The four walls of Marguerite Humeau’s installation Echoes (until 15 April 2018) are painted yellow. The hue is devised from the poison of a black mamba snake for a harsh interpretation of a colour usually associated with positivity. A step into this room is a hypnotic experience: the sculptures are inspired by Ancient Egyptian gods, while the sound of running water and the voice of Cleopatra reverberate in a nightmarish fashion. Through its clean aesthetic, Humeau draws influence from the middle period of Matthew Barney, whose Ottoshaft installation was the first in the Art Now series, 22 years ago. As much as Cleopatra samples invoke the past, this exhibition is undeniably futuristic.

Afruz Amighi’s delicate works dance on the walls of Sophia Contemporary for her first solo show in London. Echo’s Chamber (until 19 January) includes nine new sculptures by the Iranian-American artist—who won the Victoria and Albert Museum’s inaugural Jameel Prize in 2009—using her signature materials of steel, chain and mesh. The translucent abstract forms that she creates are carefully lit to produce multiple shadows that give both depth and a haunting drama to her work. The pieces respond to what the artist describes as the “hypermasculinity” of the current situation in the US, where she lives, and the fragile socio-political environment in the Middle East, by exploring the ideas of heroines, matriarchy and femininity. Amighi has produced the sculptures from detailed drawings inspired by female characters from different regions and periods of world history, such as nuns and Amazonian women. 

αναδημοσίευση από http://www.theartnewspaper.com

Πόλεις και Πολιτικές: CityToolBox - An online learning platform for city...

Πόλεις και Πολιτικές: CityToolBox - An online learning platform for city...: Διαδικτυακή εκπαιδευτική πλατφόρμα για όσους επιθυμούν να αλλάξουν την πόλη τους! Μαρία Κικίδου - Μηχανικός Χωροταξίας, Πολεοδομίας ...

Εταιρεία Συμβούλων Διαχείρισης Πολιτιστικής Κληρονομιάς [ΕΣΔΙΑΠΟΚ]: 4ος κύκλος ομιλιών για τη διαχείριση της πολιτιστι...

Εταιρεία Συμβούλων Διαχείρισης Πολιτιστικής Κληρονομιάς [ΕΣΔΙΑΠΟΚ]: 4ος κύκλος ομιλιών για τη διαχείριση της πολιτιστι...: Ο 4 ος  κύκλος ομιλιών της ΕΣΔΙΑΠΟΚ (2017-2018) με γενική θεματική τη διαχείριση της πολιτιστικής κληρονομιάς στη σύγχρονη εποχή συνεχίζετ...