Ο Νεκτάριος γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αίγινα. H μητέρα του ήταν Γαλλίδα ο πατέρας νησιώτης, έτσι ταξίδευε συχνά στις δυο πατρίδες και μπολιάστηκε με εικόνες και διαφορετικές κουλτούρες. Θυμάται πάντα τον εαυτό του να ζωγραφίζει και η ζωγραφική για εκείνον είναι κάτι αυτονόητο και με ροή, σαν μια φυσική ανάγκη.
Από μικρός κατάλαβε την κλίση του στη ζωγραφική, το ίδιο οι δάσκαλοι και αργότερα οι καθηγητές του, αλλά και η οικογένειά του που τον έσπρωχνε πάντα σε αυτή την κατεύθυνση. Όταν όμως πέρασε στα δεκαοκτώ του με υποτροφία στην Beaux Art του Παρισίου ένιωσε να πνίγεται από τα πρέπει. Έτσι τα άφησε όλα και γύρισε στον Πειραιά και συνέχισε τα μαθήματά του στη ζωγραφική με δασκάλους που ξεχώριζε ο ίδιος.
Nektarios Aposporis 3Nektarios Aposporis 4Nektarios Aposporis 6Nektarios Aposporis 5
«Είμαι αντιδραστικός ακόμα και στην μάθηση, ήθελα πάντα τους δικούς μου κανόνες και δεν μπορούσα να νιώθω τη πίεση. Άλλωστε, και με τους δασκάλους που επέλεγα, δεν εμπόδισα τη μάθηση» λέει.
Τελικά αφήνει λίγο τις σπουδές στη ζωγραφική για μια άλλη μεγάλη του αγάπη, τους σκύλους και γίνεται εκπαιδευτής σκύλων. «Φοίτησα σε μια υπέροχη σχολή, ακριβώς πάνω στις γαλλικές Άλπειες με πολύ σκληρή εκπαίδευση αλλά ήταν υπέροχα χρόνια».
Στη ζωή του οι δυο του αγάπες είναι η ζωγραφική και τα ζώα, κυρίως όμως τα σκυλιά. «Ήθελε πάντα να γίνω εκπαιδευτής και όχι κτηνίατρος, δεν ήθελα να θεραπεύω τις ασθένειες αλλά να μαθαίνω στα σκυλιά την πειθαρχία και την ελευθερία που βρίσκουν μέσα από αυτή, αφού σέβονται την αγέλη, δηλαδή την φύση τους.
Όταν γύρισα στην Ελλάδα μου πρότειναν μια θέση αμέσως στα κέντρα διάσωσης του ΕΚΑΒ -γιατί είχα πάρει και τέτοια εκπαίδευση- αλλά δεν θα άντεχα να νιώσω υπάλληλος, να μπω στο σύστημα, να ακολουθώ συγκεκριμένους κανόνες. Έτσι συνέχισα να δουλεύω με τους δικούς μου όρους και να ζωγραφίζω. Ακόμα εκπαιδεύω σκυλιά στην Αίγινα, αλλά επιλέγω να μου ταιριάζουν και εμένα οι άνθρωποι που μου εμπιστεύονται τον σκύλο τους. Καμιά φορά εκείνοι χρειάζονται την εκπαίδευση.
Ζωγραφίζω κάθε μέρα πολλές ώρες και δεν το θεωρώ δουλειά άλλα δημιουργική εκτόνωση.
Nektarios Aposporis 19Nektarios Aposporis 13Nektarios Aposporis 1Nektarios Aposporis 22Nektarios Aposporis 23
Η θεματολογία αλλάζει, το ίδιο και οι τεχνικές που χρησιμοποιώ. Βγάζω πολλές εσωτερικές φωτογραφίες στο μυαλό μου, ό,τι μου κεντρίζει το ενδιαφέρον κάποια στιγμή θα βγει στον καμβά. Είναι κάποιες φορές σαν συνεδρία ψυχανάλυσης το έργο μου.
Φέτος γίνεται η δεύτερη ατομική μου έκθεση στο λαογραφικό μουσείο Αίγινας, έχει τίτλο Γνώριμες Εικόνες. Το μεγαλύτερο μέρος είναι γυναίκες λουόμενες που αφήνουν το σώμα τους χωρίς βάρος μέσα στο νερό. Μου αρέσει να είμαι κάτω από το νερό με μια μάσκα. Έχω παρατηρήσει αρκετά σώματα, μου αρέσει έτσι που αφήνουν το βάρος τους και μαζί μ’ αυτό νομίζεις ότι γίνεται πιο ελαφριά και η ψυχή τους. Είναι έργα που τα έχω αγαπήσει, πολλά τα δουλεύω σε μια παραλία χωρίς βέβαια κόσμο, θα με αποσπούσε. Όταν ο ήλιος πέφτει μου αρέσει να δημιουργώ και να ακούω τη θάλασσα, αλλά συνήθως τα έργα μου τα δουλεύω αργά το βράδυ που υπάρχει αυτή η ευεργετική ησυχία και έτσι με βρίσκει το ξημέρωμα ακόμα να ζωγραφίζω. Μου αρέσει αυτή η εξάντληση και το ωραίο άδειασμα που νιώθω μετά.
Στον Πειραιά μένω τις πέντε μέρες της εβδομάδας. Κάθε σαββατοκύριακο είμαι στην Αίγινα και παρατηρώ τη θάλασσα. Για μένα η θάλασσα είναι μεγάλο σχολείο και μεγάλο ζεν μυστικό αν ξέρεις να την αξιοποιείς, ένα είδος meditation».
Το πιο φιλόδοξο του όνειρο είναι να ζει από τη ζωγραφική, να ’ναι η κύριά του απασχόληση. Zωγραφίζει επίσης μοναδικά Τα-shirt. «Μ’ αρέσει να την φοράς την τέχνη, να είναι κάτι μοναδικό πάνω σου και όχι στον τοίχο. Ένα από τα επόμενά μου project είναι να φτιάξω υφάσματα όλα ζωγραφισμένα στο χέρι».
Nektarios Aposporis 9
Τον ρωτάω για τον έρωτα και μου λέει ότι είναι η πηγή της ζωής, ότι ο ίδιος έχει ευλογημένα βρει τον σύντροφο της ζωής του εδώ και δεκαπέντε χρόνια και ότι δεν έχει βαρεθεί ούτε μια μέρα ούτε έχει νιώσει την ανάγκη να ψαχτεί για κάτι άλλο. Μέσα από αυτή την πληρότητα νιώθει την γαλήνη να δημιουργεί και όλες οι εντάσεις να βγαίνουν στον καμβά και όχι στη ψυχή του. «Ζούμε μαζί από την πρώτη στιγμή, είναι μια ευλογία όταν το βρεις. Γιατί να βάλεις εμπόδια στην ευτυχία σου; Θέλει δουλειά η διαχείριση ακόμα και της ευτυχίας, να μπορείς να την αντέξεις».
Σοφά λόγια από έναν νέο άνθρωπο που φαίνεται ότι κάνει αυτό που του αρέσει και τη ζωή την χειρίζεται με σύνεση και λογική, ακριβώς όπως ορίζει ο Επίκουρος την ευτυχία.
Ατομική έκθεση ζωγραφικής « Γνώριμες εικόνες» Λαογραφικό μουσείο Αίγινας (Σπύρου Ρόδη 16). Από 13-21/8
Κείμενο: Τζούλη Αγοράκη
Φωτογραφίες: Αλέξανδρος Ακρίβος