ΛΙΝΑ ΜΠΟΓΡΗ ΠΕΤΡΙΤΟΥ : Νέα στήλη με λαογραφικά στοιχεία στη σελίδα του Ιστορικού και Λαογραφικού Μουσείου Αίγινας.

Οσοι φίλοι διατηρείτε προφίλ στο μέσο κοινωνικής δικτύωσης facebook θα μπορείτε από εδώ και πέρα να επισκέπτεστε τη σελίδα του Ιστορικού και Λαογραφικού Μουσείου Αίγινας.
Εκεί υπάρχουν πληροφορίες για το ωράριο λειτουργίας, τις συλλογές και τους χώρους του μουσείου, φωτογραφικό υλικό που συνεχώς εμπλουτίζεται, ενημέρωση για τις εκδηλώσεις που λαμβάνουν χώρα εκεί.
Από χτες εγκαινιάστηκε και μία νέα στήλη με ιστορίες και λαογραφικά στοιχεία από την κυρία Λίνα Μπόγρη-Πετρίτου για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νέοι.
Η Πυξίδα Πολιτισμού φιλοξενεί σήμερα το πρώτο αυτό άρθρο και αργότερα θα μπορείτε να διαβάζετε περισσότερα μόνο στη σελίδα του μουσείου πατώντας τον παρακάτω σύνδεσμο.
https://www.facebook.com/laografikomouseioaiginas
Μελλοντικά θα υπάρξουν και άλλες συνεργασίες.

@ΠΥΞΙΔΑ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ                

====================================================================

 Η Παναγίτσα  

           Ο σημερινός ναός των Εισοδίων της Παναγίας, (η γνωστή σε όλους μας παραλιακή εκκλησία), είναι χτισμένος επάνω στα θεμέλια μιας μεγάλης πρωτοχριστιανικής βασιλικής του 5ου αιώνα μ.Χ. από την οποία, στις αρχές του 20ου αι. σωζόταν ένα μέρος από το ψηφιδωτό δάπεδο και ως τα μέσα  του ίδιου αιώνα , διακρινόταν η μεγάλη αψίδα του Ιερού που έφτανε ως τα απέναντι σπίτια. Έπειτα  με τις επισκευές και το στρώσιμο των δρόμων τα ίχνη αυτά καταστράφηκαν.

                   Όταν τον 9ο με 10ο αιώνα μ.Χ. οι Αιγινήτες αναγκάσθηκαν να εγκαταλείψουν την παραλία και να χτίσουν την μεσαιωνική πρωτεύουσα, τη σημερινή Παλιαχώρα, η εκκλησία  εγκαταλείφθηκε και σιγά  σιγά ερειπώθηκε . Στη θέση της χτίστηκε κατά τους μεσαιωνικούς χρόνους  ένα μικρό ξωκλήσι σε σχήμα  μονόκλιτης μικρής βασιλικής. Το ξωκλήσι  φαίνεται πως ήταν πολύ παλιό, αναφέρεται  από τον Γάλλο διπλωμάτη Ιω. Ζιρώ  στα 1673. Ο Ζιρώ είναι ο πρώτος  που περιγράφει συστηματικά την Αίγινα και τα μνημεία της.

                    Η εκκλησία λεγόταν «Παναγίτσα» ή «Μικρά Παναγία» και ανήκε φαίνεται στην οικογένεια Μοίρα, που ήταν πλούσιοι πρόκριτοι του νησιού.

Τον Δεκέμβριο 1826 η εκκλησία παραχωρήθηκε από την κυβέρνηση στους πρόσφυγες, (Ψαριανούς, Χιώτες, Στερεοελλαδίτες, Μοσχονησιώτες, Αΐβαλιώτες)  για να εκκλησιάζονται.

                      Μια συγκινητική σκηνή διαδραματίζεται μπροστά από την μικρή εκκλησία (αναφέρεται στη Γεν. Εφημ. και στα Γ.Α.Κ.),του Αγ. Μηνά στις 11 Νοεμβρίου 1826, μόλις ακούγεται η είδηση της άφιξης της Διοικητικής Επιτροπής με τους πληρεξούσιους για τις εργασίες της Γ΄Εθνοσυνέλευσης. Η λειτουργία μένει στη μέση, το εκκλησίασμα έξω  ζητωκραυγάζει και ο παπάς  ευλογεί. Είναι η αγωνία και η ελπίδα μαζί, αυτού του λαού, να τους δει ενωμένους για «…να φροντίσουν για τα μεγάλα του έθνους συμφέροντα…». Από εκείνους «…προσμένει η πατρίς τέλος ευτυχές του πολυχρονίου και βαρέος, άλλ’ ενδόξου και δικαίου αγώνος…» (από τη διακήρυξη του προέδρου Πανούτζου Νοταρά), όταν επέλεξαν την Αίγινα «…ως τόπον ατάραχον και πλησίον εις το ειρημένον θέατρον του πολέμου κείμενον, όθεν δύναται να εφορά πλησιέστερον τα του πολέμου και να ενεργεί εντονώτερον».

                    Η ιστορία βέβαια μας πληροφορεί ότι και τότε δεν φτάσαμε στην τελική συμφωνία για τον τόπο της  Γ΄Εθνοσυνέλευσης, που άλλαξε και έγινε τελικά τον Μάϊο του 1827 στην Τροιζήνα.

Η λαϊκή μούσα, για τη διαφωνία και την τελική επικράτηση (θρίαμβος Κολοκοτρώνη), έδωσε την έμπνευση για ένα περιπαιχτικό τραγούδι που το τραγουδούσαν τον Απρίλη του 1827 στο στρατόπεδο του Καραϊσκάκη και σε όλη την επαναστατημένη Ελλάδα:

                  Εν Αιγίνη δεν θα γίνει.

                  Στην Ερμιόνη τελειώνει.

                  Στο Δαμαλά (Τροιζήνα) πάει καλά.

                  Εκεί θα τελειωθεί και η Ελλάδα θα σωθεί.

                   Μετά την επανάσταση η εκκλησία εγκαταλείφθηκε . Στα 1841 όμως οι πολίτες ζήτησαν να «ανοιχθεί» η «Μικρά Παναγία» ως ενορία .

  Στις αρχές του 1900 χτίστηκε η νέα εκκλησία και το μικρό παλαιό ξωκλήσι καταστράφηκε.

(Οι πληροφορίες είναι από το βιβλίο της ιστορικού Γεωργίας Κουλικούρδη ΑΙΓΙΝΑ ΙΙΙ, από την Γεν. Εφημερίδα και τα Γ.Α.Κ.)

                                                                                          Λίνα Μπόγρη - Πετρίτου